Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα κάνει η “Καθημερινή” στον συνταξιούχο δάσκαλο από την Κερά κ. Στέλιο Μαραζάκη, ο οποίος εκθέτει θαυμάσια χειροτεχνήματα και έργα ζωγραφικής στο χωριό της καταγωγής του, προκαλώντας το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Το αναδημοσιεύουμε, εμπλουτίζοντάς το με φωτογραφίες του e-storieskritis.
Φεύγοντας από το οροπέδιο Λασιθίου με προορισμό το Ηράκλειο, το πρώτο χωριουδάκι που συναντάς είναι η Κερά. Πήρε το όνομά της από το μοναστήρι της Κεράς (Παναγιάς) Καρδιώτισσας, που βρίσκεται στην περιοχή. Ούτε εκατό δεν είναι σήμερα οι κάτοικοί της. Εκεί λειτουργεί το κατάστημα με είδη δώρων της οικογένειας Μαραζάκη. Ψυχή του είναι ο Στέλιος Μαραζάκης, ο οποίος εργάστηκε ως δάσκαλος κι όταν βγήκε στη σύνταξη αφοσιώθηκε στο πάθος που είχε από παιδί: τις χειροτεχνίες και τη ζωγραφική.
Τα ράφια είναι γεμάτα με δικές του δημιουργίες· τα υλικά του ταπεινά: βότσαλα, γυαλί και τσούκοι. Η τσουκιά είναι είδος νεροκολοκύθας, μόνο που οι καρποί της δεν έχουν σάρκα, είναι κούφιοι. Ο κ. Μαραζάκης καλλιεργεί τσούκους, τους ξεραίνει και στη συνέχεια τους μεταμορφώνει σε ζώα: στα χέρια του γίνονται κύκνοι, κοκόρια και πασχαλίτσες, γάτες, κουνελάκια και καμηλοπαρδάλεις. Δεν φτιάχνει όμως μόνο διακοσμητικά αντικείμενα από τις κολοκύθες, αλλά και χρηστικά, όπως συνέβαινε πριν από μερικές δεκαετίες. Οταν το γυαλί και το πλαστικό ήταν δυσεύρετα, οι κάτοικοι των χωριών χρησιμοποιούσαν δοχεία από τσούκο για να μεταφέρουν ή να αποθηκεύσουν νερό, κρασί και τρόφιμα.
«Εχει γεμίσει η Ελλάδα με εισαγόμενα σουβενίρ, κυρίως κινεζικά. Και είναι παντού τα ίδια. Είτε στην Πελοπόννησο πας, είτε στη Μακεδονία, είτε στα νησιά, άλλα δεν θα βρεις, μόνο αυτά. Δεν είναι κρίμα ένας ξένος που έρχεται στην Κρήτη για διακοπές να μην πάρει μαζί του φεύγοντας κάτι ιδιαίτερο, που δεν θα μπορεί να το βρει πουθενά αλλού;» λέει. «Καταλαβαίνω, βέβαια, γιατί δεν σκέφτονται έτσι οι περισσότεροι καταστηματάρχες. Προτιμούν την εύκολη λύση. Εγώ διάλεξα τη δύσκολη, που θέλει προσπάθεια και κόπο», συνεχίζει ο αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, που περνάει πολλές ώρες κάθε μέρα σκυμμένος πάνω στον πάγκο με τις μπογιές και τα πινέλα του, στο εργαστήριο που έχει στήσει στην αυλή του καταστήματός του. «Αλλά ξέρετε ποιο είναι το μυστικό; Να μην κοιτάς ποτέ το ρολόι. Απλώς να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, όσο κι αν κουράζεσαι…».
Είναι συγκινητικός ο τρόπος που ο 70χρονος Κρητικός έχει αναγάγει σε πρωταγωνιστή της τέχνης του τον «παρία των λαχανικών», όπως είχε γράψει σε ένα χρονογράφημά του ο Κώστας Βάρναλης για το κολοκύθι. Και είναι παρήγορο ότι μέσα στη γενικότερη μαζικότητα και στην ευκολία αυτού που λέμε «τουριστικό προϊόν» υπάρχουν θύλακοι γνησιότητας, αυθεντικότητας, επιμονής και ρομαντισμού. Οπως το μικρό κατάστημα αυτού του Δον Κιχώτη του ελληνικού τουρισμού.
Τασούλα Επτακοίλη
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019