Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, δεν είναι το πρώτο πολύνεκρο δυστύχημα που συγκλόνισε την Ελλάδα. Ήταν όμως το πιο απρόσμενο, και το πλέον προκλητικό. Θα προσπαθήσω στη συνέχεια να ερμηνεύσω τους δυο χαρακτηρισμούς.
Λίγες εβδομάδες πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2023, ενώ είχε ξεκινήσει ο μεγάλος προεκλογικός χορός των παροχών και των υποσχέσεων, ενώ καταρτίζονταν τα ψηφοδέλτια και ενώ οι δημοσκόποι επεξεργάζονταν μέρα και νύχτα τους χρησμούς τους, ένας σταθμάρχης στη Λάρισα μπέρδεψε τα “κλειδιά” του, στέλνοντας στο θάνατο, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, δεκάδες αθώους ανθρώπους, νέους στην πλειοψηφία τους.
Μέσα από τις στάχτες και τα πυρωμένα σίδερα των Τεμπών, ξεπρόβαλε ένα θεόρατο, αδυσώπητο και αναπάντητο “ΓΙΑΤΙ”. Και αποκαλύφθηκε με φρίκη ένα απίστευτο σκηνικό διάλυσης, παράλυσης, σήψης και κακομοιριάς, που από την πρώτη στιγμή ταρακούνησε ολόκληρη την χώρα.
Το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα, άρχισε να λειτουργεί σαν ένας τεραστίων διαστάσεων σεισμός, η ισχύς του οποίου ξεπερνούσε και τις πιο απαισιόδοξες σεισμολογικές προβλέψεις. Ο σεισμός αυτός, άρχισε να γκρεμοτσακίζει με πάταγο όλες τις ετοιμόρροπες κατασκευές, άρχισε να ανατρέπει προγραμματισμούς, να ακυρώνει σχεδιασμούς, να μηδενίζει υπολογισμούς, να εξανεμίζει φρούδες ελπίδες.
Δεν ήταν το δυστύχημα των Τεμπών, το πρώτο που αναστατώνει την Ελλάδα. Κι άλλες φορές στο παρελθόν οι Έλληνες θρήνησαν αδικοχαμένους συνανθρώπους τους. Τούτη όμως η τραγική περίπτωση, λειτουργεί διαφορετικά. Καταρρίπτει πολλούς μύθους που πλάστηκαν με περισσή επιπολαιότητα, ενώ παράλληλα αποκαλύπτει αλήθειες που κανείς μέχρι σήμερα δεν ήθελε να προσεγγίσει και να πιστέψει.
Ξέραμε, σε γενικές γραμμές, ότι οι σιδηρόδρομοι στην Ελλάδα, υστερούσαν κατά πολύ στις υποδομές τους και στον τρόπο λειτουργίας τους, από τους σύγχρονους σιδηροδρόμους άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Κανείς όμως δεν μπορούσε, κι ούτε ήθελε να πιστέψει, ότι τα δρομολόγια των ελληνικών τρένων ήταν τόσο επισφαλή και επικίνδυνα. Και ότι μέσα σε κάθε βαγόνι, κάτω από κάθε κάθισμα επιβάτη, υπήρχε ένας εκρηκτικός μηχανισμός που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, όπως δυστυχώς εξερράγη, τη μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.
Το μαύρο χάλι που επικρατεί μέχρι σήμερα στον συγκεκριμένο χώρο, το μάθαμε μόνο μετά από μια μεγάλη συμφορά. Αν δεν συνέβαινε ό,τι συνέβη στα Τέμπη, χιλιάδες επιβάτες θα εξακολουθούσαν να εμπιστεύονται(!) και να χρησιμοποιούν τα ελληνικά τρένα, ο Καραμανλής θα εξακολουθούσε να είναι υπουργός, ο “μοιραίος” σταθμάρχης θα συνέχισε τις βαρδιές του στρέφοντας κατά το δοκούν δεξιά και αριστερά τα “κλειδιά” των γραμμών. Όλα αυτά, μέχρι να συνέβαινε κάπου αλλού το αναπόφευκτο. Που θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερο, περισσότερο πολύνεκρο.
Τώρα, πάντως, υπάρχουν τα δεδομένα που προέκυψαν μετά την ανθρωποσφαγή. Άρχισαν ένα – ένα να βγαίνουν στο φως οι ελλείψεις, τα λάθη, οι εγκληματικές επιλογές, οι ανακολουθείες, οι ανικανότητες, οι τυχοδιωκτισμοί, τα χιλιάδες ψέματα, οι κοροϊδίες, όλα τα αρνητικά που σφράγισαν τη μοιραία, ξέφρενη πορεία δυο τρένων, που κινούνταν το ένα εναντίον του άλλου, στην ίδια γραμμή…
Τα δεδομένα αυτά, γεννούν μέγα πλήθος βασανιστικών και αναπάντητων ερωτημάτων, τα οποία πνίγονται μέσα σε ωκεανούς θλίψης, απόγνωσης και απογοήτευσης. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει εάν και πότε θα δοθούν αξιόπιστες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Το μόνο βέβαιο είναι, πως η δικαιολογημένη αγωνία και αγανάκτηση που έχει προκληθεί στους πολίτες, κλονίζει σε βάθος την όποια αξιοπιστία εκείνων που σε λίγες εβδομάδες θα εμφανιστούν ενώπιόν τους, για να τους ζητήσουν αυτό που σήμερα εξανεμίζεται: Να τους εμπιστευτούν με την ψήφο τους, τα “κλειδιά” των γραμμών πάνω στις οποίες κινείται η χώρα, υποσχόμενοι πως δεν θα στρέφουν το ένα τρένο εναντίον του άλλου.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019