Το τέλος εποχής της «βασίλισσας των αιθέρων», που για πολλές δεκαετίες είχε εξασφαλίσει στην Boeing σχεδόν την παντοκρατορία στις πτήσεις μεγάλης εμβέλειας και μεταφορικής ικανότητας, σηματοδοτεί η παραγωγή του τελευταίου, κατά σειρά 1.574ου, αεροσκάφους Boeing 747. Την Τρίτη το βράδυ στο Εβερετ, στο εργοστάσιο της Boeing στην Ουάσιγκτον, ολοκληρώθηκε η παραγωγή του τελευταίου 747, το οποίο θα ενταχθεί, αρχές του 2023, στον στόλο εμπορευματικών αεροσκαφών της Atlas Air. Κατά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί, σε άλλες εγκαταστάσεις της Boeing, το αεροσκάφος θα βαφτεί και θα παραδοθεί στην Atlas.
Η στροφή των αερομεταφορέων σε πιο σύγχρονα και λιγότερο ενεργοβόρα αεροπλάνα –τα 747 της Boeing είναι τετρακινητήρια, ενώ η αεροπορική βιομηχανία έχει στραφεί στα δικινητήρια αεροσκάφη– οδήγησε την Boeing να σταματήσει την παραγωγή επιβατηγών μοντέλων από το 2017, οπότε παρέδωσε το τελευταίο αυτής της κατηγορίας στις κορεατικές αερογραμμές.
Και πριν από περισσότερο από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του 2020, η Boeing είχε ανακοινώσει ότι θα κλείσει τη γραμμή παραγωγής του 747 αφότου ολοκληρώσει και την τελευταία παραγγελία, αυτήν προς την Atlas Air, που θα χρησιμοποιεί το αεροσκάφος για λογαριασμό της ελβετικής εταιρείας εφοδιαστικής αλυσίδας Kuehne+Nagel.
Η πρώτη έκδοση του 747, που παρουσιάστηκε το 1968, ήταν γνωστή ως RA001, ενώ η καμπύλη του νεότερου μοντέλου, του 747-100, που βρίσκεται πίσω από το πιλοτήριο, ενέπνευσε τους μηχανικούς της Boeing να δημιουργήσουν τον άνω όροφο ως χώρο ανάπαυσης του πληρώματος. Η πρόταση αυτή βρήκε αντίθετο τον Juan Trippe, τότε διευθύνοντα σύμβουλο της Pan American World Airways, που ήταν ο πρώτος χρήστης του 747. Ετσι, ο άνω όροφος καθιερώθηκε ως χώρος για τους επιβάτες της πρώτης θέσης, μετεξελίχθηκε σε καμπίνα και επεκτάθηκε σημαντικά στα νεότερα μοντέλα 747-300, 747-400 και 747-8i.
Η Ο.Α. του Ωνάση
Η Ολυμπιακή Αεροπορία του Αριστοτέλη Ωνάση είχε εντάξει στον στόλο της τα 747, μέσω των οποίων εκτελούσε τις υπερατλαντικές διαδρομές της. «Ο χειρισμός του 747, του μεγαλύτερου και πασίγνωστου αεροπλάνου της Boeing, αποτελούσε εκείνη την εποχή το επιστέγασμα της καριέρας ενός πιλότου. Το εν λόγω αεροσκάφος, με το οποίο έχω πραγματοποιήσει περίπου 1.000 ώρες πτητικού έργου, διαθέτει εξαιρετική ιστορία όσον αφορά τόσο την ασφάλεια όσο και τις επιδόσεις», σημειώνει στην «Κ» ο αντισμήναρχος (Ι) ε.α., τέως κυβερνήτης της Πολιτικής Αεροπορίας και εμπειρογνώμων αεροπορικών ατυχημάτων, Ακριβός Α. Τσολάκης.
«Η βασική μας εκπαίδευση στο 747 ήταν στην Αμερική. Ακολούθησαν μερικές ώρες δοκιμαστικών πτήσεων στην Ελλάδα και ύστερα ξεκινήσαμε να πραγματοποιούμε τις τακτικές πτήσεις από την Αθήνα προς τη Νέα Υόρκη και τη Σιγκαπούρη. Για κάποιο διάστημα η Ολυμπιακή διέθετε και δρομολόγια προς την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη και τη Νότια Αφρική. Παρά το μεγάλο μέγεθός του, το αεροπλάνο ήταν καμωμένο για τον πιλότο, απαιτούσε απλές μόνο κινήσεις. Οταν έμπαινα στο αεροσκάφος και διέκρινα 400 κεφάλια να με κοιτούν, αναλογιζόμουν τι μέγεθος ευθύνης αναλάμβανα ως πιλότος», θυμάται ο κ. Τσολάκης, ο οποίος υπήρξε πιλότος επί 40 συναπτά έτη, 15 στην Πολεμική Αεροπορία και 25 στην Πολιτική.
Το θρυλικό Boeing 747, που είχε χωρητικότητα 400-500 επιβατών, έχει «πρωταγωνιστήσει» στην κλασική ταινία με τον πράκτορα Τζέιμς Μποντ «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» και εξακολουθεί –κατόπιν απαιτούμενων προσαρμογών– να αποτελεί το Air Force One, το αεροπλάνο του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Εχει μεταφέρει τα διαστημικά λεωφορεία της NASA, ενώ πρόκειται να χρησιμοποιηθεί από τη Virgin Orbit του Ρίτσαρντ Μπράνσον για την εκτόξευση πυραύλων εν πτήσει.
Καθημερινή
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019