Μήπως τα τέσσερα χρόνια είναι αρκετά για να κρίνουμε τον κύριο Τσίπρα;

Τον πρωθυπουργό πλεον δεν τον κρινουμε σαν αρχηγό αντιπολίτευσης , ο οποίος είχε το δικαίωμα να κανει τις προτάσεις του , να δώσει οραμα στο λαο και ελπιδα , να προτείνει θεσεις που μπορεί να είναι ανέφικτες , με τελευταίο κριτη το λαο στις εκλογές.

Όπως και πραγματικά ο λαός πιστεψε στις υποσχέσεις , τα ανεφικτα πλανα , παρα τα τρανταχτά ψέματα, έδωσε την εξουσία στο νεαρό και απειρο πολιτικο.

Τωρα μετα την πάροδο τεσσαρων ετων, υπάρχουν στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να τον κρίνουμε ως πρωθυπουργο , να εξετάσουμε το έργο του και να γίνουν οι αναγκαίες συγκρίσεις ως προς την επιτυχία των υποσχέσεων.

Ας γυρίσουμε το χρόνο στην έκθεση της Θεσσαλονίκης , στο  Σεπτέμβριο του 2014 , όταν ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε και τότε επισκεφθεί την πόλη , όπου πρότεινε στον Ελληνικό λαό το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.

Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε μερικά από τα δήθεν κοστολογημενα μέτρα που χωρίς φειδώ προτάθηκαν στον ψηφοφόρο για να λάβει τελικά την ψήφο του.

Προτάθηκε λοιπόν η κατάργηση φόρου πετρελαίου , έτσι ώστε όλοι οι καταναλωτές να χρησιμοποιούν τα καλοριφέρ και να μην καίγονται από τα μαγκάλια.

Ο άδικος οριζόντιος φόρος ΕΝΦΙΑ καταργείται , αντικαθίσταται από φόρο μεγάλης περιουσίας.

Το αφορολογητο στις 12000 με συν 2000 για κάθε προστατευόμενο μέλος.

Επαναφορά της 13ης σύνταξης και του 13ου μισθού.

Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

Δωρεάν ρεύμα σε ευπαθείς ομάδες .

Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης .

Σκησιμο μνημονίων με ένα νόμο και απομείωση χρέους.

Αυτες ήταν οι σκέψεις ,οι υποσχέσεις και τα μέτρα που είχαν τεθεί ενώπιον του Ελληνικού λαού τα οποία είχαν κοστολογηθεί.

Η μη τήρηση τους αποτελουσε κόκκινη γραμμή και ήταν μη διαπραγματευσιμα.

Ας δούμε όμως μετά από τέσσερα χρόνια ποιες από τις προτάσεις και τις υποσχέσεις τηρήθηκαν.

Ξεκινώντας από τον φόρο πετρελαίου ο οποίος όχι μόνο δεν καταργήθηκε αλλά αυξήθηκε κατά 30% ενώ μάλιστα οι επιδοτούμενοι δικαιούχοι μειώθηκαν κατά 70% όπως και το επιδοτούμενο ποσό.

Ο ΕΝΦΙΑ ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση μικροιδιοκτητων να αψηφισουν το αριστερό πρόσημο του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζοντας τον με την ψήφο τους , ελπίζοντας σε κατάργηση ή σε ένα πιο δίκαιο νόμο. Νόμος που όχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυξήθηκε έως και 30%.

Αύξηση του αφορολογητου  σε 12.000 δεν υπήρξε,  αντιθέτως έγινε μείωση στα 5000 ευρώ αυξάνοντας κατά πολύ μεγάλο βαθμό τον αριθμό των επιβαρυμένων φορολογουμένων , άρα και τους αναλογούντες φόρους.

Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ δεν υπήρξε με παραμονή του μισθού στα 586 ευρώ , ενώ σύμφωνα με το σύστημα  Εργάνη του υπουργείου Εργασίας με μεγάλη αύξηση των εργαζομένων με μειωμένο ωράριο ή με ημιαπασχοληση , άρα και ανάλογες αποδοχές.

