Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, κάθε τι που αποτελεί ιστορικό στοιχείο, ντοκουμέντο πολιτιστικής κληρονομίας, πολύτιμο ενθύμιο μιαςάλλης εποχής, απόδειξη κατασκευαστικής προόδου η σπάνιο και δυσεύρετο εύρημαπου σηματοδοτεί την εξέλιξη σε διάφορους τομείς, διασώζεται, συντηρείται, αναδεικνύεται και φυλάσσεται προστατευμένο, προκειμένου να μην χαθεί το παρελθόν, να φωτίσει την γνώση των νεώτερων και των ειδικών και σε τελευταία ανάλυση, από σεβασμό!…
Μόνο στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό και τα παραδείγματα -δυστυχώς-, είναι πολλά.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία έχει αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα της στην Ελλάδα.
Όχι μόνο για την κοινωνική της προσφορά, άλλα επειδή άνοιξε διάπλατα ένα παράθυρο στην χώρα, για να έρθει πιο κοντά στον υπόλοιπο κόσμο σε δύσκολες εποχές.
Γιατί έδωσε ζωή σε απόμακρες από την Αθήνα πόλεις και νησιά, γιατί μετέφερε τον πολιτισμό και την παράδοση και επί χρόνια, ήταν η γέφυρα με τον ελληνισμό στην υφήλιο.
Αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο στους ξενιτεμένους και τους… ξεχασμένους!
Τα αεροπλάνα της ήταν οι δρόμοι.
Δεν ήταν άψυχες λαμαρίνες και μηχανές.
ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ
Και ενώ στην Αθήνα τα κάποια από τα συλλεκτικά αεροσκάφη του πρώην εθνικού αερομεταφορέα, διασώθηκαν αλλά μένουν άστεγα και απροστάτευτα σε μια άκρη του πρώην αεροδρόμιου στο Ελληνικού και συντηρούνται χάρις στην αγάπη των ανθρώπων της εταιρίας, που έχουν οργανωθεί στο ΠΟΛΚΕΟΑ, ένα εμβληματικό ελικόπτερο που όργωνε τους αιθέρες πριν από περίπου 60 χρόνια, κοσμεί ένα από τα σπουδαιότερα αεροπορικά μουσεία της Ευρώπης στην Μεγάλη Βρετανία.
Τέλεια συντηρημένο, με τους έξι κύκλους της Ο.Α στην άτρακτο, φρεσκοβαμμένο, βρίσκεται σε περίοπτη θέση και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή εκθέματα.
Πρόκειται για ένα SA-321F Super Frelon, καμάρι του Αριστοτέλη Ωνάση, που εκτελούσε πτήσεις κυρίως στα νησιά του Αιγαίου (Σκιάθο, Μύκονο, Χίο, Σαντορίνη, Σπέτσες, Θάσο), όταν δεν είχαν καν αεροδρόμια, μεταφέροντας 37 επιβάτες, ανοίγοντας έτσι τους πρώτους τουριστικούς ορίζοντες.
Μάλιστα… «πρωταγωνίστησε» στην ελληνική ταινία του ’69 η «Παριζιάνα» με την αείμνηστη Βλαχοπούλου που φοβόταν ενώ πήγαινε στην Μύκονο!
Μετέφεραν ακόμα φάρμακα, μηχανήματα, εφημερίδες και ότι άλλο είχαν ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 60 που σταμάτησε να πετάει, τα ίχνη του χάθηκαν άλλα όχι το ίδιο.
Ο γνώριμος ήχος των μηχανών του ξεχάστηκε στην Ελλάδα, το ίδιο και η προσφορά του.
Οι λάτρεις των αιθέρων όμως το ανακάλυψαν.
Άγνωστο ποιοι και πως!
Έτσι προσγειώθηκε στο Μουσείο Ελικοπτέρων στο Weston-super-Mare , στο Βόρειο Σόμερσετ , στην Αγγλία.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα τα εμβληματικά Boing 747,727 και 737 της ΟΑ, περιμένουν να αποφασίσουν για την τύχη τους τα υπουργεία Πολιτισμού, Μεταφορών και Ανάπτυξης και η εταιρία «Λάμδα» που αναπλάθει το Ελληνικό, για να στεγαστούν στο μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας, κάποια άλλα ιστορικά αεροπλάνα της παλιάς εταιρίας, εγκαταλείφθηκαν για πάντα, σάπισαν η έγιναν παλιοσίδερα, νικημένα από την αδιαφορία εκείνων που δεν σεβάστηκαν την ιστορία τους…
100 ΣΠΑΝΙΑ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ
Το μουσείο ξεκίνησε το 1958 όταν ο ιδρυτής του, συγγραφέας αεροπορίας και ιστορικός Elfan ap Rees, άρχισε να δημιουργεί μια ιδιωτική συλλογή τεκμηρίωσης και αντικειμένων με στροφεία.
