Το αποτρόπαιο περιστατικό που συνέβη στα Χανιά με τη δολοφονία της Αμερικανίδας βιολόγου Σούζαν Ήτον όλους εμάς που προτάσσουμε την Κρητική μας καταγωγή με περηφάνια πολλές φορές μας ταρακούνησε , μας έκανε να ντρεπόμαστε και συγχρόνως να προβληματιστούμε.
Παρακολουθησα με ενδιαφέρον από την πρώτη μέρα της εξαφάνισης της επισκέπτριας που είχε βρεθεί για τέταρτη φορά στην Κρήτη για επιστημονικό συνέδριο στην Ορθόδοξη Ακαδημία .
Ίσως λόγω και της προσωπικής επαφής λόγω της δουλειάς μου που έρχομαι με αρκετό κόσμο από κάθε μεριά του πλανήτη και μιλώντας καθημερινά με επισκέπτες οι οποίοι εκφράζουν το θαυμασμό τους για τους ανθρώπους και τη φύση του νησιού η εξαφάνιση με θορύβησε πολύ θεωρώντας τη Σούζαν σα μια γνωστή που έρχεται συχνά στην Κρήτη σαν αυτούς που συναναστρέφομαι που έχουν κάνει το νησί μας δεύτερο σπίτι.
Όταν ανακαλύφθηκε η σωρός στην ερημική τοποθεσία και αφού οι ιατροδικαστές είχαν αποφανθεί για εγκληματική ενέργεια είχα την ελπίδα και την ψευδαίσθηση ότι αποκλείεται αυτό το έγκλημα να είχε γίνει από χέρια Κρητικού.
Στο μυαλό μου και όπως έχω εξειδικεύσει το χαρακτήρα του Κρητικού τον θεωρώ γενναίο , λεβέντη φιλότιμο, φιλόξενο και δοτικό.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένας νέος άνθρωπος που ζει ανάμεσα μας έχοντας διδαχθεί τις δικές μας αξίες την αγάπη στο συνάνθρωπο την Κρητική φιλοξενία το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την εκτίμηση στο γυναικείο φύλο θα φανέρωνε τέτοια ζωώδη ένστικτα.
Άδικα όμως είχα εξιδανικεύσει την εικόνα των συντοπιτών μου ίσως επειδή και ο ίδιος στρουθοκαμηλιζω βλέποντας παρακμιακες συμπεριφορές και τις προσπερναω.
Γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από στρουθοκαμηλισμος αυτό που κάνουμε όλοι μας βλέποντας συμπεριφορές και πράξεις οι οποίες θεωρούνται ασήμαντες αλλά είναι αρχή του κακού και τις προσπερνάμε είτε από αδιαφορία , είτε από φόβο ή ακόμα χειρότερα από την σιωπηρή μας αποδοχή.
Τα περιστατικά που έχουν σα βάση την έλλειψη σεβασμού στο νόμο είναι κομματι της καθημερινότητας μας .
Από πού να ξεκινήσουμε από την οδηγική συμπεριφορά μας με τον εγωισμό και την αμέλεια που συμπεριφερόμαστε για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Η οδήγηση και η κατανάλωση αλκοόλ και ο διαγωνισμός στις κούπες γεννά επιθετικές συμπεριφορές που έχουν τελικά κατάληξη η Κρήτη να έχει τα θλιβερά πρωτεία στα θανατηφόρα δυστυχήματα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και την πρόκληση βεντετων άνευ σοβαρής αιτίας.
Η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή δεν υπάρχει μονάχα για τον εαυτό μας αλλά η ανευθυνότητα μας και το ζειν επικινδύνως επηρεάζει και τους άλλους συνανθρώπους μας.
Συνεχίζω για την οδηγική κουλτούρα η οποία τελικά φανερώνει τα μειονεκτήματα μας και φαίνεται ακόμα και από το παρκάρισμα στα πεζοδρόμια με τα 4Χ4 και με την κατάληψη θέσεων αναπήρων.
