Γενικά την έννοια της Ηγεσίας την συναντάμε σε πάρα πολλούς κλάδους στη ζωή μας. Η Ηγεσία ,θεωρείται , η τέχνη του να πείθεται ένα ανθρώπινο σύνολο να εφαρμόζει αυτό που ο Ηγέτης προτείνει , οικειοθελώς, με την πειθώ και όχι τον καταναγκασμό.
Οι ηγέτες θέτουν τις κατευθυντήριες γραμμές αλλά και το όραμα για να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος ο οποίος όμως να είναι επιθυμητός ,τουλάχιστον , από την πλειοψηφία.. Οι ηγέτες εμπνέουν και θέτουν την πορεία για τη δημιουργία νέων ιδεών και εμπειριών , νέων κοινωνικών σχέσεων και συσπείρωσης των κοινωνιών για την αντιμετώπιση κοινού κινδύνου.
Αυτονόητο είναι το ότι ο Ηγέτης, πρέπει να έχει και ,πέραν του να εμπνέει τις λαϊκές μάζες, να διαθέτει ποικιλία γνώσεων(Οικονομικών,Εξωτερικής Πολιτικής,Αμυνας,Ανάπτυξης κλπ κλπ και ικανότητες Διοίκησης, ώστε να μπορεί να «οδηγήσει» και να «κατευθύνει» τους πολίτες, προς τη σωστή κατεύθυνση με ήπιο και αποτελεσματικό τρόπο.
Χαρακτηριστικά ενός Ηγέτη θεωρούνται :
-Η Ειλικρίνεια: και η Αντικειμενικότητα
-Να είναι Επικοινωνιακός: Εάν κάποιος ηγέτης δεν είναι επικοινωνιακός δεν θα μπορεί να εξηγήσει αλλά ούτε και να μεταδώσει στον άλλον το πάθος για την επίτευξη κάποιου στόχου ή σκοπού.
Να έχει Αυτοπεποίθηση: Ο κάθε ηγέτης πρέπει να διακατέχεται και να χαρακτηρίζεται από αυτοπεποίθηση. Να πιστεύει στον εαυτό του και ταυτόχρονα να κάνει και τους άλλους να πιστεύουν σε αυτόν Να είναι Ψύχραιμος Ο ηγέτης να διατηρεί την ψυχραιμία του και να την μεταδώσει και στους πολίτες .
Επειδή βέβαια ένας πολιτικός Ηγέτης δεν είναι παντογνώστης και τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολυσύνθετα, χρειάζεται την βοήθεια στο έργο του κάποιων Επιστημόνων Εξειδικευμένων Τεχνοκρατών Μάνατζερς
Μεταξύ Πολιτικών και Τεχνοκρατών επικράτησε ,Διαχρονικά, μια Ανταγωνιστικότητα . Οι βασικές διαφορές μεταξύ Ηγέτη και Τεχνοκράτη Μάνατζερ. είναι ότι ο μάνατζερ Ορίζεται από τον Ηγέτη (λόγω εξειδικευμένων επιστημονικών γνώσεων , χρόνων εργασίας, προϋπηρεσίας κλπ) ενώ ο ηγέτης αναδεικνύεται Δημοκρατικά μέσα από τα πλήθη. . Ο Μάνατζερ δίνει οδηγίες-εντολές– και προτείνει την προσφορότερη λύση για την επίλυση ενός ακανθώδους προβλήματος,που υλοποιείταιμ,πάντα υπο την τελική έγκριση του Ηγέτη. Ο Ηγέτης δίνει έμπνευση, περνάει όραμα, πείθει και κινητοποιεί μέσω ιδανικών αξιών την Κοινωνία για την κατάκτηση κοινών στόχων και οραμάτων.-Παλαιότερα επικρατούσε η άποψη, μεταξύ αρκετών πολιτικών, ότι :Τους Τεχνοκράτες τους ακούμε δεν τους Υπακούμε,,,,
Και αυτό γιατί εθεωρείτο, από ορισμένους θεωρητικούς ιδεολόγους , ότι ο <<Τεχνοκράτης>> μπορεί να εξαγορασθεί από πολιτικά ή οικονομικά ισχυρούς ,προσαρμόζοντας την επιστημονική του τεκμηρίωση στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Η τεχνοκρατία, είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης και διοίκησης, που βασίστηκε σε αρχές επινοημένες από επιστήμονες και επαγγελματίες τεχνικούς, οι οποίοι λειτουργούν κυρίως βάσει των δεδομένων και των απαιτήσεων της Επιστήμης Της τεχνολογίας και της οικονομίας και ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.-Στηρίζεται στην πίστη, πως η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει καταστήσει το παραδοσιακό οικονομικό σύστημα απαρχαιωμένο.
Σήμερα, βλέπουμε την ανέχεια δίπλα στην αφθονία. Βλέπουμε το θλιβερό φαινόμενο να καταστρέφονται τρόφιμα, προκειμένου να μην πέσει η τιμή τους. Θα πρέπει λοιπόν, να υιοθετηθεί ένα νέο κοινωνικό σύστημα, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να διανείμει την αφθονία σε όλους τους ανθρώπους. . Πολύς λόγος γίνεται συχνά για την ανάγκη παρουσίας τεχνοκρατών στην κυβέρνηση ώστε να πάρουν αποφάσεις χωρίς να υπολογίζουν το <<πολιτικό κόστος>>Η αλήθεια είναι ότι για τη διακυβέρνηση μιας χώρας χρειάζεται ένα μίγμα τεχνοκρατών – πολιτικών. Χρειαζόμαστε Τεχνοκράτες σοφούς εγνωσμένου ήθους ,,που να προτείνουν λύσεις και εμπνευσμένους Ηγέτες με το πολιτικό αισθητήριο για να επιλέγουν του Άριστους από αυτούς, ώστε να αντιλαμβάνονται την σημασία και το πραγματικό όφελος ,που θα προκύψει, για τους πολλούς, και παρακάμπτοντας το ,πρόσκαιρο <<,πολιτικό κόστος >>να στηρίζουν έμπρακτα την εφαρμογή της πρότασης των σοφών.
. Οι σημερινές κοινωνίες, που δύσκολα απεμπολούν τα δημοκρατικά τους κεκτημένα, εμπιστεύονται για τη δύσκολη δουλειά τους τεχνοκράτες (όπως δείχνει και η αποδοχή που έχουν αυτά τα πρόσωπα στις δημοσκοπήσεις ιδιαίτερα κατά την πρόσφατη ,σε εξέλιξη,Υγεινομική κρίση του Κορωνοϊού )..
Μάλιστα αποδεικνύεται ότι οι πολίτες έχουν ,πολλές φορές,μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε διακεκριμένους επιστήμονες τεχνοκράτες παρά σε πολιτικούς.
Πρόσφατο παράδειγμα,ότι έχουν δίκιο , η περιπέτεια της πανδημίας .του κορωνοϊού.
Όσοι υπάκουσαν στις οδηγίες των επιστημόνων είχαν περιορισμένες απώλειες.όπως στην χώρα μας
Ενώ όσοι Ηγέτες οχυρωμένοι πίσω από το μεγαλείο του Εγωισμού της εξουσίας τους ,παράκουσαν τις εκκλήσεις των Επιστημόνων , αφυπνίσθηκαν ,καθυστερημένα ,μετά που αντίκρυσαν πανικόβλητοι τις εκατόμβες των θυμάτων της πανδημίας στην χώρα τους.
– Φαίνεται λοιπόν ότι αίρεται ,πλέον, ο βασικός λόγος που ενεργούσε ανασταλτικά στην εύρυθμη λειτουργία παρόμοιων συμπράξεων πολιτικών και επιστημόνων τεχνοκρατών ,καθόσον αρκετά πολιτικά στελέχη, θεωρούσαν μεν ότι οι τεχνοκράτες μπορούν να αποτελέσουν μία βοηθητική λύση αλλά , τους θεωρούσαν αμφισβητούμενης εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα ως απειλή παραμερισμού τους …..
-Οι συνθήκες κρίσης όμως, δε χρειάζονται απλώς διοικητικές ικανότητες από μια διαχειριστική κυβέρνηση. Συνήθως απαιτούν καινοτόμες επιστημονικά τεκμηριωμένες και πολιτικά ριζοσπαστικές λύσεις .
Το μέλλον ,φαίνεται πλέον,ότι ανήκει σε μία Χρυσή Τομή συνέργειας Πολιτικών με αντίληψη και πολιτικό ένστικτο και Επιστημόνων Τεχνοκρατών με βαθιά γνώση και σοφία και ήθος.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019