Του Κώστα Τριγώνη
.
Από το βράδυ της Κυριακής, βρισκόμαστε μπροστά στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμόρφωσαν στην Ελλάδα οι εκλογές της 25ης Ιουνίου. Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα μπορούν να χαρακτηριστούν ως αναμενόμενα, ενώ οι “εκπλήξεις” περιορίζονται κυρίως στις αλλαγές προσώπων. Ούτε η ανάδειξη των “Σπαρτιατών” ως 5ου κόμματος δικαιολογεί κατόπιν εορτής την “έκπληξη” κάποιων, δεδομένου ότι το νταλαβέρι μεταξύ “Σπαρτιατών” και Κασιδιαρέων ήταν γνωστό στα κομματικά επιτελεία, άσχετο αν δεν έτυχε της δέουσας προσοχής και σημασίας.
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν ένα πρώτο σχολιασμό των χθεσινών εκλογικών αποτελεσμάτων.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να παραδεχτούν οι πάντες ότι το θριαμβευτικό για τη ΝΔ 40+ οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος, στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στις ηγετικές ικανότητες και αρετές που απέδειξε πως διαθέτει, κατά την τετραετία που κυβέρνησε τη χώρα, εν μέσω μάλιστα πολλών και απρόβλεπτων καταιγίδων. Τώρα πλέον, με την ψήφο των πολιτών, ξεκινά η χάραξη της πορείας των επόμενων χρόνων, που φαίνεται πως θα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη περίοδος, τόσο από πλευράς οικονομίας, όσο και από πλευράς εθνικών θεμάτων. Από τους επιμέρους χειρισμούς που θα κάνει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του, θα εξαρτηθεί το πολιτικό μέλλον του ίδιου και της παράταξης του. Ελπίζουμε να πρυτανεύσει η σεμνότητα και η λογική στη λήψη των αποφάσεων, γιατί έρχονται πολύ δύσκολες μέρες.
Ερχόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χτυπήθηκε σκληρά, σαν χταπόδι, από τους ψηφοφόρους, τόσο στις 21 Μαΐου, όσο και στις 25 Ιουνίου. Την τεράστια ευθύνη για το αρνητικό αποτέλεσμα, πρέπει να αναλάβουν, όχι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του κόμματος που από το 2019 βρίσκονταν εκτός τόπου και χρόνου, παρά τις διαρκείς και σαφείς προειδοποιήσεις των δημοσκοπήσεων. Ο κόσμος τους έφτυνε, κι εκείνοι επέμεναν ότι ψιχάλιζε… Ο καθένας έλεγε τα δικά του, και όλοι τους μετέτρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε Βαβέλ. Η μοιραία ηγετική ομάδα του, πόνταρε στον παραλογισμό του “‘ώριμου φρούτου” που υποτίθεται ότι θα έπεφτε από το δένδρο για να το αρπάξουν. Σήμερα που τα ψέματα τελείωσαν, διαπιστώνουν πόσο γυμνός ήταν ο βασιλιάς τους, αλλά είναι αργά. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον, το οποίο θα εξαρτηθεί από τον βαθμό προσαρμογής τους στα νέα δεδομένα. Πάντως, για να γυρίσει ο ήλιος στον ΣΥΡΙΖΑ, θέλει δουλειά πολλή…
Λίγα λόγια τώρα για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αύξησε μεν τα ποσοστά του, δεν κατόρθωσε όμως να πείσει τις ευρύτερες λαϊκές μάζες ότι μπορεί να αποτελέσει ξανά κόμμα εξουσίας. Ο λόγος για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ ελάχιστα εισέπραξε από τον καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ατυχής επιλογή της ηγεσίας του να επιστρέψει στα συνθήματα της δεκαετίας του ΄80. Οι ψηφοφόροι τους απάντησαν ότι σήμερα δεν χρειάζεται ο τόπος κάποιο πολιτικό μαυσωλείο, αλλά ένα κόμμα με σύγχρονο και σαφή πολιτικό λόγο. Το ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να είναι στριμωγμένο στις συνειδήσεις των πολιτών, έχει ανάγκη από φρέσκο, ανανεωμένο αέρα, τον οποίο δεν μπορεί να εξασφαλίσει μόνο η ηλικιακή σύνθεση του στελεχιακού δυναμικού του. Η καθημερινή πολιτική πρακτική θα δείξει πόσα απίδια μπορεί να χωρέσει αυτός ο παλιός και χιλιοτρυπημένος σάκκος. Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα ηγείται πλέον του κόμματος του και μέσα στη Βουλή, όπου δεν μπορεί να προχωρήσει αναμασώντας ξεθωριασμένα συνθήματα. Εδώ θα αποδείξει αν είναι ή όχι ικανός να ηγηθεί. Και εδώ θα φανεί αν το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα ζωή απάνω του και δεν είναι απλώς ένα “ζόμπι”.
Για τα άλλα κόμματα της νέας Βουλής, πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά δεν θα εξαντλήσουμε σήμερα την κριτική μας διάθεση, έχουμε καιρό να ασχοληθούμε με αυτά. Μόνο μια ευχή θα διατυπώσουμε, να μη μετανιώσουν οι ψηφοφόροι τους την όποια “εμπιστοσύνη” τους έδειξαν στις 25 Ιουνίου.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019