Υπήρξε ένας από τους ωραιότερους άνδρες που έχουν περάσει ποτέ από το κινηματογραφικό πανί. Το πιο γοητευτικό πρόσωπο του γαλλικού σινεμά. Ο ερωτικός πόθος αμέτρητων γυναικών σε ολόκληρη την υφήλιο. Πίσω από το βαθύ μπλε, σαν της θάλασσας, βλέμμα του Αλέν Ντελόν, ωστόσο, κρυβόταν πάντα μια κυνικότητα η οποία συχνά εκφραζόταν μέσα από τις επιλογές του αλλά και τις διάφορες δηλώσεις του που έχουν ξεσηκώσει, κατά καιρούς, πλήθος αντιδράσεων. Σήμερα, στα 86 του πλέον χρόνια, παραμένει σταθερός στις ακραίες κοινωνικό – πολιτικές απόψεις του ενώ ετοιμάζεται να κλείσει ραντεβού με το θάνατο μιας και η απόφασή του να πεθάνει με ευθανασία στην Ελβετία είναι οριστική.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος Γάλλος ηθοποιός τάσσεται υπέρ της ευθανασίας. Τα προβλήματα υγείας που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια – έχει υποστεί εγκεφαλικό και πάσχει από καρδιακή αρρυθμία – φαίνεται πως τον έχουν εξουθενώσει, κυρίως ψυχολογικα, στερώντας του κάθε όρεξη για ζωή. Εκείνος, που έζησε μια ζωή μυθιστορηματική, με μεγάλες επιτυχίες και μεγάλους έρωτες, δεν βρίσκει πια νόημα για να συνεχίσει. Το έχει εξομολογηθεί εξάλλου δημοσίως πως δεν τα πάει καλά με τα γεράματα.
«Η ζωή δεν έχει πλέον να μου φέρει πολλά. Εχω μάθει τα πάντα, τα έχω δει όλα αλλά, πάνω απ’ όλα, μισώ αυτή την εποχή, ξερνάω» δήλωνε το 2018 σε μια συνέντευξη – ποταμό που έδωσε στο περιοδικό Paris Match μέσα από την οποία εμφανιζόταν ένας δυστυχής, παραιτημένος αλλά και θυμωμένος άνθρωπος που μόνο αρνητικά είχε να προσάψει στην σύγχρονη εποχή: «Υπάρχουν αυτά τα όντα που μισώ, όλα είναι ψέματα, όλα είναι στρεβλά, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός, δεν υπάρχουν λόγια, μόνο το χρήμα μετράει. Ξέρω ότι θα αφήσω αυτόν τον κόσμο χωρίς λύπη»
Σημαντικό ρόλο βεβαίως στην καταθλιπτική αυτή ψυχολογία του έπαιξαν και οι φυσικές απώλειες που βίωσε τα τελευταία χρόνια, οι θάνατοι ανθρώπων με τους οποίους μοιράστηκε σημαντικές στιγμές στη ζωή και στη δουλειά του. Ανάμεσά τους και αυτός της επί 15 χρόνια συντρόφου του Μιρέιγ Νταρκ, η οποία «έφυγε» το καλοκαίρι του 2017. Συντετριμμένος όμως εμφανίστηκε και στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του ηθοποιού και στενού φίλου του,Ζαν-Πολ Μπελμοντό: «Είμαι παντελώς συντετριμμένος… Δείτε, δεν θα ήταν άσχημο να φεύγαμε κι οι δυο μαζί. Είναι μέρος της ζωής μου, ξεκινήσαμε μαζί πριν από 60 χρόνια» δήλωσε με νόημα.
Παρόλα αυτά, η εύθραυστη και ανθρώπινη πλευρά του σκιάζεται πολύ συχνά από το άλλο, το σκληρό του πρόσωπο που τον μετατρέπει σε έναν ηλικιωμένο άνδρα κάθε άλλο παρά συμπαθή, στον οποίο έχουν αποδοθεί κατά καιρούς οι χαρακτηρισμοί του «ρατσιστή», του «ομοφοβικού» και του «μισογύνη». Δεν είναι τυχαίες εξάλλου οι έντονες αντιδράσεις που εκφράστηκαν, από διάφορες κοινωνικές ομάδες, όταν το Φεστιβάλ των Καννών αποφάσισε να τον τιμήσει, τον Απρίλιο του 2019, για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. «Αν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος, αυτό είναι η καριέρα μου» είχε δηλώσει τότε με νόημα.
Ίσως η παραπάνω δήλωση να ήταν και μια μορφή ασυναίσθητης αυτοκριτικής στον σκοτεινό εαυτό του, εκείνο που έχει παραδεχτεί, δημοσίως και χωρίς αιδώ, πως έχει χτυπήσει γυναίκες: «Αν ένα χαστούκι είναι μάτσο, τότε είμαι μάτσο» είχε δηλώσει ευθαρσώς ο ίδιος ενώ ο ένας από τους δύο γιους του είχε αποκαλύψει πως βιαιοπραγούσε εναντίον της μητέρας του φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να της σπάσει τη μύτη και τα πλευρά! Πόσο απογοητευτική εικόνα για έναν άνδρα που λάτρεψαν οι γυναίκες…!
Και οι κοινωνικο – πολιτικές του απόψεις όμως φλερτάρουν συχνά με τα άκρα και τον ρατσισμό. Έχει επανειλημμένα προβεί σε επιθετικές δηλώσεις εναντίον των ομοφυλόφιλωνκαι των δικαιωμάτων που διεκδικούν: «Δεν έχω κάτι με τους γκέι που τα βρίσκουν, όμως, εμείς οι άνδρες είμαστε φτιαγμένοι για να αγαπούμε τις γυναίκες» έχει πει τασσόμενος φανατικά κατά του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και του δικαίώματός τους στην υιοθεσία.
Όσον αφορά τις πολιτικές του πεποιθήσεις, αυτές ταυτίζονται με την ρητορική της Ακροδεξιάς με την οποία ο ίδιος έχει συνταχθεί εδώ και χρόνια υποστηρίζοντας αρχικά με πάθος το Εθνικό Μέτωπο του φίλου του, όπως τον χαρακτήριζε Ζαν Μαρί Λε Πεν και μεταγενέστερα την κόρη του Μαρίν Λεπέν. Πολιτική θέση η οποία, προφανώς, τον καθιστάπολέμιο των μεταναστών καθώς όπως έχει δηλώσει με νόημα στο παρελθόν ««Η Γαλλία δεν μπορεί να γίνει «μουσουλμάνα».
Πρώτο Θέμα
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019