Κύριε Περιπατητή
Να μην ακούσω, στο μέλλον, το παραμικρό παράπονο, για την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας… Ούτε ποιον ή ποιους ευνοεί, ούτε υπέρ τίνος ψηφίζει, ούτε ποιους βοηθά, ούτε γιατί δεν υποστηρίζει τις δικές μας θέσεις, ούτε τίποτα! Από αύριο αλλάζουν όλα, πρόσωπα, καγκελάριος, υπουργοί και παρατρεχάμενοι. Φεύγουν οι Χριστιανοδημοκράτες, που για πολλούς από εμάς ήταν η αιτία του κακού και έρχονται οι δικοί μας, οι Σοσιαλ-δημοκράτες, με τους Πράσινους και ολίγους Ελεύθερους Δημοκράτες… Οπότε, μετά από 16 χρόνια, η Γερμανία αποκτά και πάλι σοσιαλιστή Καγκελάριο. Το πού θα οδηγήσει ο αυριανός καγκελάριος Όλαφ Σόλτς, απομένει να το δούμε.
Τον προηγούμενο σοσιαλιστή καγκελάριο, Γκέρχαρτ Σρέντερ τον είδαμε. Έχασε τις εκλογές και την επαύριο (τρόπος του λέγειν) έπιασε δουλειά στις … επιχειρήσεις του Πούτιν (ενεργειακή εταιρεία Γκαζπρόμ). Περίεργο για ένα χθεσινό καγκελάριο; Μπορεί. Όμως, «τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα, ούδείς» ή κάπως έτσι, λέει η πράξη… Η πλησιέστερη αναλογία θα ήταν, ο Τσίπρας, χάνοντας τις εκλογές, αντί να συνεχίσει ως αντιπολίτευση, να μεταβεί στις ΗΠΑ και να εργαστεί (ως πολεοδόμος, που είναι η ειδικότητά του) για τον Τραμπ ή ελλείψει αυτού, έστω, για τον Μπάιντεν! Ακούγεται απίθανο, αλλά συμβαίνουν κι αυτά και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Βλέπε Σρέντερ!
Φεύγει και επίσημα την Τετάρτη η Angela, «μετά δόξης και τιμής», μετά από την προγραμματισμένη στρατιωτική παρέλαση της περασμένης Πέμπτης, έπειτα από 16ετή παραμονή της στην Καγκελαρία… Πως αλλάζουν τα πράγματα, κύριε Περιπατητή μου… Από σημαίνον μέλος της σοσιαλιστικής (δηλ. κομμουνιστικής) νεολαίας (FDJ), της –τότε- Ανατολικής Γερμανίας, έγινε πρωταθλήτρια, με τέσσερις συνεχείς θητείες, στην καγκελαρία της ενωμένης Γερμανίας… και δη ως Χριστιανοδημοκράτης! Έχει σχέση και αυτό, γιατί ο πατέρας της δέχτηκε μετά χαράς να τοποθετηθεί ως πάστορας στην κομμουνιστική –τότε- Ανατολική Γερμανία. Άρα, ισχύει η λαϊκή ρήση: «Παπά παιδί …»! Στο καλό, λοιπόν, Angela. Καλή ξεκούραση. (Το Merkel είναι το επίθετο, του επί πενταετία, πρώτου συζύγου της. Το πατρικό της ήταν Κάσνερ)… Έφυγε πριν αρκετό καιρό και ο ανθέλληνας κεντροδεξιός χριστιανοδημοκράτης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, με τις πολιτικές λιτότητας και το διακαή πόθο να μας βγάλει από το ευρώ, ώστε να τρομάξουν άλλες χώρες της ευρωζώνης και να ευθυγραμμιστούν… Έχουμε, λοιπόν, όλο νέα πρόσωπα. Καλό αυτό.(;). Να μην ακούσω παράπονο, λοιπόν!