Τα επόμενα δέκα χρόνια η συλλογή του μεγάλωσε και το 1969 απέκτησε το πρώτο του πλήρες ελικόπτερο, ένα Bristol Sycamore Mk.3.
Το 1978, το μουσείο απέκτησε μια μικρή περιοχή και μερικά κτίρια στο αεροδρόμιο Weston-super-Mare, συμπεριλαμβανομένου ενός κτιρίου οπλοστασίων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ενός καταφυγίου αεροπορικής επιδρομής .
Τα κτίρια απαιτούσαν εκτεταμένες εργασίες επισκευής, αλλά μέχρι το καλοκαίρι του 1978 η συλλογή άνοιξε στο κοινό, με εννέα αεροσκάφη και μια σειρά από άλλα αντικείμενα που εκτίθενται.
Το μουσείο αναγκάστηκε να κλείσει στο τέλος της σεζόν του 1979, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπολείμματα από σπάνια ελικόπτερα προστέθηκαν στη συλλογή, αποτρέποντας συχνά την απόρριψή τους, συμπεριλαμβανομένων των μόνων εναπομεινάντων σημαντικών τμημάτων του Fairey Rotodyne .
Άλλα αεροσκάφη που αποκτήθηκαν τη δεκαετία του 1980 περιελάμβαναν δύο ακόμη παραλλαγές του Westland Whirlwind, ένα Westland Scout AH Mk.1 και ένα Westland Wessex .
Το μουσείο άνοιξε ξανά σε ένα νέο χώρο αεροδρομίου το 1988 και οι εθελοντές πέρασαν τον επόμενο χρόνο ανακαινίζοντας παλιά κτίρια και χτίζοντας ένα νέο παράρτημα έκθεσης.
Στις 3 Νοεμβρίου 1989, το μουσείο εγκαινιάστηκε επίσημα από τον Πρίγκιπα Άντριου, Δούκα της Υόρκης , ο οποίος έφτασε με ένα Wessex HC.4 του Queen’s Flight . Έκτοτε, το μουσείο έχει αναπτυχθεί σημαντικά, χτίζοντας νέο υπόστεγο για να καλύψει τη συλλογή και αγόρασε οριστικά την έκταση 4,5 στρεμμάτων του, με τη βοήθεια του Heritage Lottery Fund και άλλες επιχορηγήσεις.
Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΚΟΡ
Η συλλογή ελικοπτέρων του μουσείου ξεπερνά τα 100 πλήρη ρότορα, ενώ άλλα βρίσκονται υπό αποκατάσταση ή μόνο εν μέρει ολοκληρωμένα.
Το μουσείο διαθέτει πολλά ξένα ελικόπτερα, ιδιαίτερα σκάφη της Σοβιετικής εποχής και της Ανατολικής Ευρώπης, για παράδειγμα το Kamov Ka-26 Hoodlum και το Mi-24 Hind , και πιο σύγχρονα όπως το EH-101 .
Το 2008, πολλά μέρη του Boeing Vertol XCH-62 , πρωτότυπο του μεγαλύτερου ελικοπτέρου που κατασκευάστηκε ποτέ στις δυτικές χώρες, στάλθηκαν στο Μουσείο Ελικοπτέρων για να εκτεθούν εκεί. Το XCH-62 καταστράφηκε το 2005 στο Μουσείο Αεροπορίας Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών , όπου εκτέθηκε στο παρελθόν.
Πιο πρόσφατα το μουσείο πρόσθεσε ένα Mil Mi-8 , ένα πρώην ιταλικό Guardia di Finanza Agusta A109, ένα Agusta Bell 206C JetRanger, ένα Gyrodyne QH-50D , ένα Super Puma και ένα Piasecki H-21.
Το μουσείο κατέχει επίσης δύο ρεκόρ: το Westland Lynx G-LYNX που κατέχει το απόλυτο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας ελικοπτέρων από το 1986 και το πρώτο Aerospatiale Dauphin παραγωγής που κατέχει το ρεκόρ ταχύτητας στο κέντρο των πόλεων Παρίσι-Λονδίνο-Παρίσι.
militaire.gr
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019