Η τοποθέτηση έξω από τα σπίτια μας κουβαδων , ξύλων και άλλων υλικών που προστατεύουν μια θέση πάρκινγκ δείχνουν λογική ανθρώπων που θεωρούν ότι ο δημόσιος χώρος τους ανήκει αδιαφορώντας ότι διαπράττουν παρανομία.
Η μετακίνηση των κάδων για τα σκουπίδια από τη θέση που έχει προβλεφθεί από το Δήμο για να μην είναι μπροστά από το σπίτι μας αλλά όχι πολύ μακριά για να μην περπατάμε πολύ.
Η συχνή δημιουργία επεισοδίων για διεκδίκηση ενός κομματιού γης φτάνει πολλές φορές στα άκρα έχοντας και ανθρωποκτονίες σαν τελικό αποτέλεσμα της αδιαλλαξίας και της έλλειψης κοινής λογικής που δίνει μεγαλύτερη αξία σε ένα μέτρο οικοπέδου από τη ζωή ενός συνανθρώπου μας.
Οι πυροβολισμοί και η επίδειξη λεβεντιάς και το λεγόμενο καπετανιλικι είναι ένα συχνό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα και στις πόλεις και στην ενδοχώρα .
Οι νταηδες που αποθρασυνονται από την ατιμωρησία και τις υψηλές γνωριμίες χρησιμοποιούν τη δύναμη του ισχυρού για να επιβάλλονται στην κοινωνία η οποία αναγκαστικά τους υπομένει ή τους φοβάται.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαίους ή ότι αντρωνονται όταν κάνουν μια παράνομη πράξη για την οποία καυχώνται σαν να έχουν κάνει κατόρθωμα .
Το φαινόμενο επίσης των ζωοκλοπων ταυτόχρονα με τους άσκοπους πυροβολισμούς σίγουρα γυρίζουν το νησί αιώνες πίσω και το καθιερώνουν σαν νησί με μεσαιωνικές συμπεριφορές.
Η σχέση του Κρητικού με τα όπλα είναι μέσα στην καθημερινότητα του , τα θεωρεί κομματι της ζωής του και τα φέρει με υπερηφάνεια.
Άλλο όμως την εποχή που τα κρυμμένα όπλα ήταν για την προστασία και την επανάσταση εναντίον των κατακτητών και άλλο να χρησιμοποιούνται για διαγωνισμό μεταξύ των καλεσμένων κοινωνικών εκδηλώσεων.
Η μάστιγα της εποχής, το λεγόμενο μπουλιγκ, είναι φαινόμενο που βρίσκεται απλωμένο σε όλη την Ελληνική επικράτεια στην Κρήτη όμως βρίσκεται σε έξαρση σε σημείο που κάνει εξαγωγή και εκτός νησιού. Τι γεννά όμως το μπουλιγκ;
Η έλλειψη παιδείας που θα επέτρεπαν στον καθένα να ξεχωρίζει και να απομονώνει αυτές τις συμπεριφορές.
Η μορφολογία του εδάφους με τους ορεινούς όγκους και καμία φορά ο απομονωτισμος όταν συνδυάζεται με γρήγορη εγκατάλειψη της βασικής εκπαίδευσης καθως με τα λανθασμένα πρότυπα δημιουργεί εν δυνάμει παραβατικους οι οποίοι βρίσκονται με το καψουλι αναμμένο ψάχνοντας ευκαιρία να επιβεβαιώσουν τον ανδρισμό τους.
Η μη αποδοχή διαφορετικότητας ψηλού, κοντού , όμορφου, ασχημου, άσπρου ή μαύρου, χωριανου μη χωριανου και η κουλτούρα μη αποδοχής διαφορετικών ανθρώπων γεννούν αποκλεισμούς και ψυχολογική απομόνωση.
