H απαγωγή που συγκλόνισε τον κόσμο
Λίγες ώρες πριν ο πολιτικός κόσμος της Ιταλίας υπογράψει έναν ιστορικό συμβιβασμό (σ.σ. ο ιταλικός Τύπου αναφέρεται σε αυτόν ως «Compromesso Storico»), τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή για πρώτη φορά του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, η είδηση της απαγωγής του Άλντο Μόρο συγκλονίζει την Ευρώπη.
Έχοντας διατελέσει δύο φορές πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας και όντας ο ισχυρός άντρας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ο Άλντο Μόρο είναι αναμφίβολα μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες της Ιταλίας. Το ημερολόγιο δείχνει 16 Μαρτίου 1978 και τα δύο αυτοκίνητα -στο ένα βρίσκεται ο πρώην πρωθυπουργός και στο άλλο η αστυνομική συνοδεία του- κατευθύνονται προς το Καπιτώλιο. Δεν θα φτάσουν ποτέ. Οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» (Brigate Rosse) θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να αποτρέψουν τον ιστορικό συμβιβασμό Δεξιάς – Αριστεράς, που προωθούσε ο Μόρο.
Καθώς τα δύο οχήματα μπαίνουν στην οδό Mario Fani, η 20χρονη τότε Ρίτα Αλγκρανάτι -που παρακολουθούσε την αυτοκινητοπομπή- κάνει σήμα στους άλλους συντρόφους των «Ερυθρών Ταξιαρχιών». Δύο οχήματα, ένα από μπροστά κι ένα από πίσω, κλείνουν τον δρόμο του Άλντο Μόρο και των αστυνομικών του. Ταυτόχρονα από κάθε γωνιά του δρόμου ξεπετάγονται οπλισμένα μέλη των «Brigate Rosse» και ανοίγουν πυρ κατά των συνοδών ασφαλείας του Ιταλού πρώην πρωθυπουργού, σκοτώνοντας και τους πέντε. Χαρακτηριστικό της σκληρότητας τους εγκλήματος είναι ότι οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους ημιθανείς αστυνομικούς και τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Μέσα σε λιγότερο από 2 λεπτά έχουν τελειώσει όλα.
Η απαγωγή του 54 ημερών
Οι τρομοκράτες βάζουν σε έναν αυτοκίνητο τον Άλντο Μόρο και εξαφανίζονται. Χρόνια αργότερα θα μάθουμε ότι κρατούνταν όμηρος σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει για λογαριασμό των «Ερυθρών Ταξιαρχών» η Άννα Λάουρα Μπραγκέτι. Μόλις 25 ετών τότε, έχει προσχωρήσει πριν από περίπου ένα χρόνο στην οργάνωση όμως δεν διστάζει να αναλάβει κομβικούς ρόλους. Για 54 ημέρες θα φροντίζει τον Ιταλό πρώην πρωθυπουργό που κρατείται όμηρος, αγοράζοντας μάλιστα και τα αγαπημένα του μπισκότα για πρωινό. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά της προκειμένου να μην κινήσει υποψίες, αφήνοντας πίσω ένοπλους «συντρόφους» που φρουρούν τον Μόρο.
Με προκήρυξη τους οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» απαιτούν την απελευθέρωση 13 μελών τους που περίμεναν την καταδίκη τους, προκειμένου να αφήσουν ελεύθερο τον ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών. Το δίλημμα για την ιταλική κυβέρνηση τεράστιο, καθώς καλείται να αποφασίσει εάν θα ενδώσει στις απαιτήσεις των τρομοκρατών -απόφαση που θα άνοιγε το δρόμο για μελλοντικές απαγωγές- ή θα ρισκάρουν τη ζωή ενός πολιτικού ηγέτη. Κάτω και από τις σφοδρές πιέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας (σ.σ. καμία από τις δύο υπερδυνάμεις δεν είδε «ζεστά» τον ιστορικό συμβιβασμό) η απάντηση είναι «όχι».
Ταυτόχρονα η ιταλική αστυνομία αναζητά το κρησφύγετο των τρομοκρατών στο οποίο κρατείται όμηρος ο Άλντο Μόρο. Δεν θα το βρουν ποτέ. Θα βρουν μόνο -μετά από 54 ημέρες- το πτώμα του Ιταλού πρώην πρωθυπουργού, στο πορτμπαγκάζ ενός γαλλικού Renault 4 στο κέντρο της Ρώμης, στα μισά της απόστασης μεταξύ των γραφείων του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και του αντίστοιχου Κομμουνιστικού. Στο κορμί του είχαν «φυτέψει» 10 σφαίρες.
Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών
Η Άννα Λάουρα Μπραγκέτι θα γράφει το βιβλίο, «Άλντο Μόρο: Η ομηρία», το οποίο φωτίζει κάποιες σκοτεινές πτυχές της υπόθεσης. Το 1998 θα δώσει συνέντευξη στην Ελληνίδα δημοσιογράφο, Λώρη Κέζα, και θα πει: «Ναι, υπάρχει συλλογική ευθύνη. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι υπεύθυνος μιας πολιτικής δολοφονίας μόνο αυτός που πάτησε τη σκανδάλη, μα και εκείνοι που συνεργάστηκαν, ενέκριναν, οργάνωσαν, αποφάσισαν. Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για τον θάνατο του Αλντο Μόρο αν και δεν τον σκότωσα εγώ, αν και ήμουν αντίθετη με την εκτέλεσή του».
Τα πιο πρόσφατα στοιχεία, σαράντα ένα χρόνια μετά τη δολοφονία του εμπνευστή του «Compromesso Storico», δείχνουν πως ενεργό ρόλο έπαιξαν οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας (σ.σ. ίσως και άλλων κρατών). Η συμμετοχή τους στις έρευνες ήταν αρνητική, καθώς φέρονται να έστρεψαν τις έρευνες προς άλλες κατευθύνσεις για να μην εντοπιστεί το σπίτι που κρατούνταν όμηρος. Και μπορεί οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» να εξαρθρώθηκαν, τα κενά όμως παραμένουν…
reader.gr