Τώρα, στο πλατώ έχουμε νέους ανθρώπους και περιμένουμε πολλά απ’ αυτούς. Όπως την πράσινη, κατά-πράσινη Αναλένα Μπέρμποκ, υπουργό Εξωτερικών, συμπρόεδρο των Πρασίνων, που αν ήταν στην Ελλάδα, θα ήταν … ΠΑ.Σ.Ο.Κ. Τι άλλο; Όχι, όμως, του κινήματος του σημερινού 6%, αλλά του πάλαι ποτέ 48%, με τα «νέα τζάκια», τα «δώρα» των εκατοντάδων χιλιάδων δραχμών, τα πράσινα καφενεία και τους έμπιστούς «πρασινοφρουρούς»… Ξεφύγαμε, όμως. Πάντως, για να το κλείσουμε, το ερώτημα, του αν το σήμα του κινήματος, δηλ. ο μισός ήλιος, βρίσκεται στην ανατολή (κάπως αργά, για αυτό) ή στη δύση του, έχει σχέση και με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την ανάληψη της προεδρίας του κινήματος…
Η σαραντάρα και συμπαθητική στην εμφάνιση Αναλένα έχει δυο κόρες, έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Το 2005, έκανε μεταπτυχιακό στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, στο London School of Economics. Άρα, είναι διαβασμένη. Το ζήτημα είναι αν θα μας τα πει και όπως τα θέλουμε … πράγμα δύσκολο· γιατί τόσο για εκείνη όσο και για τους προκατόχους της, λογικά, προέχει το συμφέρον της Γερμανίας και μετά … ό,τι προκύψει. Και είναι μάλλον απίθανο να έχουμε πλήρη ταυτότητα απόψεων. Βλέπουμε, λοιπόν…
Είναι και κάτι άλλο, που δεν μου καλοφαίνεται… Όταν νιώθεις αδύνατος «το ρίχνεις» στις συμμαχίες, για να έχεις ευρύτερη στήριξη. Για παράδειγμα, προ του κινδύνου εμπλοκής με την Τουρκία, συνήψαμε ιδιαίτερη συμφωνία συμμαχίας με τη Γαλλία. Η Γαλλία ανταποκρίθηκε πρόθυμα για δύο λόγους. Ο ένας ήταν η ταυτόχρονη μεγάλη παραγγελία, από της Ελλάδα, πολεμικού υλικού. Ο άλλος, της δίνει την αφορμή να προωθήσει την παρουσία της στην ανατολική Μεσόγειο, στόχος που συμπίπτει (και αντιστρατεύεται) με τα συμφέροντα και τις βλέψεις της Τουρκίας. Να σκεφτεί κανείς, ότι με τη Γαλλία ήμασταν, ήδη, σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Προς τι, λοιπόν, η πιο στενή σχέση; Άρα, η σύναψη πιο στενής συμμαχίας επιβεβαιώνει τον παραπάνω συλλογισμό.
Μια άλλη επιβεβαίωση αυτής της λογικής είναι και το «φλερτ» Τουρκίας – Ισπανίας. Και εκεί, ταυτόχρονα, εκδηλώθηκε πολιτική υποστήριξη, με ταυτόχρονη παραγγελία μεγάλου όγκου πολεμικού υλικού (κατασκευή υπερωκεανίου, άλλα σκάφη κ.λπ.), κατόπιν παραγγελίας της Τουρκίας… Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι αξιώσεις μας για ματαίωση της παραγγελίας ή της μη παράδοσης του υλικού, είναι «όνειρο θερινής νυκτός» … του Σαίξπηρ! Η κάθε χώρα, που έχει (και για να έχει) ισχυρή οικονομία, αγωνίζεται να εξασφαλίσει και να εκτελέσει τις παραγγελίες, επειδή πίσω απ’ αυτές κινείται και εργάζεται ένας ολόκληρος κόσμος… Συνεπώς, δεν ακυρώνεται μια τέτοια συμφωνία, απλώς και μόνο επειδή η Τουρκία έχει κάποιες διαφορές με τη γείτονά της… Εξ άλλου, είμαστε όλοι (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία κ.ά.) σ ύ μ μ α χ ο ι στο ΝΑΤΟ. Το ξεχάσαμε; Κι αν δεν μας αρέσει η Τουρκία, γιατί δεν τη διαγράφουμε; Διότι η Τουρκία είναι μια πολύ σπουδαία χώρα, γαιοπολιτικά και επιπλέον διαθέτει ένα από τους μεγαλύτερους στρατούς, στο ΝΑΤΟ… Έχει, λοιπόν, την άνεση να «παίζει», ταλαντευόμενη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ως ζωηρή νέα, που κάνει πείσματα στο δικό της και ταυτόχρονα φλερτάρει και με το γείτονά της –τη Ρωσία.
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, (έστω και με μια δόση ιδιοτέλειας) Καλή Επιτυχία στην Αναλένα και στο νέο Καγκελάριο Σολτς, για το καλό όλων μας… Διαφορετικά, τον βλέπω, μετά τη λήξη της τετραετίας, να ψάχνει για δουλειά και να καταλήγει να εργάζεται για το διάδοχο του Μάο Τσετούνγκ !!!
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Κ.Δ.Π.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019