Από το κόμμα της Νέας Δεξιάς (Φαήλος Κρανιδιώτης) εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
Τις τελευταίες δεκαετίες το έγκλημα έχει αφεθεί ανεξέλεγκτο: σπείρες λυμαίνονται τους δρόμους και τις πλατείες, λεηλατούν διαμερίσματα, εξοχικά και αγροικίες, ενώ η εκάστοτε κυβέρνηση κρατεί δεμένα τα χέρια των αστυνομικών, τα οποία απελευθερώνει μόνον σε αντικυβερνητικές πορείες για το Μακεδονικό. Το σκηνικό συμπληρώνεται από την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος, που πλέον νοιώθει αρκετά ελεύθερο ώστε να δολοφονεί δημοσιογράφους και να απειλεί δικαστικούς, ώστε οι τελευταίοι να μην μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχει δοθεί κυβερνητική εντολή για ανοχή απέναντι στο έγκλημα: διότι δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η θέσπιση ολοένα απαλλακτικότερων νομοθετημάτων, η συνεχής ροπή προς ηπιότερους ποινικούς κώδικες, οι άδειες υπέρ σκληρών εγκληματιών και τρομοκρατών, οι υφ’ όρον απολύσεις υπέρ καταδικασμένων ληστών και καταχραστών, η ανεξέλεγκτη δράση κυκλωμάτων της νύχτας, η αριθμητική ανεπάρκεια εισαγγελέων και αστυνομικών που καλούνται να φρουρούν ανθρώπους που θα έπρεπε κανονικά να παρακολουθούν ως υπόπτους διάπραξης εγκλημάτων!
Το ζοφερό αυτό σκηνικό, που παραπέμπει αβίαστα σε αποτυχημένο κράτος λατινοαμερικανικής κοπής, συμπληρώνεται από την δράση δήθεν ευάλωτων ομάδων, οι οποίες λόγω της εκλογικής αξίας τους και της ιδεοληπτικής παράκρουσης των κοινοβουλευτικών κομμάτων μένουν στο απυρόβλητο ώστε να καταστρέφουν άφοβα τις ζωές και τις περιουσίες των συνανθρώπων μας, να ρημάζουν μνημεία και υποδομές, να αποτελούν ο διαρκής τρόμος και ο φόβος σε τοπικές κοινωνίες. Οι πληθυσμιακές αυτές ομάδες διακρίνουν πλέον ανοικτά τον εαυτό τους από τους Έλληνες, συμπεριφέρονται και εκφράζονται εχθρικά προς τον υπόλοιπο πληθυσμό, απαιτούν επιδόματα από την Πολιτεία, αλλά αποστρέφονται τις υποχρεώσεις τους προς αυτές, έχουν οριοθετήσει περιοχές, όπου ασκούν εξουσία πέρα και πάνω από τον νόμο με φρικτές συνέπειες για όποιον βρεθεί στον δρόμο τους.
Η φαιδρή υποχωρητικότητα και αδυναμία της ελληνικής Πολιτείας έναντι αυτών των φαινομένων στο εσωτερικό είναι φυσικά ανάλογη της συμπεριφοράς της ως διεθνές υποκείμενο δευτερεύουσας σημασίας που επιδιώκει κατά κανόνα την προστασία των Μ. Δυνάμεων αντί να προσπαθεί να γίνει η ίδια ισχυρότερη και επαρκής να προστατέψει τους Έλληνες εντός και εκτός Ελλάδος.
Επομένως, η διαχείριση του ζητήματος από το Υπουργείο της δήθεν Προστασίας του Πολίτη με την τιμωρητική διάθεση έναντι των αστυνομικών που απλώς εφάρμοσαν την ουσία της προσταγής του νόμου έναντι της γελοίας εντολής του Κέντρου να αφήσουν ατιμώρητο για μία ακόμη φορά έναν κακοποιό ώστε να επαναλάβει στο μέλλον εις βάρος κάποιου κακόμοιρου πολίτη, μπορεί να εναρμονίζεται με την οπτική της ελίτ για την αξία της ζωής και της περιουσίας των απλών ανθρώπων και των αστυνομικών που αγωνίζονται να την προστατεύσουν, αποτελεί όμως μία ακόμη ηχηρή διάψευση των κούφιων υποσχέσεων της κυβέρνησης για προστασία της της ζωής, της περιουσία και της αξιοπρέπειας του Έλληνα, για «ισχυρή Ελλάδα», «ανάπτυξη», «έφοδο στον 21ο αιώνα» κτλ. Επιβεβαιώνει δε ότι οι άνθρωποι που συνθέτουν την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία τα τελευταία χρόνια είτε έχουν αποκτήσει δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα είτε απλώς δεν ενδιαφέρονται για τον μέσο Έλληνα πολίτη, επαναπαυμένοι όντες στις οχυρωμένες επαύλεις τους σαν φεουδάρχες αλλοτινών εποχών.
Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ δεν πρόκειται να παραδώσει την Χώρα στα νύχια των αρπακτικών, ούτε να ενδώσει σε επικοινωνιακές τακτικές και πολιτικές επιλογές που άγουν στην βαρβαρότητα και την παρακμή, στην καταδυνάστευση των Ελλήνων από την σκληρή εγκληματικότητα, στην υποστροφή σε μια νέα τουρκοκρατία.