Το δημοφιλές προσκύνημα των Εισοδίων της Θεοτόκου στη Ροδιά (φωτογραφίες)

Αν το μέτρο της ευτυχίας βρίσκεται στα μάτια των ανθρώπων, η ευτυχία κατοικεί σίγουρα στο μικρό παράδεισο της Μονής των Εισοδίων της Θεοτόκου , που πανηγυρίζει στις 21 Νοεμβρίου.  Ήταν εκείνο το γαλήνιο πρόσωπο της καλόγριας που μας υποδέχθηκε στο ησυχαστήριο πριν από λίγα βράδια, όταν επισκεφθήκαμε το χώρο με αφορμή τις προετοιμασίες για τη γιορτή. Γελούσε με τα χείλη αλλά κυρίως με τα μάτια όταν σεμνά και ταπεινά μας ξεναγούσε στον τόπο που ζει εδώ και δεκαετίες.

Της Μαρίας Καλλέργη

Την ώρα που ανηφορίζαμε στο δρόμο για τη Ροδιά ο ήλιος είχε ήδη κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα της χειμωνιάτικης μέρας και όσο το παλιό αυτοκίνητο αγκομαχούσε τόσο πιο απολαυστική γινόταν η διαδρομή. Περνώντας κεντρική πόρτα του ησυχαστηρίου πέσαμε πάνω στα μπάζα και τον κατηφορικό φαρδύ διάδρομο που οδηγεί στην εκκλησία. Εκεί στρώνονταν πέτρες αλλά όπως είδαμε αργότερα έργα γίνονταν σε μεγάλη έκταση σε όλο το οικοδόμημα, από το εντυπωσιακό καμπαναριό ως τους κάτω χώρους όπου έμπαιναν τοιχία αντιστήριξης.

Το Ησυχαστήριο, από τα νεότερα της Κρήτης, βρίσκεται σε ένα προνομιακό τόπο στο δρόμο για την Ροδιά, σε μια πλαγιά που προσφέρει μαγευτική και ανεμπόδιστη θέα προς το Ηράκλειο αλλά και το Κρητικό πέλαγος. Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν κάποια στοιχεία του εδάφους που δεν ελήφθησαν ίσως υπόψιν κατά την κατασκευή του αλλά και οι «βαριοί»  χειμώνες προκάλεσαν καθιζήσεις και ζημιές που τώρα επισκευάζονται.

Η εικόνα ενός ιερέα και μιας καλόγριας που εργάζονταν σκληρά στην αυλή κάνοντας τον χώρο να αστράφτει με  ένα πλυστικό μηχάνημα, ήταν ένα μόνο κομμάτι της προετοιμασίας για την γιορτή.

Άλλωστε η γιορτή του Μοναστηριού είναι ξεχωριστή καθώς πρόκειται για ένα εξαιρετικά δημοφιλές προσκύνημα στο οποίο φθάνουν με κάθε ευκαιρία πολλοί πιστοί, από το Μαλεβίζι, το Ηράκλειο και τις άλλες περιοχές της Κρήτης για να κάνουν τάμα, να προσευχηθούν, να παρακολουθήσουν μια θρησκευτική τελετή και παράλληλα να απολαύσουν μια από τις όμορφες εικόνες του κόσμου. Ειδικά όταν οι καιρικές συνθήκες και οι ώρες το επιτρέπουν οι αντανακλάσεις του ήλιου αλλά και του φεγγαριού στο Κρητικό πέλαγος κάνουν την εικόνα μαγική.

Όλο αυτό το διάστημα βλέπαμε καλόγριες να τρέχουν, να καθαρίζουν, να γυαλίζουν και να συζητούν με ποια  εκλεκτά λουλούδια θα στολίσουν την εικόνα της Παναγίας. Εκεί βρέθηκε και ο χρόνος να απολαύσουμε το υπέροχο γλυκό κουταλιού κουμ κουάτ, το οποίο δημιουργήθηκε στην κουζίνα του Μοναστηριού με ένα ποτήρι δροσερό νερό. Τον οίστρο της εργασίας διέκοψε ο ήχος από  ένα περίεργο σήμαντρο που μια καλόγρια χτυπούσε στον τοίχο απέναντι από την είσοδο του ναού.

Ξαφνικά έγινε κάτι μαγικό. Σε ελάχιστο χρόνο οι καλόγριες περνούσαν μια μια από μπροστά μας  μπαίνοντας στην εκκλησία έχοντας αλλάξει το ράσο της δουλειάς με το καλό τους ράσο.

Η είσοδος στο ημίφως του ναού ήταν εντυπωσιακή ενώ αυτό που ξεχώριζε με την πρώτη ματιά ήταν η απίστευτη γυαλάδα στα πατώματα.  Οι καλλίφωνες καλόγριες υμνούσαν το Θεό με εξαίσιες ψαλμωδίες, ενώ στην ησυχία τα λόγια των γραφών ψήλωναν μέσα στην Εκκλησία κι έπαιρναν την πραγματική τους υπόσταση.

Την ώρα του εσπερινού η δραστηριότητα στην Εκκλησία ήταν έντονη. Η γερόντισσα ηγουμένη, το άγρυπνο μάτι του Μοναστηριού, σε μια γωνία οι αδελφές άλλες έψαλλαν κι άλλες φρόντιζαν τα καντήλια. Ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος σαν καμπάνα. Ήταν το τάλαντο, ένα ξύλο που η καλόγρια κουβαλούσε στον ώμο της και το χτυπούσε κάνοντας τον κύκλο του ναού.

Κάνοτνας την απόλυση η ηγουμένη έδωσε την λήξη της τελετής. Τίποτα δεν σταμάτησε στο Ησυχαστήριο μετά τη λήξη της τελετής. Η φροντίδα μέσα κι έξω από το ναό συνεχίστηκε αδιάκοπα, με την ίδια την ηγουμένη να ανεβαίνει στη σκάλα για να φροντίσει τον στολισμό του πολυελαίου.

Φεύγοντας δύο εικόνες ανταγωνίζονταν να μείνουν στη μνήμη μας. Η απαράμιλλή θέα του Κρητικού πελάγους με το φωτισμένο Ηράκλειο στο βάθος και τα χαμογελαστά μάτια της καλόγριας που μας ξεπροβόδισε ως την σκάλα της εξόδου.  Δύσκολο να διαλέξει κανείς ποια θα κρατήσει. Υπάρχει όμως λόγος και να το κάνει; Η ανθρώπινη μνήμη είναι ικανή να κρατήσει πολλές εικόνες, πόσο μάλλον αυτές που δίνουν χαρά και αγαλλίαση.

ΥΓ: Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η γυναικεία Μονή Ροδιάς, γνωστή στους εκκλησιαστικούς κύκλους ως Ιερό Ησυχαστήριο των Εισοδίων της Θεοτόκου ιδρύθηκε το 1990 από το Μητροπολίτη Νεκτάριο Παπαδάκη. Η έκταση του μοναστηριού ανήκε στην Αγάπη Σμπώκου, η οποία την δώρισε στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης με σκοπό τη δημιουργία της μονής.