Μας ενδιαφέρει όλους, άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο, το θέμα της διαδοχής στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κρήτης.
Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το θέμα, διευκρινίσαμε ότι σεβόμαστε απόλυτα την προσωπικότητα του σεβ. Αρχιεπισκόπου κ. Ειρηναίου, ο οποίος πολλά προσέφερε στην Εκκλησία της Κρήτης. Και χαιρόμαστε ότι την άποψή μας αυτή συμμερίζονται οι πάντες.
Με το σημερινό μας γραπτό, δεν θα υπεισέλθουμε σε θέματα διαδικαστικά, ούτε θα εκφράσουμε απόψεις για τον τρόπο της διαδοχής που, όπως διαπιστώνεται, έχει πλέον καταστεί αναγκαία.
Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη μια σχετική διαδικασία, για την οποία εκφράζονται διάφορες απόψεις, θετικές αλλά και αρνητικές (βλέπε σημερινό άρθρο που δημοσιεύεται στη “Νέα Δράση”).
Εμείς, ένα πράγμα αισθανόμαστε την ανάγκη να επισημάνουμε: Το γεγονός ότι η Αρχιεπισκοπή Κρήτης, εδώ και πολύν καιρό, παραμένει δυστυχώς ακυβέρνητη. Και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο γεμάτη δυσκολίες και προκλήσεις.
Η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός οργανισμός, επιφορτισμένος με ένα βαρύ πνευματικό, καθοδηγητικό έργο. Παράλληλα, οφείλει να διατυπώνει ξεκάθαρες απόψεις επί παντός επιστητού, να φροντίζει τα του Οίκου της, να μεριμνά για τους ανθρώπους που την υπηρετούν σε διάφορες βαθμίδες, να διαχειρίζεται τα οικονομικά της εν μέσω μιας βαθιάς κρίσης, να αξιοποιεί την σημαντική περιουσία της, να λαμβάνει μέτρα προστασίας του ποιμνίου της.
Δυστυχώς, σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις, ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, για λόγους ηλικίας και υγείας. Κατά συνέπεια, όλα τα θέματα πάνε προς τα πίσω, και όλα τα προβλήματα αποκρύπτονται όπως – όπως “κάτω από το χαλί”. Και βέβαια, θα αναδυθούν όλα αυτά και θα “σκάσουν στα χέρια” του όποιου διαδόχου…
Δεν αντιμετωπίζει βέβαια τέτοια προβλήματα, μόνο η Αρχιεπισκοπή Κρήτης. Υπάρχουν και αλλού παρόμοια προβλήματα, αφού πουθενά δεν έχει θεσπιστεί όριο ηλικίας της Ιεραρχίας. Έτσι, παρακολουθούμε περιπτώσεις εντελώς ανήμπορων Αρχιερέων, που προκαλούν οίκτο και έντονο προβληματισμό, αλλά όμως παραμένουν στις θέσεις τους, σε πείσμα των απαράβατων Κανόνων της Φύσης.
Το μεγαλύτερο καλό που θα μπορούσαν να κάνουν οι διοικούντες την Εκκλησία, θα ήταν ο καθορισμός ορίου ηλικίας των Αρχιερέων, που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην ανανέωση και ενδυνάμωση της Εκκλησίας και θα απέτρεπε την δημιουργία τραγικών καταστάσεων, όπως αυτή που βιώνει σήμερα, για δεύτερη μάλιστα φορά στην Ιστορία της, η Αρχιεπισκοπή Κρήτης.
Επειδή πάντως αυτό δεν προβλέπεται να το δούμε σύντομα, ας επικρατήσει πνεύμα καταλλαγής και σύμπνοιας. Και με βάση την κοινή λογική, ας συνεργαστούν αρμονικά οι Συνοδικοί, το Φανάρι και η πολιτεία, για την ταχύτερη δυνατή επίλυση του προβλήματος διαδοχής στην Εκκλησία της Κρήτης.