Τέχνη, ομορφιά και πίστη στην ιστορική Μονή Σαββαθιανών

Η Μονή Σαββαθιανών είναι αφιερωμένη στη  μεγάλη Θεομητορική εορτή, της Γέννησης της Θεοτόκου  που η Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά στις 8 Σεπτεμβρίου.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα αγαπημένη και ιστορική Μονή σε ένα πραγματικά ειδυλλιακό περιβάλλον, που κατακλύζεται από ομορφιά αλλά και ηρεμία.

Η ιερά μονή Σαββαθιανών βρίσκεται 14 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το Γάζι, σε μία ορεινή περιοχή πάνω από το χωριό Ρογδιά. Πρόκειται για ένα γυναικείο μοναστήρι του οποίου η ιστορία ξεκινάει από την ενετοκρατία και αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μοναστήρια του νησιού.

Η ιστορία της μονής φαίνεται να ξεκινά πριν την ενετοκρατία, την οποία σύμφωνα με εικασίες ίδρυσαν μοναχοί από τα παραθαλάσσια μοναστήρια των γύρω περιοχών με σκοπό να προστατευτούν από τις αλλεπάλληλες επιδρομές πειρατών. Κατά την ενετοκρατία αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα μοναστήρια της περιοχής. Μετά την κατάκτηση του νησιού από τους τούρκους στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, η μονή καταστράφηκε και ερημώθηκε.

Μάλιστα, οι μοναχοί οι μοναχοί που πολέμησαν κατά των εισβολέων, συνελήφθησαν αιχμάλωτοι και έγιναν δούλοι. Μετά από ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου ελευθερώθηκαν και επέστρεψαν στο μοναστήρι το οποίο αναστήλωσαν από τα ερείπια του όπως και άλλα κοντινά μοναστήρια που περιήλθαν στην κατοχή τους.

Σήμερα η μονή έχει μετατραπεί σε γυναικείο μοναστήρι. Εδώ λειτουργούν τρεις ναοί, ο παλαιός κεντρικός δίκλιτος ναός, αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου και στους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, ο νεότερος κεντρικός ναός του Αγίου Αντωνίου και ένας ακόμα δίκλιτος σπηλαιώδης ναός αφιερωμένος στον Άγιο Αντώνιο και στον Άγιο Σάββα.

Εισερχόμενος ο επισκέπτης στον χώρο του μοναστηριού, περνάει μέσα από μια κατάφυτη έκταση με ψηλά κυπαρίσσια και οπωρώνες σε ένα πλάτωμα όπου υπάρχει ο νεότερος ναός του. Διερχόμενος από τα ψηλά τύχη και την μεγάλη είσοδο που προστάτευαν κάποτε το μοναστήρι αντικρίζει τον παλαιότερο ναό και τις κτιριακές εγκατασεις όπου βρίσκονται τα κελιά των μοναχών και τα διάφορα εργαστήρια χειροτεχνιών.

Επίσης θα αντικρίσει πανέμορφους πολύχρωμους κήπους που με κόπο συντηρούν οι μοναχές. Διασχίζοντας ένα μονοπάτι 200 μέτρων το οποίο περνάει από έναν μικρό χείμαρρο τον οποίο διασχίζει μία παλιά γέφυρα η οποία φέρει επιγραφή 1535, καταλήγει στο οστεοφυλάκιο, τον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Αντωνίου και το νεκροταφείο της μονής.

Είναι ένα πραγματικά πολύ όμορφο μοναστήρι που αξίζει να επισκεφτείτε και να θυμάστε τα έργα των μοναχών, που παρά την ηλικία τους δημιουργούν με μεγάλη αγάπη, οι οποίες ασχολούνται με την αγιογραφία, την κατασκευή ψηφιδωτών, την ύφανση ιερατικών στολών σε παραδοσιακούς αργαλειούς και άλλα πολλά.

*Το υλικό για το αφιέρωμα προέρχεται από την ιστοσελίδα του Δήμου Μαλεβιζίου