Η Ιστορική   Γνώση  μια πράξη Αυτογνωσίας , Πυξίδα για το Παρόν και το Μελλον… (από το θέμα της Εκθεσης των Γ΄Λ.)

Του Δημ. Κων. Σαρρή (πρ. ΓΓΑ, Υφυπουργού -.Νομάρχη Ηρακλείου) 

Η Ιστορική Γνώση είναι μια πράξη Αυτογνωσίας. που  μπορεί αν την κατανοήσουμε και ερμηνεύσουμε σωστά να αποτελέσει  Πυξίδα  για την κατανόηση του παρόντος και για σχεδιασμό του μέλλοντος.

Όμως  ,δυστυχώς, στην μακραίωνα Ελληνική Ιστορία ,αποδεικνύεται ότι ελάχιστα διδασκόμεθα από τα παθήματα του παρελθόντος και έχουμε μία αυτοκαταστροφική τάση  να τα επαναλαμβάνουμε.

Η Εθνική Διχόνοια,π.χ. είναι διαχρονικά το  κύριο ελάττωμα της φυλής μας.

<<Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει ,πάρτο ,λέγοντας ,και σύ….

Με αυτούς τους στίχους ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον Εθνικό μας Ύμνο, την Διχόνοια .που πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην καταστροφή και στην υποτέλεια!

 Είναι ,άραγε,προϊόν φθόνου και ζήλιας;

Το φαινόμενο της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων μας γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια. Την διχόνοια στους Έλληνες την βλέπουμε ήδη στα Ομηρικά έπη (διαμάχη Αχιλλέα και Αγαμέμνονα), αλλά και ανάμεσα στους αρχαίους θεούς των Ελλήνων, που μάλωναν μεταξύ τους, για να επιβάλει ο καθένας τους την προτίμηση και την προστασία των δικών του (Μήλο της Έριδος). 

Βαθιά διχόνοια δημιούργησε και τους ατέλειωτους εμφύλιους πολέμους ανάμεσα στα τότε ελληνικά κρατίδια, Όλοι γνωρίζουμε από την Ιστορία, ότι αφού πρώτα γράψαμε μια μοναδική στρατιωτική εποποιία, νικώντας τον πάνοπλο και πολυάριθμο στρατό και στόλο της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, στη συνέχεια καταστραφήκαμε μόνοι μας με τον εξοντωτικό τριακονταετή εμφύλιο Πελοποννησιακό Πόλεμο (τον οποίο, σύμφωνα με μια άποψη, υποδαύλισαν οι Πέρσες, βασιζόμενοι στην εμφύλια διχόνοια μας , για να εκδικηθούν για την ήττα τους)!

-Αργότερα, μέσα σε μια δεκαετία ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε συνενώνοντας τους Έλληνες μια αχανή αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη που είχε δει ο κόσμος μέχρι τότε, η οποία όμως έμελλε να είναι και η βραχυβιότερη.

 Μέσα σε διάστημα λιγότερο από έναν αιώνα, οι εσωτερικές διαμάχες και οι πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των Επιγόνων του (Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, κ.ά) την εξασθένισαν, με αποτέλεσμα να κυριευθεί τελικά από τους Ρωμαίους!

Σημαντικότερος από τις διαμάχες    αυτές ήταν η φερόμενη ως Συμμαχικός Πόλεμος (220 π.Χ. έως 217 π.Χ.). Στον εμφύλιο αυτόν πόλεμο αντιπαρατάχθηκαν από την μία πλευρά η Αχαϊκή Συμπολιτεία με σύμμαχο τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο τον Ε΄ και από την άλλη η Αιτωλική Συμπολιτεία.

 Μετά την επικράτηση της Αχαϊκής Συμπολιτείας οι «ηττημένοι» Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους, οι οποίοι εν τω μεταξύ, ζητούσαν αφορμή να επέμβουν στα Ελληνικά πράγματα.

Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτών των ενεργειών δεν άργησαν να φανούν. Νικώντας οι Ρωμαίοι τον Φίλιππο τον Ε΄ στις Κυνός Κεφαλές της Θεσσαλίας τον Ιούνιο του 197 π.Χ. και τον Περσέα στην μάχη της Πύδνας τον Ιούνιο του 168 π.Χ., κατέλαβαν στην ουσία την Ελλάδα. Με την τελευταία δε ήττα των Ελλήνων στην Λευκόπετρα της Κορίνθου, το 146 π.Χ., η Ελλάδα υποδουλώθηκε οριστικά στους Ρωμαίους, Πολλά παρόμοια παραδείγματα της καταστροφικής εμφύλιας διχόνοιας στους Έλληνες συναντούμε και στην υπερχιλιετή Βυζαντινή μας ιστορία, που τελείωσε με την άλωση της Πόλης το 1453, γεγονός στο οποίο συνέβαλε σημαντικά ο παράγοντας της εμφύλιας διχόνοιας, ενώ τέσσερις αιώνες αργότερα, το 1823, μόλις δύο χρόνια μετά από την Επανάσταση του 1821, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων οπλαρχηγών και «καλαμαράδων» (πολιτικών), για το ποιος θα έχει την εξουσία μετά από τη μελλοντική απελευθέρωση! Λόγω αυτού του παράλογου εμφυλίου, στον οποίο οι Έλληνες αλληλοσκοτώνονταν, -αφήνοντας τους Τούρκους και τους συμμάχους τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ Πασά να καταστρέφουν, ότι είχαν επιτύχει μέχρι τότε με τον ηρωϊκό τους αγώνα και με πολλές θυσίες και αίμα-,

 Η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια και η τελική απελευθέρωση ενός μικρού τμήματος του ελλαδικού χώρου επιτεύχθηκε μόνο χάρη στην επέμβαση των «ξένων δυνάμεων» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), οι οποίες νίκησαν τον τουρκικό στόλο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) και έθεσαν τις βάσεις για την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους μας, πράγμα που τις επέτρεψε, όμως, στη συνέχεια να επεμβαίνουν διαρκώς στα εσωτερικά μας και να ρυθμίζουν την τύχη του κράτους μας !

-Το 1912-1913 γράψαμε μια νέα πολεμική εποποιία, απελευθερώνοντας από τον τουρκικό ζυγό την Μακεδονία και την Ήπειρο. Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια (1919-1922), κι εξ αιτίας κυρίως του Εθνικού Διχασμού (Βενιζελικοί – Βασιλικοί), χάσαμε την Μικρά Ασία και όλη την πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνισμού στην Ανατολή!

–Το 1940-1945 γράψαμε νέο έπος στα βουνά της Αλβανίας, στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά και στην Κρήτη με την αντίσταση κατά των Ιταλών, των Γερμανών και των Βουλγάρων. Και ενώ εκδιώξαμε τους κατακτητές μας, απελευθερώνοντας την πατρίδα μας, και ενώ ο κόσμος είχε ήδη χωριστεί από τους Μεγάλους στο Ανατολικό (κομμουνιστικό) Μπλοκ και στο Δυτικό, ξεκίνησε ο γνωστός καταστροφικός Εμφύλιος Πόλεμος, που κράτησε μέχρι το 1949, ισοπεδώνοντας ότι είχε μείνει ακόμη όρθιο στον πολύπαθο τόπο μας από την λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου/

Ανάγκη ,λοιπόν, για βαθειά ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΑΛΛΆ ΣΑΝ ΠΥΞΙΔΑ  για το παρόν και το μέλλον.

Είναι ,πλέον ,θέμα επιβίωσης μας ,ωςΈθνους ….….