Ήταν το μακρινό 1961 όταν ο πραξικοπηματίας Πρόεδρος της Τουρκίας Τζεμάλ Γκιουρσέλ, διέταξε 24 μηχανικούς, τεχνικούς και σχεδιαστές που δούλευαν σε διάφορες εταιρείες της χώρας, να εξελίξουν το πρώτο αυτοκίνητο της Τουρκίας.
Το αυτοκίνητο έπρεπε να είναι έτοιμο μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, ώστε να αποκαλυφθεί επίσημα στις 29 Οκτωβρίου του 1961, την ημέρα της εθνικής εορτής των Τούρκων.
Πράγματι και μέσα σε μόλις 130 ημέρες σκληρής δουλειάς στο εργοστάσιο του Εσκίσεχιρ, οι άνθρωποι του project κατάφεραν να φτιάξουν 4 πρωτότυπα του νέου αυτοκινήτου, 1 σε μαύρο χρώμα και 3 σε κρεμ (λευκό). Το όνομα που δόθηκε στο αυτοκίνητο ήταν Devrim («Επανάσταση» στα τούρκικα).
Τα δύο από αυτά, το μαύρο και ένα από τα κρεμ, μεταφέρθηκαν στην Άγκυρα όπου και συμμετείχαν στους εορτασμούς, με τον ίδιο τον Γκιουρσέλ να επιβιβάζεται στο μαύρο αυτοκίνητο. Ωστόσο, οι Τούρκοι… δεν είχαν προλάβει να του βάλουν βενζίνη(!) και έτσι μετά από 100 μέτρα το αυτοκίνητο σταμάτησε. Ο Γκιουρσέλ επιβιβάστηκε στο κρεμ αυτοκίνητο που ακολουθούσε (το οποίο είχε βενζίνη) και μετέβη στο Ανίτκαμπιρ, το Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ.
Για πολλά χρόνια το γεγονός ότι το Devrim με το Γκιουρσέλ επιβάτη διένυσε μόλις 100 μέτρα στην επίσημη πρώτη του, παρέμεινε ως τοπικό αστείο μεταξύ των Τούρκων πολιτών.
Στα τεχνικά του στοιχεία, το Devrim ήταν ένα 4θυρο σεντάν με μήκος 4,5 μέτρων (μεσαίας κατηγορίας), κινητήρα τοποθετημένο εμπρός και κίνηση πίσω. Το μοτέρ του προερχόταν από την πολωνική Warszawa και ήταν 2λιτρο, 4κύλινδρο και κατασκευάστηκε σε εκδόσεις 50, 60 και 70 ίππων. Το κιβώτιο ήταν μηχανικό με 4 σχέσεις. To αυτοκίνητο ζύγιζε 1.250 κιλά και είχε τελική ταχύτητα 140 km/h.
Το μέλλον του Devrim δεν ήταν ανθηρό, αφού ποτέ δεν κατασκευάστηκε σε μαζική παραγωγή μιας και ουσιαστικά επρόκειτο για ένα πρωτότυπο project που δημιουργήθηκε μόνο για τους εορτασμούς από τον Γκιουρσέλ.
Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες θεωρίες συνομωσίας, πίσω από το μη πέρασμα του Devrim στην παραγωγή κρύβονται Αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες, που έσπευσαν να πιέσουν τον Γκιουρσέλ (προσφέροντάς του πολιτικά και οικονομικά οφέλη) ώστε να μην το κατασκευάσει.
Τη δεκαετία του ’60 και μέχρι και τα μέσα του ’70 τα αυτοκίνητα που πωλούνταν στην Τουρκία ήταν κυρίως Αμερικάνικα, και εταιρείες όπως η GM, η Ford και η Chrysler δεν ήθελαν να χάσουν το μονοπώλιό τους.
Σε ό,τι αφορά στο μέλλον των τεσσάρων πρωτότυπων, μόνο το 1 από τα 4 (το Νο: 002 με μοτέρ 50 ίππων) επέζησε και βρίσκεται ακόμη στο εργοστάσιο του Εσκίσεχιρ. Τα άλλα τρία οδηγήθηκαν στην πρέσα και οι κινητήρες τους μετά από μετατροπή, έγιναν γεννήτριες.
To 2018 το μοναδικό «εν ζωή» Devrim αναπαλαιώθηκε πλήρως και μάλιστα, επειδή βρισκόταν σε κλειστή βιτρίνα, δεν υπήρχε μεγάλη φθορά ή σκουριά. Το χρώμα και οι επενδύσεις βινυλίου στο εσωτερικό αντικαταστάθηκαν πλήρως.
Πλέον, ο Ερντογάν παρουσιάζοντας το TOGG που θα μπει στην παραγωγή το 2022 έρχεται για να δείξει σε όλους ότι μπορεί να καταφέρει αυτός, όσα δεν κατάφερε ο Γκιουρσέλ 60 χρόνια νωρίτερα. Εξ ου άλλωστε και κατά την πρόσφατη παρουσίαση του TOGG στην οποία παραβρέθηκε, ο «σουλτάνος» έσπευσε να φωτογραφηθεί μαζί με το Devrim και να διανύσει ο ίδιος τα πρώτα χιλιόμετρα πίσω από το τιμόνι του…
Πρώτο Θέμα
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019