Τις παλιές εποχές, όταν ένα παιδί ήθελε να πάει κάπου και δεν είχε κινητό, έβαζαν ένα χαρτάκι στην τσέπη του και του έλεγαν: «αν χρειαστείς ή σου συμβεί οτιδήποτε, να επικοινωνήσεις σε αυτό τον αριθμό».
Σήμερα, που όλοι είμαστε χαμένοι σε έναν διαδικτυακό κόσμο, τι θα κάνουμε αν ξαφνικά μας κλείσουν τα πάντα; Μη νομίζουμε πως αυτό δε θα συμβεί; το Διαδίκτυο είναι ένα όπλο για την απόκτηση της γνώσης, όταν χρησιμοποιείται ορθά. Και αυτό δε συμφέρει πολλούς, οι οποίοι θέλουν να ελέγχουν τον άνθρωπο και περιφρουρούν την ελευθερία του. Έμαθαν όλοι να κάνουν τα πάντα μέσα από το Διαδίκτυο, ώστε αργότερα, να μην τους φανεί περίεργη η παρακολούθηση κάθε κίνησής τους και να μην αντιδράσουν.
Αλήθεια, αν κλείσουν ξαφνικά τα πάντα, θα σκεφτούμε εκείνο το παλιό χαρτάκι. Γιατί πλέον δε γνωρίζουμε απέξω ούτε τον αριθμό του σπιτιού μας; τον αποθηκεύουμε στο κινητό και εμείς οι ίδιοι συνηθίσαμε να μη γνωρίζουμε πλέον.
Το Διαδίκτυο βρίθει πληροφοριών, είναι πλέον μία εύκολη πρόσβαση σε οποιαδήποτε γνώση. Όμως, αυτό αποτελεί και πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν ρωτήσουμε ένα παιδί ποια είναι η πρωτεύουσα του νομού Ευρυτανίας, θα σπεύσει να αναζητήσει την απάντηση στο Διαδίκτυο. Δε θα έχει μάθει το Καρπενήσι, αλλά θα ζητήσει τη βοήθεια της Google. Είναι και αναζήτηση της γνώσης, αλλά παράλληλα και μία χαλάρωση από την ουσιαστική απόκτησή της.
Θα έρθουν εποχές που θα ζητήσουμε εκείνο το παλιό χαρτάκι. Θα αποστηθίζουμε τα σημαντικά τηλέφωνα του σπιτιού και των δικών μας προσώπων; διότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να σβηστούν τα πάντα.
Τίποτα δεν είναι σίγουρο πια. Το βέβαιο μπορεί να γίνει αβέβαιο και το σίγουρο μπορεί να απολεστεί.