Δωρεάν ρεύμα στις ευπαθείς ομάδες , στις οποίες μάλιστα προέτρεπε να μην το πληρώνει , τώρα κόβεται ακόμα και σε καρκινοπαθείς , η σε ανθρώπους με ανάγκη οξυγόνου ,   ενώ με απόφαση της διορισμένης διοικησης υπαρχει κυνηγητο από εισπρακτικές.

Το πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης θα γινόταν για αυτούς που δεν είχαν στέγη, αντιθέτως τελικά εχουμε αγωνία των πολιτών αν θα έχουν καθόλου σπίτι, αφού δεν υφίσταται πλέον η προστασία για την πρώτη κατοικία με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών.

Έτσι οι κορώνες και τα προεκλογικά συνθήματα των Συριζεων , κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη , μόνο σαν ανέκδοτα μπορούν να ακουστούν.

Η προταση στους πολίτες για 13η σύνταξη και 13ο μισθό έφερε τελικά μειώσεις στις επικουρικές  και στις κυριες απο 1 1 2019.

Το σημαντικότερο όλων η μείωση του χρέους το οποίο ήταν κατά το έτος 2009 στο 129% του ΑΕΠ ενώ υπήρχε ετήσιο παραγωμενο εισόδημα στα 240 δις , το οποίο θεωρείτο μη βιώσιμο και υπήρξε λόγος ένταξης σε μνημόνιο. Μείωση φυσικά δεν υπήρξε παρά μόνο επιμήκυνση , αλλά με αριθμούς και ανθρώπους πολύ επιβαρυμενους απο την πολύχρονη λιτότητα ,ενώ σύμφωνα με στοιχεία Ιανουαρίου 2018 το χρέος ανέβηκε στο 177% πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με το 2009 αλλά με πολύ μικρότερο ΑΕΠ της τάξεως των 187 δις.

Ας φανταστούμε λοιπόν με ΑΕΠ 240 δις πόσο δύσκολα ήταν να έχουμε αποπληρωμή  ,πόσο δυσκολότερο και ανέφικτο όταν έχει φτάσει το χρέος στο 177 % και με πολύ μικρότερο ΑΕΠ στα 187δις ;

Άλλο τόσο ανέφικτο θεωρείται και η αποπληρωμή των χρεών των φορολογουμένων στην εφορία ,  όταν τουλάχιστον 4.000.000 ΑΦΜ χρεωμενων στην εφορία πολιτών.

Μάλιστα το Φεβρουάριο του 2015 με την ανάληψη της εξουσίας από τους Συριζανελ τα χρέη βρισκοταν στα 76 δις , ενώ με στοιχεία του φετινού Αυγούστου έφτασαν στα 103 δις, χωρίς να έχει υπολογιστεί ο φετινός ΕΝΦΙΑ.

Σε ποιον τομέα από τους προαναφερόμενους μπορεί ο κ. Τσίπρας να κριθεί επιτυχημενος;

Όπως και δεν μπορεί να κριθεί σαν πολιτικός που προήλθε από παρθενογέννεση , αφού οι υπαρκτές η οι ανύπαρκτες πολιτικές που εφάρμοσαν θα κριθούν από το λαό.

Θα κριθεί βέβαια και για άλλες πολιτικές εκτός από αυτές που εφαρμοσε στην οικονομία , και για άλλες πράξεις που έκανε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του.

Παράδειγμα ο τρόπος που αντιμετώπισε το μεταναστευτικό ζήτημα με την πολιτικη των ανοικτών θυρών και των αφυλακτων συνόρων.

Επίσης η αποφυλάκιση εγκληματιών και απατεώνων στηριζόμενοι στο νόμο Παρασκευόπουλου , που επέφερε μεγάλη αύξηση των εγκλημάτων κατά ζωής.

Η κατευναστική πολιτική σε συλλογικότητες και αναρχικές ομάδες , δημιουργούν ανασφάλεια και δυσάρεστο κλίμα για τη χώρα εντός και εκτός συνόρων.

Στα εθνικά θέματα   η συμφωνία στο Μακεδονικό  δεν λαμβάνει υπόψη τα εθνικά συμφέροντα , ίσως άλλων ενδιαφερομένων δυναμεων, αλλά ούτε τη θέληση και τη βούληση τής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού , ο οποίος σε μεγάλο ποσοστό είναι αντίθετος.

