Εμπρός για μια κοινωνία αλληλεγγύης και πρόνοιας

Μεγάλες  μέρες ξημέρωσαν  ,για την Δημοκρατική Παράταξη ,τόσο με την ολοκλήρωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ διαδικασίας εκλογής νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και την θριαμβευτική επικράτηση του ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ,όσο και με την εκλογή Συνέδρων για το επικείμενο ΣΥΝΕΔΡΙΟ τουΠΑΣΟΚ με την εκπληκτική Συμμετοχή 270 000 και 180000 ΠΟΛΙΤΩΝ  αντίστοιχα.

.Η Νέα  Λαϊκή Εντολή είναι καθαρή: Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με στόχο την κατάκτηση μιας ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ της Αλληλεγγύης και της Δικαιοσύνης .Ποίες  είναι ,όμως, οι βασικές Αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας?????

Η σοσιαλδημοκρατία τοποθετείται   στην  Κεντροαριστερά του πολιτικού φάσματος. Ως πολιτική, κοινωνική και οικονομική φιλοσοφία υποστηρίζει οικονομικές και κοινωνικές παρεμβάσεις για την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο πλαίσιο μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας και μιας καπιταλιστικής μικτής οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο, η σοσιαλδημοκρατία σκοπεύει να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα οδηγήσουν σε περισσότερη δημοκρατία, ισότητα και αλληλεγγύη Ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία ήταν ένα  Σοσιαλιστικό κίνημα που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, με τη στενή έννοια του όρου, μέσα από τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες επρόκειτο να επιτευχθούν με την Ταξική Πάλη Στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο, μια σειρά σοσιαλιστικών Κομμάτων στη Δυτική Ευρώπη απέρριψε την επαναστατική ταξική πάλη και έλαβαν πιο μετριοπαθείς θέσεις.Γι’ αυτό, η Σοσιαλδημοκρατία  άλλαξε το βασικό δόγμα τη χρήση της επανάστασης για την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικής κοινωνίας και διακήρυξε ότι βελτιώσεις στις συνθήκες διαβίωσης όλων των κοινωνικών τάξεων θα μπορούσαν να επιτευχθούν με σταδιακό και ειρηνικό τρόπο.

Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, εξάλλου, παγιώθηκαν οι αρχές της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή η μικτή οικονομία με την υπεροχή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και τον περιορισμό του Κράτους μόνο στην ιδιοκτησία των Υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και των Δημοσίων υπηρεσιών, η υιοθέτηση της ΚΕΥΝΣΙΑΝΗΣ οικονομικής θεωρίας, ο κρατικός παρεμβατισμός και, κυρίως, το Κράτος Πρόνοιας.

 Η σημασία της ταξικής οργάνωσης και των εργατικών σωματείων είναι κεντρική στο σοσιαλδημοκρατικό κίνημα αλλά χαρακτηρίζεται από τον ταξικό συμβιβασμό και όχι την ταξική σύγκρουση. Συγκεκριμένα θεωρείται ότι, στο «μέτωπο» μεταξύ εργασίας-κεφαλαίου, οι Συλλογικές Διαπραγματεύσεις υπό συνθήκες εργασιακής ειρήνης και συνεργασίας είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων και όχι η εχθρότητα μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Οι ταξικές ανισότητες υφίστανται, αλλά δεν μπορούν να ξεπεραστούν με άλλο τρόπο παρά μόνο με τη σταδιακή εξέλιξη και μεταρρύθμιση του καπιταλισμού.  Η Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το Κράτος δικαίου είναι η μόνη αποδεκτή Συνταγματική μορφή πολιτεύματος. Η κατάργηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής  δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά σκοπός είναι η κατάργηση των οικονομικών ανισοτήτων.

Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για τον σοσιαλισμό είναι αυτή ενός συνόλου πολιτικών και ηθικών αξιών, όπως η αλληλεγγύη, η ισότητα και η άνευ όρων υποστήριξη για τη  Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, 

Με άλλα λόγια, η σοσιαλδημοκρατία υποστηρίζει την ανάπτυξη του μικτού οικονομικού συστήματος και είναι πλήρως συμβατή με την   οργάνωση της παραγωγής, εφόσον τούτη είναι οικονομικά αποδοτική, εφόσον αυξάνει το γενικό επίπεδο της ευημερίας και εφόσον η παραγόμενη υπεραξία κατανέμεται με εύλογο τρόπο στους παραγωγικούς συντελεστές, δηλαδή την επιχειρηματικότητα, την εργασία και το κεφάλαιο.  Η σοσιαλδημοκρατία, επομένως, υποστηρίζει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, δημιουργεί όμως και θεσμούς ελέγχου της αγοράς. Στόχος της είναι η εξομάλυνση των ανισοτήτων που δημιουργούνται από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Στην υλοποίηση αυτού του στόχου συμβάλει το κράτος που ασκεί ρυθμιστικό και ελεγκτικό ρόλο. Ταυτόχρονα όμως, η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία απορρίπτει τον κρατισμό και σε μεγάλο βαθμό απορρίπτει το κράτος-παραγωγό και βιομήχανο. Τούτο διότι υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η διόγκωση του Κράτους συμπιέζει την ελεύθερη οικονομία σε βαθμό που αποβαίνει εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, και υπέρ μόνο μιας προνομιούχας τάξης γραφειοκρατών και κρατικών υπαλλήλων.Στους κεντρικούς στόχους ,λοιπόν,της Σοσιαλδημοκρατίας περιλαμβάνονται η  καταπολέμηση της Ανεργίας  ,η πλήρης απασχόληση η κοινωνική ενσωμάτωση και το  Κράτος Πρόνοιας.