O αναθεωρητισμός, ο πόλεμος, οι προσπάθειες για την ευρωπαϊκή ενότητα

Η στρατιωτική εισβολή του ρωσικού καθεστώτος και η εκδήλωση μιας πολεμικής σύγκρουσης, δεν στοχεύει απλά στην κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας, της ελευθερίας του κράτους της Ουκρανίας και των κατοίκων της, αλλά επιφέρει γεωπολιτικές αναζωπυρώσεις αναθεωρητισμού που καταπατούν τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα. Αναθεωρητισμό που δεν δέχεται το δημοκρατικό, φιλελεύθερο πλαίσιο αρχών και αξιών που χαρακτηρίζουν την Ευρώπη, την ίδια στιγμή που δεν επιτρέπει να διατυπώνονται στο εσωτερικό της Ρωσίας αντίθετες πολιτικές απόψεις. 

Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ήττα του ναζιστικού εθνικοσοσιαλισμού, η διαίρεση της Ευρώπης δια της εγκαθίδρυσης ολοκληρωτικών καθεστώτων σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, μετατρέποντας της σε χώρες δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης, της ανέγερσης του Τείχους του Βερολίνου, οδήγησαν στην στρατηγική οικοδόμηση της ευρωατλαντικής εταιρικής σχέσης.

Ο σημερινός επικίνδυνος αναθεωρητισμός, τραυματίζει ανεπανόρθωτα όλο το μεταπολεμικό πλαίσιο ασφάλειας της ευρωπαϊκής ηπείρου, δημιουργώντας επακόλουθα προβλήματα στην ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, οι επιθετικές, επεκτατικές τάσεις του καθεστώτος Πούτιν, που φθάνουν στο σημείο να εκτοξεύουν ακόμα και απειλές για πυρηνική αποδέσμευση, δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε την σημερινή Ρωσία ως μια εταίρο σε μια καθολική συνθήκη ασφάλειας στην Ευρώπη.  Αναδεικνύει όμως και την αναγκαιότητα ενίσχυσης του ενοποιητικού ευρωπαϊκού σχεδίου, επαναφέροντας την αξία της κοινής άμυνας.

Η στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, δεν είναι απλά μια επίθεση με κατοχικό προσανατολισμό και στόχο τον ανεξάρτητο, εδαφικό της χώρο, τους πολίτες της χώρας. Είναι και μια επίθεση στις παγιωμένες αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των αρχών του κράτους δικαίου, της κοινωνικής ευημερίας, αυτές που καθόρισαν μεταπολεμικά την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, την μετεξέλιξη της.

Στην Ευρώπη που συντελέστηκε η βίαιη διαίρεση της από την επικράτηση των ανελεύθερων καθεστώτων, που πρωτεύουσες της γνώρισαν την στρατιωτική επέμβαση του Συμφώνου της Βαρσοβίας για να καταπνιγούν τα αιτήματα για δημοκρατία, πλουραλισμό και ελευθερία, στην Ευρώπη που έγινε η μεγάλη ιστορική μεταβολή του 1989, σήμερα ήμαστε αντιμέτωποι με την πιο επικίνδυνη εκδήλωση απολυταρχικής επιθετικότητας, μια πραγματική απειλή και κίνδυνο για την ειρήνη.

Και είναι εμφανείς οι ευθύνες ευρωπαϊκών πολιτικών ηγεσιών, για την πολιτική που διαμόρφωσαν και άσκησαν έναντι της Ρωσίας, Με ηγέτες, όπως ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ, να δημιουργούν επιχειρηματικές προσεγγίσεις με το καθεστώς Πούτιν, αντί να συνδράμουν την αναγκαιότητα απεμπλοκής της Ευρώπης από τον ρωσικό ενεργειακό βραχίονα, την ανάπτυξη της αυτόνομης Ευρώπης.

Με ένα ρωσικό καθεστώς το οποίο υιοθετεί εμφανείς απειλές για την ειρήνη και την ασφάλεια, καταφεύγοντας σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά γειτονικών κρατών, που κατέκτησαν την ανεξαρτησία τους με το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Καθεστώς όμως που καταφεύγει σε πρακτικές αντιδημοκρατικής, ολοκληρωτικής νοοτροπίας στο εσωτερικό της, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχουν αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, πλουραλισμός στην ενημέρωση, με κάθε αντίθετη φωνή να φιμώνεται. Καθεστώς που δεν διστάζει να ενισχύει ακροδεξιά και εθνικιστικά κινήματα στις χώρες της ΕΕ, για να υπονομεύσει τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα. 

Η ΕΕ πληρώνει το δικό της κόστος, της παθητικότητας της έναντι του ρωσικού καθεστώτος, της δέσμευσης και εξάρτησης της στον ενεργειακό τομέα από την Ρωσία. Το δικό της κόστος από την εκδήλωση του πολέμου εις βάρος της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφάλειας.

Τώρα όμως η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, οι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων, τα πολιτικά μας συστήματα, οι κοινοτικοί θεσμοί, πρέπει να λάβουν ιστορικές αποφάσεις που θα ενισχύσουν γνήσιες ευρωπαϊκές πολιτικές σε ενεργειακό και οικονομικό επίπεδο, στην ασφάλεια, για το ευρωπαϊκό μέλλον, την δυνατότητα των σημερινών και των μελλοντικών ευρωπαϊκών γενιών να ζουν σε έναν χώρο ειρήνης και προόδου, αλληλεγγύης και συνεργασίας.

(*) Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο neadrasis.gr