Επιστρέφοντας στην αιτία που έδωσε η δολοφονία και οι άλλες απεχθείς πράξεις που τελέστηκαν στα Χανιά , προσωπικά νιώθω υπεύθυνος που αυτού του είδους οι συμπεριφορές έχουν γίνει συνήθεια και δεν αντιμετωπίζονται στην αρχή τους αλλά στο τελικό αποτέλεσμα που αυτές παράγουν.
Δεν υπάρχει δηλαδή ούτε πρόληψη ούτε κατάλληλη εκπαίδευση σε γονείς και παιδιά για τον ορθό δρόμο και το σύγχρονο πολιτισμό.
Αν μια κοινωνία θέλει να θεωρείται πολιτισμένη χώρα δεν φτάνουν μόνο το διαδίκτυο και οι σύγχρονες τεχνολογίες.
Η ασφάλεια , η αποδοχή του συνανθρώπου , ο σεβασμός στο άλλο φύλο και στην ανθρώπινη ζωή είναι ένδειξη πολιτισμού και πραγματικής λεβεντιάς .
Είναι καθήκον όλων να καταδικάζουν τέτοιες συμπεριφορές που ξεκινούν από τη σούζα με το μηχανάκι , την πειραγμενη εξάτμιση, τη μόδα της εποχής μουσική στο διαπασών και συνεχίζουν με ανάλογης μορφής παλικαρισμους φέρνουν την κοινωνία στην πρωτόγονη μορφή της δημιουργώντας εν δυνάμει παραβάτες που αδιαφορούν για τις συνέπειες του νόμου.
Ανέφερα τις μικρές παραβάσεις και όχι τις άλλες μεγαλύτερες θεωρώντας ότι η ατιμωρησία μαζί με την ανοχή και αδιαφορία φέρνει το μεγαλύτερο έγκλημα ταυτόχρονα με την προστασία από τους τοπικούς άρχοντες οι οποίοι αν δεν συνέβαλλαν στην παρακμή το λιγότερο αδιαφόρησαν.
Τελειώνοντας και απαντώντας στο αρχικό ερώτημα και ποια Κρήτη θέλουμε απαντώ, την Κρήτη των γραμμάτων του Ερωτοκρίτου και του Καζαντζάκη την Κρήτη της μουσικής του Μουντάκη και του Ξυλούρη , την Κρήτη της φιλοξενίας που έθρεψε το Δία , την Κρήτη των γενναίων και της λεβεντιάς που πολέμησε στη Μακεδονία , στο Αλβανικό μέτωπο και στη Μάχη της Κρήτης , την Κρήτη της προόδου και της ευημερίας.
Όχι όμως την Κρήτη της ψευτοπαλικαριας , του μεθυσμένου οδηγού , του οπλοφόρου και οπλοχρηστη για ασήμαντη αιτία και αφορμή.
Όχι στην Κρήτη του καταπατητή ξένης γης με τη χρήση δύναμης και επίκληση υψηλών γνωριμιών.
Όχι στο μισογύνη που βλέπει τις γυναίκες σαν δεύτερης κατηγορίας άνθρωπο.
Όχι στο ξέρεις ποιος είμαι εγώ και από πού κρατώ.
Θέλουμε μια Κρήτη που η κάθε Σούζαν που μας επισκέπτεται να επιστρέφει στο νησί μας σα να είναι στο σπίτι της και να αισθάνεται τη φιλοξενία , τη ζεστασιά των ανθρώπων και να αισθάνεται ασφαλής.
Θέλουμε οι περήφανοι κάτοικοι αυτού του ευλογημένου τόπου να μην αισθάνονται ντροπή για τις συμπεριφορές κάποιων που αποτελούν μειοψηφία αλλά να αναφέρουν με καμάρι την καταγωγή τους όπως πάντα έκαναν στο παρελθόν.
Το κείμενο αυτό δεν περιέχει αφορισμούς και παραινέσεις απλώς είναι μια αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στο νησί μας με την ευχή ο καθένας που το διαβάζει να προβληματιστεί και όπου θεωρεί ότι μπορεί να βοηθήσει για να αλλάξει η κατάσταση να το κάνει.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019