Ας γίνει η κρίση κρίκος ένωσης και σύσφιξης της οικογένειας

Ένας αγαπημένος, γλυκός φίλος, από τα παλιά , μετά από ενθυμίσεις χρόνων , με ρώτησε πώς περνοδιαβαίνω τους δρόμους της κρίσης ,που μαστίζει κάθε οικογένεια στη χώρα μας , ιδίως τη μεσαία τάξη ,στην οποία ανήκουμε οι περισσότεροι.  

Εγώ αντί άλλης οποιασδήποτε κουβέντας  του  απάγγειλα το τραγούδι ,που στα παιδικά μου χρόνια είχα γράψει και τραγουδούσα ,βάζοντας και εννοώντας  στους στίχους, που ακολουθούν, τα πρόσωπα της οικογένειάς μου. 

Τα αγαπημένα μας άτομα που αποτελούν και την περιουσία μας όλη.  Και τα πιο σημαντικά  στη ζωή μας την οικογένεια και την  πραγματική και άδολη αγάπη η  οποία παραμερίζει τα δικά της θέλω και γίνεται πηγή ζωής όλης της οικογένειας !

Και όπως μας πληροφορεί και η αείμνηστη Μητέρα ΤΕΡΕΖΑ : Αν θέλεις να δουλέψεις για την παγκόσμια ειρήνη, πήγαινε σπίτι σου και αγάπα την οικογένειά σου.

Συστήνω λοιπόν  σε όλες και  σε όλους , να μάθετε και να απαγγέλετε ή  να τραγουδάτε σε όποιο σκοπό και ρυθμό θέλετε , αυτό το τραγουδάκι  μαζί με την οικογένειά σας, είτε με κλειστά ,είτε με ορθάνοικτα παράθυρα, αρκεί  το σπίτι σας να  διαφεντεύεται από ΑΓΑΠΗ και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ . 

Αρχίστε λοιπόν……. να  γίνουμε πάλι όλοι η……….. οικογένεια Χωραφά  !!

Το Τραγούδι των παιδικών μου χρόνων

«Δε σπω το κεφαλάκι μου για έγνοιες που μ’ έχουν γεράσει

κι αφήνω την καρδούλα μου ελεύθερη πια να πετάξει.

Δε σκέφτομαι πια να βρω συντροφιά στοργή τρυφερότητα χάδι

κι αν θέλω εγώ να γίνω καλός εδώ  θα γλεντώ κάθε βράδυ ( δις)

Εβρήκα εδώ τη ξενοιασιά ,τραγούδια, χαρές και παιχνίδια

αγάπη , αδέλφια και γονείς και σπίτι  γεμάτο στολίδια.

Δε σκέφτομαι πια να βρω συντροφιά στοργή τρυφερότητα χάδι

                 κι αν θέλω εγώ να γίνω καλός , εδώ  θα γλεντώ κάθε βράδυ ( δις)»

Μετά  τον κάματο της εργασιακής ημέρας , μετά από  διάφορες και ποικίλες στεναχώριες ,…..

Μετά από τόσες κρίσιμες σκέψεις και ιδέες για να ξεπεράσεις την κρίση ,που σε βασανίζει ενδόμυχα και στεναχωρεί όλους μας !!

Μετά ίσως και από  ένα καυτό, κρυφό  δάκρυ ,γιατί η ευαισθησία σου ,σε πνίγει

Μετά ίσως και από την αχαριστία ,την αδικία, την ασυνειδησία και την αδιαφορία ,που ίσως αντιμετωπίζεις !   

Ναι ,πράγματι σε καταλαβαίνω, μα….  όλα αυτά είναι τα προϊόντα μιας οικονομικής κρίσης ,που σωρεύονται μέσα στο καλάθι της ψυχής μας ….σε καταλαβαίνω, μα είσαι άνθρωπος κι εσύ και οι αγαπημένοι σου που σε περιμένουν  ; 

Δώσε  λιγάκι ουρανό και στον εαυτόν σου μα και στους δικούς σου  ….,

Δώσε  λιγάκι σημασία  και μην ξεχνάς πως …. ένα σου βλέμμα  είναι αρκετό γιατί έχει  για τα αγαπημένα σου πρόσωπα  τόση αξία για να υπάρχουν ,όπως κι εσύ ,για να αναπνέουν όπως κι εσύ και να ζείτε ευτυχισμένοι όλοι μαζί και κάποια ευλογημένη στιγμή ……. θα΄ ρθει άσπρη μέρα και για μας ……. Ακόμη και με  ένα-δυο ποτηράκια ,φεύγουν της καρδιάς τα φαρμάκια και φωνάζουμε  μέσα στη χαρά μας…

«Δε σπω το κεφαλάκι μου για κρίσεις που μ’ έχουν γεράσει

κι αφήνω την καρδούλα μου, ελεύθερη πια να πετάξει.

Κι ας καταλήξουμε  σήμερα ……..σε πείσμα των καιρών …….

Πρόβλημα μέσα στη ζωή, είναι κι αυτή η κρίση

 μα με το γέλιο στη ψυχή, εμείς θα βρούμε λύση. 

                                                        

                                                                            Νοέμβριος 2019