Μπορεί επίσης να κριθεί στο διάστημα της τετράχρονης διακυβέρνησης, του μακροβιοτερου μνημονιακου πρωθυπουργού, η πολιτική διορισμών στελεχών του κόμματος ως μετακλητους υπαλλήλους στη βουλή , συγγενών και εραστών , σε ένα επιβαρυμένο και καταχρεωμενο κράτος, συνιστά έγκλημα πρώτου βαθμού.

Ενώ για την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα , που προήλθε από το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων , δεν υπήρξε καμία μέριμνα και το κράτος νιπτει τας χείρας του αφήνοντας τον επιχειρηματία στη μοίρα του.

Τελευταίο αφήσαμε για την κρίση ενός κυβερνήτη ενός ευρωπαϊκού κράτους , τη συμπεριφορά, τις πράξεις ή τις παραλείψεις σε περίοδο κρίσης , όπου κρίνονται οι υποδομές , ο συντονισμός και η αποτελεσματικότητα του.

Η προσφορά δηλαδή στον πολίτη στα βασικά δεν ήταν δυνατή , στη θαλάσσια ρύπανση πέρυσι το καλοκαίρι, οι ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ στη Μάνδρα με τις καταστροφές και τους νεκρούς , καθώς και η τραγωδία στο Μάτι έδειξαν την ανυπαρξία και ανικανότητα του κράτους.

Σίγουρα αυτά τα γεγονότα όσο και αν θέλουν να τα προσπεράσουν και να τα αποσιωπήσουν οι κυβερνώντες , βαραίνουν στην απόφαση των ψηφοφόρων , οι οποίοι φορολογουνται στον υψηλότερο βαθμό στην Ε.Ε  χωρίς καμία ανταποδοτικοτητα.

Καλό λοιπόν να έχει υπόψιν του ο πρωθυπουργός , αν και μόλις 44  ετών, ήδη έχει ένα βεβαρυμένο πολιτικό παρελθόν , ενώ τα ανεκπλήρωτα ψέματα θα τον κυνηγούν σε όλη του την πολιτική καριέρα. .

Δεν τον ξεπλένει μια δήλωση στη βουλή ότι είχε αυταπάτες , όπως δε γλυτώνει από μια συνέντευξη σε ξένη εφημερίδα ότι ναι μεν είπαμε ψέματα αλλά δεν είμαστε κλέφτες.

Είστε και ψεύτες αλλά είστε και κλέφτες αν διαχειριζεστε έτσι το δημόσιο , ή αν χρεώνετε τη χώρα με αχρειαστα 100 δις.

Τα ψέματα οι υποσχέσεις και οι ουτοπίες θα στοιχειωνουν την ωραιοποιημένη πραγματικότητα που με επικοινωνιακούς όρους προσπαθουν να αλλάξουν.

Αυτή το φορά ο ανυποψίαστος λαός θα είναι περισσότερο υποψιασμένος , δεν θα αγοράσει άλλο σανό , ούτε άλλο κάρβουνο.

Η θεωρία ότι ο λαός αποτελείται από πρόβατα , ή ότι οι κάτοικοι της χώρας είναι ιθαγενείς και με προσφορά από καθρεπτακια θα του κλείσει τα μάτια, προσβάλλει και το λαό αλλά και αυτόν που το σκέφτεται.

Δεν είναι πλέον δυνατόν , με τόσα δείγματα γραφής , να δεχτεί τέτοια κοροϊδία και υποτίμηση της νοημοσύνης του.

Δεν μπορεί να δεχτεί από ένα πολιτικό που τον γύρισε τέσσερα χρόνια πίσω , τον χρέωσε 100 δις , είχε αυταπάτες , να τον αφήσει να πειραματιζεται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Σε διαφορετική περίπτωση και με αυτή τη γνώση των δεδομένων και πεπραγμένων της πρώτης φοράς αριστεράς, αν ο λαός τους επιβραβεύσει, θα είναι συνένοχος και υπεύθυνος των πράξεών του και με τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα.

Αυτή τη φορά κανένας δεν είναι ανυποψίαστος ούτε κανένας μπορεί να το ισχυριστεί.