Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024 σήμερα και σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζουν τα εξής ονόματα: Υπαπαντή, Μαρουλία, Μαρούλα, Ρούλα.
Υπαπαντή του Σωτήρος
Το γεγονός αυτό εξιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο Β’, στ. 22-35. Συνέβη σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνταν από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.
Κατά τη μετάβαση αυτή, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικας Συμεών. Αυτό το γεγονός αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, όπως ισχυρίζονταν οι υποκριτές Φαρισαίοι και Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει, να τον τελειοποιήσει.
Κατά την ολονυκτία της Υπαπαντής στην Κωνσταντινούπολη, οι βασιλείς συνήθιζαν να παρευρίσκονται στο Ναό των Βλαχερνών. Η συνήθεια αυτή εξακολούθησε μέχρι τέλους της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μαρουλιανής
Στο χωριό Οία της Σαντορίνης, στον οικισμό Φοινικιά υπάρχει η εκκλησία της «Παναγιάς της Μαρουλιανής». Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στη γιορτή της Υπαπαντής και κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου όπου και εορτάζει γίνεται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα πανηγύρια της Οίας.
Η προέλευση του ονόματος «Μαρουλιανή» στην γιορτή της Υπαπαντής φημολογείται ότι κρατά από τη Μικρά Ασία καθώς από διηγήσεις γερόντων λέγεται ότι τα πολύ παλιά χρόνια (γύρω στα 1800 μ.Χ.) σε αγροτικό προάστιο της Σμύρνης, Έλληνας αγρότης είχε βρει θαμμένο στο χωράφι του κάτω από τις ρίζες των μαρουλιών ένα μικρό ξύλινο εικόνισμα που απεικόνιζε την Υπαπαντή του Χριστού.
Όταν αργότερα, με την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, έφτασαν στη Σαντορίνη Μικρασιάτες πρόσφυγες (περί το 1840 μ.Χ.), έχτισαν την Εκκλησία της «Παναγιάς της Μαρουλιανής» σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος.