Εξ αιτίας της παλαιάς εμπλοκής μου στην πολιτική οργάνωση «ΠΡΑΤΤΩ» όπου διετέλεσα από την ίδρυση της μέχρι την αποχώρησή μου Γραμματέας με Πρόεδρο (τότε και τώρα) τον τέως ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά, είχα την ευκαιρία να γνωριστώ από κοντά, και να γίνουμε πραγματικοί φίλοι, μ’ έναν κορυφαίο Πρέσβη, τον Χρήστο Μπότζιο. Έκτοτε, δεν περνά εβδομάδα να μην ανταλλάξουμε γραπτά κείμενα και να μην έχουμε και προσωπική επαφή τηλεφωνική ή κατ’ ιδίαν.
ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗ
Αξιοποιώντας τις απόψεις του προαναφερόμενου φίλου μου Χρήστου Μπότζιου, επιθυμώ από τη στήλη αυτή να μεταφέρω στον αναγνώστη μερικές κοινές παραδοχές που έχω μαζί του. Μεταξύ αυτών αναφέρομαι αρχικώς για τα διαδραματιζόμενα στη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο το «Συριακό» και ασφαλώς το «πάγιο Παλαιστινιακό», που αφορά και ζήτημα της διεθνούς πολιτικής, εφόσον συνδέεται άμεσα με τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ–Ρωσίας για τον έλεγχο των οδών διέλευσης των αγωγών πετρελαίου, καθώς και τον ρόλο του Ιράν και της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Επ’ αυτού είναι αναγκαία η παρέμβαση της Ελλάδας με ευρύτερες συμμαχίες και με απαίτηση την τήρηση της διεθνούς νομιμότητας. Επίσης, ταυτίζομαι με την άποψη του προαναφερόμενου Πρέσβη για την κατάσταση στη Λιβύη -στη Β. Αφρική, όπου πραγματικά υπάρχει μια ρευστή και sui generis κατάσταση, μεταξύ των αντιπάλων στρατοπέδων του Προέδρου Σάρατζ και του Στρατηγού Χαφτάρ.
Η υπόθεση όμως αυτή αφορά και αμέσως τα εθνικά μας δίκαια και συμφέροντα, καθόσον «η επίσημη Λιβύη» και το «καθεστώς Ερντογάν» έχουν καταρτίσει μια «διμερή συμφωνία» με παράνομη οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων, αγνοώντας πλήρως την κυριαρχία της Ελλάδας επί εδαφών της που αφορούν νησιά, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η Κρήτη. Η συμφωνία δε αυτή αφορά καταστρατήγηση των κανόνων του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου που θεσπίζουν το Δίκαιο της Θάλασσας.
Στην όλη δε κατάσταση, πρέπει να συνεκτιμάται, ότι η Άγκυρα πέτυχε εκμεταλλευόμενη αριστοτεχνικά τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ–Ρωσίας, να εισβάλει και να καταλάβει ικανό Συριανό έδαφος, ενώ με τη στρατιωτική παρουσία της στη Λιβύη επιδιώκει να αυτοαναγορευθεί ως «ενεργός παίκτης» και «περιφερειακή δύναμη». Επ’ αυτών δε των ζητημάτων η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει μεγαλύτερη διπλωματική δραστηριότητα, χωρίς να παραγνωρίζει ποτέ και τον κίνδυνο εμπλοκής. Ας επανέλθουμε όμως στη τρέχουσα επικαιρότητα:
Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Πριν μια εβδομάδα ακριβώς, αξιωματούχοι της Τουρκίας άρχισαν προκλήσεις στον Έβρο, ενώ παραλλήλως εμμένουν σε εξωνομικούς ισχυρισμούς και ως προς την ΑΟΖ και ως προς το Αιγαίο. Ταυτοχρόνως επαναφέρουν στο προσκήνιο το «προσφυγικό – μεταναστευτικό».
Όπως δε παρατηρεί και ο Χρήστος Μπότζιος, το «καθεστώς Ερντογκάν» εφάρμοζε το Πρωτόκολλο ανάλογα με τις περιστάσεις, απαιτώντας συνεχώς υψηλότερα ποσά βοήθειας. Οι συνεχείς δε παραβατικές συμπεριφορές έναντι της Ελλάδας με αποκορύφωμα τα επεισόδια στον Έβρο έτυχαν μεν κάποιας αντίδρασης με την «συμβολική» επιτόπια επίσκεψη στην ακριτική αυτή περιοχή της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χωρίς όμως έκτοτε η Ε. Ε να προβεί, ως όφειλε, στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων κατά της Τουρκίας.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Ο Πρέσβης Χρήστος Μπότζιος θέτει το εξής ερώτημα, και δίδει μόνος του την απάντηση, που έχει ως εξής:
«Συμφέρει στους ευρωπαϊκούς λαούς τυχόν διάλυσης της Ε.Ε; Η απάντηση είναι κάθετα αρνητική. Το ποτάμι λέει μια ελληνική παροιμία δεν γυρίζει πίσω. Οι ευρωσκεπτικιστές που την αμφισβητούν ελάχιστα πράττουν για τη βελτίωση της. Οι Έλληνες σωστά κατατάσσονται μεταξύ εκείνων που επιθυμούν η Ε.Ε να πάει μπροστά χωρίς όμως ηγεμονίες και αμφισβητήσεις με πλήρη σεβασμό των αρχών και των αξιών της. Προφανώς γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χώρα αντιλαμβάνονται την έννοια της Ευρώπης στην οποία άλλωστε δώσανε και την ονομασία».
Στα προαναφερόμενα του Χρήστου Μπότζιου οφείλω να επισημειώσω ότι όσο η αλληλεγγύη δεν θα είναι το πρώτο ζητούμενο για τη δημιουργία μιας πράγματι Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας, τόσο θα αυξάνεται ο ευρωσκεπτικισμός. Άλλωστε, ο ευρωσκεπτικισμός βρίσκει έδαφος στις από καθέδρας πολιτικές της «ελίτ των Βρυξελλών»!
ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ:
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ τ.ΠτΔ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Τεράστιο ζήτημα όχι μόνο για τους ευρωσκεπτικιστές νομικούς, αλλά και για κάθε σκεπτόμενο πολίτη της Ε.Ε. αφορά η πρόσφατη απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας. Και τούτο γιατί συνιστά έμμεση, αλλά σαφή αμφισβήτηση του Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου έναντι του Εθνικού Δικαίου. Ο τέως ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος, έχει εκπονήσει επ’ αυτού του ζητήματος μια σημαντικότατη μελέτη, η οποία δεν αφορά μόνο στους νομικούς. Το προσεχές διάστημα θα επιχειρηθεί μια εκλαϊκευση των θέσεων του τέως ΠτΔ, αναφορικώς με την απόφαση αυτή της 5ης Μαΐου 2020, και τούτο γιατί η άποψη του Προκόπη Παυλόπουλου είναι ιδιαιτέρως βαρύνουσα όχι μόνο για τους νομικούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και για κάθε πολίτη της Ε.Ε.
——————————————–
(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019