Από την φίλη Β.Α. πήραμε για δημοσίευση την ακόλουθη επιστολή (Περιττό να σημειώσουμε ότι συμμεριζόμαστε απόλυτα τις απόψεις και την αγανάκτησή της):
Αγαπητή “Νέα Δράσις”,
Σου στέλνω κάτι για τους απελπισμενους κατοίκους του κέντρου
Δεν ξέρω αν είσαι Παθών αλλά πολλοί δεν την παλεύουν άλλο.
Εξαντλείται η υπομονή των Καστρινών!
Μετά από ένα δυνατό κτύπημα στο τύμπανο, η ομάδα κοριτσιών με σορτσάκια και καπελάκια άρχισε να λικνίζεται ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα των φαγάδικων της πλατείας, εντός τειχών του Μεγάλου Κάστρου, χτυπώντας παλαμάκια, κρατώντας τον ρυθμό και τραγουδώντας ζωηρά :
Κάντε υπομονή
Ώρα 11.30 μ.μ…., λίγο πριν τα μεσάνυχτα, μεσοβδόμαδα, στην μικρή πλατεία.
Ακριβώς από πάνω, μία απελπισμένη ύπαρξη, που έχει την τύχη να κατοικεί σε τέτοια προνομιακή περιοχή, έχει βγει στο μπαλκόνι, και με όση υπομονή της έχει απομείνει,
απευθύνει στους καλλιτέχνες το ερώτημα :
Πόση υπομονή πια να κάνουμε;
Στις 6 πάμε δουλειά, κάθε μέρα αυτό το βιολί???
Πάει 3 η ώρα να ησυχάσουμε.
Καλοκαίρι = κόλαση για όσους κατοικούν στο κέντρο της πόλης.
Καλοκαίρι = καλοπέραση για όσους κυκλοφορούν κι αδιαφορούν στο κέντρο της πόλης.
Αν είσαι φουρναρης, νοσοκόμος, οδηγός…, τυχερός που έχεις δουλειά δηλαδή, πρέπει νάχεις τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί,
για να γλεντούνε όσο και όπως θέλουν,
όσοι τρέφονται με το μάνα εξ ουρανού.
Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο τόπος δεν θα αλλάξει ποτέ!!!!!
Β.Α.