Οκτώβρης 1940 – Οκτώβρης 2020

Tης Ελένης Μανιωράκη - Ζωϊδάκη(*)

Οι «Έλληνες με τα ΟΧΙ  των, δίδουν ζωήν νέαν εις την μεγάλην των αυτήν κλασσικήν παράδοσιν».  
Άντονυ Ήντεν.

 

Ένας ξένος εδώ ,μιλάει για ελευθερία για  ανδρεία και τα ΟΧΙ ΤΩΝ Ελλήνων τα ηρωικά .Και πάνω απ’ όλα αυτά, το ΌΧΙ του σαράντα. Το ΟΧΙ  που προσπάθησαν να του κόψουν τα φτερά, να του αλλοιώσουν την δόξα, να το παρουσιάσουν, σαν ΟΧΙ του λαού, οι μεταλλαγμένοι δημοκράτες,  γιατί αυτός που  το ξεστόμισε και μάλιστα χωρίς δεύτερη κουβέντα, ήταν δικτάτορας.  Σήμερα έχουμε  Δημοκρατία, και όπως φαίνεται μας τέλειωσαν τα ΟΧΙ. Εκείνη όμως του 40 φάρος ακοίμητος φωτίζει τις δύσκολες στιγμές μας.

Πρωί της 28ης  Οκτωβρίου 1940. Σκηνές που στοίχειωσαν στα μάτια. Αποχαιρετισμοί, συγκρατημένα κλάματα κι ένας ασυγκράτητος Εθνικός ενθουσιασμός μεταμορφώνει το σκηνικό σε ένα πολεμικό πανηγύρι που μάτια δεν είχαν μεταδεί. Η ιαχή «αέρααα» αντιλαλεί στις χιονοσκέπαστες κορυφές της Πίνδου. Οι Έλληνες εν αγνοία τους επικαλούνται την Θεά Ήρα (ήρα, ήρα, ήρα, αήρ) και πάλι εν αγνοία τους  δεν αντιλαμβάνονται  ότι  το πέπλο,    που τους έκρυβε από τα μάτια των εχθρών, ήταν της Αθηνάς ,της δικής  τους Θεάς, όπως πολλές φορές είχε κάνει σε πρότερες νικηφόρες  μάχες κατά των Περσών κι όχι μόνο.

Οι ήρωες του 40 πολεμώντας όχι μόνο με τον εχθρό αλλά και με το κρύο, την λάσπη, την πείνα,τις ψείρες κατάφεραν το αναγνωρισμένο  απ’όλους τους λαούς   « Ελληνικό θαύμα).

Κάποιοι σήμερα προσπαθούν να υποβαθμίσουν την τεράστια σημασία που έχει  ο εορτασμός της 28η Οκτωβρίου,καθώς και κάθε άλλης Εθνικής γιορτής. «Τι με παρελάσεις και σημαίες  θα ασχολούμαστε τώρα;απίστευτο φάνταζε. Ποιος θα τολμήσει;. Τόλμησε ένας αόρατος κορωνοϊός κι απίστευτο τα κατάφερε. Δυστυχώς όπως φαίνεται τον έχουν ορίσει πρωταγωνιστή της Παγκοσμιοποίησης.

Εμείς προς  χάρη του και χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή, όλα τα απαρνηθήκαμε , θρησκεία, παραδόσεις πανηγύρια, γάμους και βαπτίσεις και αλλοίμονο τις Εθνικές μας γιορτές.

Κι όμως  η 28η Οκτωβρίου άρχισε να γιορτάζεται πριν ακόμη τελειώσει ο πόλεµος. Ο πρώτος  εορτασµός πραγματοποιήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1941 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο Κεντρικό Κτίριο και στον προαύλιο χώρο. Οι φοιτητές έβγαζαν λόγους, ενώ λόγο πατριωτικό έβγαλε και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος που αρνήθηκε να κάνει μάθηµα εκείνη την ηµέρα και απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο. Την επομένη χρονιά πραγματοποιήθηκε εορτασμός  στην Πλατεία Συντάγματος.  Την ίδια µέρα έγιναν διαδηλώσεις και σε άλλες πόλεις.  Το 1944 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος εορτασμός  µε μεγαλειώδη παρέλαση παρόντος του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Έτσι η  πολιτεία απλά επικύρωσε έναν εορτασµόν που είχε καθιερωθεί από τα κάτω και είχε πραγματοποιηθεί ήδη ανεπίσημα τα προηγούμενα χρόνια» μας  λέει ο κ. Λιάκος.

