Της Ελένης Μανιωράκη – Ζωϊδάκη
Χιλιάδες χιλιάδων χρόνια από σήμερον οι πρωτόγονοι πρόγονοι μας, κοίταζαν απογοητευμένοι τον ήλιο να χάνεται όλο και νωρίτερα, τυλίχτηκαν τις προβιές τους, έτρεξαν μέσα στην σπηλιά και κάθησαν κατάχαμα γύρω από την φωτιά. «Τι νωρίς που κρύφτηκε απόψε το αστέρι! Μουρμούρισαν στην δική τους ακαταλλαβίστικη γλώσσα. Κάθε πρωί αργότερα ξεπροβάλει και κάθε βράδυ όλο και νωρίτερα χάνεται.» Και δώστε χορούς και ιαχές γύρω από την φωτιά κι ικεσίες, μη και χαθεί όπως πάει το ουράνιο αστέρι. Τον λάτρευαν, του έψαλλαν δοξαστικούς ύμνους γιατί ήταν η ιδιά τους η ζωή. Χιλιάδες χρόνια παρακολουθούσαν την πορεία τους κι όταν τον έβλεπαν να χάνεται, χανόταν κι η ελπίδα για ζωή. Το αστέρι άκουσε τις ικεσίες γιατί ενώ έτεινε να εξαφανιστεί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται. «ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΆΣΙΟ» Τρεις ολόκληρες μέρες σκέκεται ακίνητος στο ουράνιο στερέωμα και την 25η Δεκεμβρίου, κάνει στροφή κι εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα(σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα. Η μέρα μεγαλώνει. Από τότε τον έχρισαν Θεό. Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου, χειμερινό Ηλιοστάσιο, (22 Δεκεμβρίου) λέγεται, ο’ότι οι Έλληνες γιόρταζαν την γέννηση του Διόνυσου του Ζαγρέως. Γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο. Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».
Αλλά κι οι άλλοι μονογενείς υιοί του θεού, οι μεγάλοι δάσκαλοι και μύστες, οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές όλων των αρχαίων θρησκειών, λέγεται, ότι γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Γέννηση τους όμως δεν είναι η ανθρώπινή τους εμφάνιση, αλλά η αλληγορική εικόνα της πνευματικής τους αναγέννησης, αφού κατανικηθεί ο τιτανικός τους κόσμος.
Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο γεννήθηκαν:
Ζεύς-ΔΙΟΝΥΣΟΣ για τους Έλληνες, ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, o Μίθρας για τους Πέρσες, ο Βράχμα για τους Ινδούς, ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους και τόσοι άλλοι Μεσσίες.
Ο Όσιρις είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των «Κύριος Κυρίων», «Βασιλεύς Βασιλέων», «Θεός Θεών», «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν». Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.
Ο Μίθρας γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ως απόγονος του Ήλιου, μέσα σε μια σπηλιά.
Στις κατακόμβες της Ρώμης έχει διατηρηθεί ένα κατάλοιπο της παλιάς Μιθραϊκής λατρείας. Είναι μια εικόνα του Μίθρα που είναι βρέφος στην αγκαλιά της Μητέρας του, και στα πόδια τους προσφέρονται δώρα από Πέρσες Μάγους.
Ο Μίθρας αποκαλείτο ως «ο καλός ποιμήν», «η οδός της αλήθειας» και «το φως το αληθινό», επίσης αναφέρεται ως, ο Λυτρωτής, ο Σωτήρας, ο Μεσσίας και ήταν αυτός που ταυτίστηκε τόσο πολύ με το λιοντάρι και το αρνί.
Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Η ανάστασή του γιορταζόταν κάθε χρόνο.
Κι οι απορίες ακόμη άλυτες.
Γιατί ήταν όλοι μονογενείς υοί των Θεών;
Γιατί γεννήθηκαν όλοι κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο:
Γιατί όλοι γεννήθηκαν από παρθένες σε σπήλαιο;
Γιατί είχαν 12 μαθητές;
Γιατί σταυρώθηκαν, πέθαναν και μετά από τριήμερη ταφή
αναστήθηκαν.
Την νίκη του φωτός κατά του σκότους λοιπόν γιόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι,
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των δικών τους Θεών αιώνες πριν. Κι όλα αυτά τα δρώμενα (παγανιστικά τα ονόμαζουν οι εχθροί του Ελληνισμού), αναταράσσουν τις μνήμες και αποδιώχνουν την νάρκη την επιβληθείσα από δήθεν θεόπνευστες θρησκείες. Εμείς γνήσιοι Έλληνες συμμετέχουμε στα εορταστικά δρώμενα, Αναφωνούμε:
Καλόν Γενέθλιον Διονύσου, καλά Φωτόγεννα σε όλες τις αγαθές και ηλιογέννητες ψυχές, απανταχού της γης!
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
(δασκάλα,λογοτέχνις)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019