Σε μια όμορφη πλαγιά κοντά στο χωριό Τρίκορφο της Φωκίδας και σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ. Σε αυτό συναντάμε το Μεγαλύτερο καμπαναριό του κόσμου το οποίο αναβιώνει τον μύθο του καμπαναριού της Αγίας Σοφίας με τις 62 καμπάνες και τα 400 σήμαντρα.
Το καμπαναριό αυτό όποτε ηχεί στο σύνολο του ακούγεται από το Τρίκορφο Φωκίδας έως την Πάτρα και τους Δελφούς (εξαρτάται από τη φορά του ανέμου) δηλαδή σε αποστάσεις που αγγίζουν ακόμα και τα 100 χλμ. Ηγούμενος και κτήτωρ της Μονής είναι ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο οποίος πριν τριάντα πέντε χρόνια (1984) ξεκίνησε την ανέγερση των χριστιανικών κατασκηνώσεων στο Τρίκορφο και των δυο μεγάλων Ιερών Μονών.
Η ιστορία της Ιεράς Μονής των Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος & Σεραφείμ του Σαρώφ ξεκινά επίσημα το 1991 με την εγκατάσταση των πρώτων μοναχών.Κτίτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής και πνευματικός καθοδηγητής είναι ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μουλατσιώτης. Το 1984 αποφασίζει να κτίσει χριστιανικές νεανικές κατασκηνώσεις και επανέρχεται στο Τρίκορφο, όπου και ξεκινά με την βοήθεια του Θεού τις εργασίες.
Το 1991 έρχονται οι πρώτοι δόκιμοι μοναχοί και ξεκινά η επάνδρωση του Μοναστηριού.Στις 15 Αυγούστου του 1993 θεμελιώνεται το Καθολικό της Μονής και το μεγαλόπρεπο καμπαναριό με τα 400 σήμαντρα και τις 62 καμπάνες – ως ελάχιστη τιμή και αναβίωση του θρυλικού καμπαναριού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Στις 15 Ιουνίου 1994 θα τελεσθεί στον ανεγειρόμενο Ναό η πρώτη Θεία Λειτουργία την ημέρα εορτής του Αγίου Αυγουστίνου και της μητρός του Αγίας Μόνικας. Στις 19 Ιουλίου του ίδιου έτους, στην εορτή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, γίνονται τα εγκαίνια του Καμπαναριού. Το θρυλικό Καμπαναριό -σύμβολο της δόξας της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας που σίγησε το 1453, έμελλε να ξαναηχήσει εν μέσω θυσιών αλλά και δακρύων χαρμολύπης στο Μοναστήρι του Τρικόρφου.
Ο Άγιος Σεραφείμ Σαρώφ είναι ιαματικός άγιος που θαυματουργεί στους αρρώστους. Με θαυμαστό τρόπο έκανε εμφανή την παρουσία του το 1990 για πρώτη φορά στο Μοναστήρι σε κατασκηνωτές, πιστούς και μοναχούς, την ώρα της κοινής προσευχής που έκανε ο Γέροντας μια βραδιά κατασκηνωτικής περιόδου, όταν ζήτησε ένα σημάδι από τον Θεό ότι η προσευχή τους εισακούεται. Φωτεινές δέσμες φωτός περιέλουσαν τότε τον χώρο και έγιναν όλα σαν ημέρα. Η ημερομηνία ήταν 19 Ιουλίου, εορτή του Αγίου (ανακομιδή των λειψάνων του), αλλά τότε κανείς ακόμη δεν γνώριζε τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Ωστόσο ο Άγιος της χαράς έδειξε στον Γέροντα μέσω άλλων δύο θαυμαστών γεγονότων την προστασία του και την αγάπη του για το Μοναστήρι που τελικά ο ίδιος επέλεξε για να γίνει το σπίτι του. Έτσι η Μονή διά της αγάπης και χάρης και των δύο Αγίων έγινε γνωστή ως «Ιερά Μονή των Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ Σαρώφ».
Στο Μοναστήρι εγκαταβιούν 28 μοναχοί.