Στις μέρες μας βλέπουμε εφταφάνερα, κυβερνώντες, ακολουθώντας τα προστάγματα των εραστών της Νέας Τάξης να  προωθούν εκπαιδευτικά προγράμματα που σκοπόν έχουν να καταστήσουν   τα ελληνόπουλα ανιστόρητα κι άσχετα με την έννοιες της αριστείας ,του πατριωτισμού και της Εθνικής συνείδησης.   Κι όμως στα μάτια των ξένων, οι Έλληνες φαντάζουν σαν ήρωες μυθικοί, τόσο υπερήφανοι και τραγικοί   την ώρα του θανάτου.  Οκτώβρης 2020, όλα τα σκιάζει η φοβέρα του κορωνοϊού. Ματαίως οι ήρωες μας στα γεμάτα ψυχές, κενοτάφια, θα περιμένουν εθνικά άσματα, πανηγυρικούς , παρελάσεις,  χιλιάδες σημαιούλες στα παιδικά χεράκια, φωνές ενθουσιασμού και ΖΗΤΩΩΩΩ   ΖΗΤΩΩΩΩ….

Συνεσταλμένες οι σχολικές γιορτές,  χωρίς παλμό και πατριωτικές εξάρσεις,  μη και προσβάλουμε τους εισβολείς αλλοδαπούς που φιλοξενούμε, δίνοντας τους «γη και ύδωρ»  ενώ οι σημερινοί Έλληνες απόγονοι τέτοιων προγόνων  στερούνται  τα στοιχειώδη, ευτυχώς με αξιοπρέπεια.

Δεν θα γιορτάσουμε  φέτος εμείς οι Έλληνες το έπος του σαράντα, με την καρδιά να δονείται με Εθνικόν ενθουσιασμό, για τους θεϊκούς προγόνους μας;  Όχι δεν θα γίνουν παρελάσεις εφέτος. Εφέτος δεν θα σας αποδώσουμε τιμές, αθάνατοι ήρωες του σαράντα, δεν θα αντηχήσει  το πολεμικό εμβατήριο «περνά ο στρατός της Ελλάδος φρουρός». Πως δένει τώρα αυτή η αλλαγή του κοινωνικού –θρησκευτικού γίγνεσται με την επίδημία γρίπης, όποιος θέλει μπορεί να να καταλάβει.

Δίκαια λοιπόν  αιωρείται η απορία:
Μήπως το ΟΧΙ του σαράντα ήταν το τελευταίο; Μήπως  μάς τέλειωσαν τα «όχι», τώρα που  το πολιτικό σύστημα της  Ελλάδος  δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καταστρέφει, να συρρικνώνει  τον ελληνισμό  και να αλλοιώνει  την ιστορία του; Μήπως μας τέλειωσαν, τώρα που υπάρχει χρεία  να πούμε τα   πολλά και τα μεγάλα ΟΧΙ.  Τώρα που  ένας αλλόφρων γείτονας,  νεκραναστημένος σουλτάνος,  απειλεί για νησιά και κυριαρχία στο Αιγαίο; Τώρα που  η νέα Τάξη πραγμάτων έχει καταφέρει την πρώτη νίκη κατά της ανθρωπότητος; Τώρα που με σύστημα  αλλοίωσαν  τον αυτόχθονα  κι ετοιμοπόλεμο  Έλληνα; Τώρα ποιος θα βρεθεί να πει το ΟΧΙ;

  ΕΛΛΗΝΕΣ  τα χάνουμε όλα. Συνέλληνες γρηγορείτε.
Ζήτω το Έθνος.
Ζήτω το 1940.

 

 

 

(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content