Όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η Χάρις

Από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Μιχάλη Γ. Μανιαδή πήραμε για δημοσίευση την ακόλουθη επιστολή:

 

Όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η Χάρις (Ρωμ. 5.20)

Λόγοι υγείας με ανάγκασαν να σιωπήσω μέχρι τώρα και δεν ασχολήθηκα με το θέμα  του διωγμού μου από την Ενορία Γαζίου, παρά το ότι έχω δεχθεί πικρόχολες κριτικές από ανθρώπους που δε γνωρίζουν την πραγματικότητα. Υπεβλήθην σε ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο στο πόδι, το οποίο αν και πήγε αρκετά καλά, η αποθεραπεία του αργεί αρκετά και με ταλαιπωρεί ακόμα και σήμερα.

Όμως φαίνεται, ότι έχει περισσέψει η αγνωμοσύνη, η υπεροψία και η αποδόμηση της προσφοράς μου στην Ενορία Γαζίου, όπως αποκαλύφθηκε περίτρανα κατά τον Αγιασμό και την τοποθέτηση Θεμέλιου Λίθου για το Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας Γαζίου. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι διότι εσκεμμένα ο εκλεκτός αδερφός απέκρυψε όλη την αλήθεια, θέλοντας έτσι να ευλογήσει μόνο τα γένια του. Η σκοπιμότητα αυτή φαίνεται, διότι του έχω  παραδώσει όλους τους φακέλους που περιέχουν και φανερώνουν λεπτομερώς ποιο και πόσοι προσέφεραν υπηρεσίες αφιλοκερδώς για να ωριμάσει η όλη υπόθεση και να εκδοθεί η άδεια οικοδομής. 

Για να γίνω απόλυτα κατανοητός θα πάρω τα πράγματα από την αρχή. Στην ενορία Γαζίου τοποθετήθηκα την άνοιξη του 1973, της οποίας τα όρια ξεκινούσαν από τον Ξηροπόταμο και κατέληγαν στα Λινοπεράματα. Δύσκολα χρόνια με πολλά και ποικίλλα προβλήματα. Όμως δεν κουράστηκα και δεν απογοητεύτηκα, να παλεύω και να προσπαθώ με το εκάστοτε εκκλησιαστικό συμβούλιο, για κάθε καλό και χριστιανικό στον κόσμο που μου εμπιστεύθηκε η Διοικούσα Εκκλησία. Παρά το σταυρό και τα προβλήματα που μου επιφύλαξε η μοίρα, νομίζω ότι τα καταφέραμε αρκετά καλά. Σαράντα επτά (47) χρόνια υπηρέτησα με αγάπη και χριστιανικό ζήλο τον τόπο αυτό, στον οποίο μεγάλωσα και διαμένω οικογενειακώς μέχρι και σήμερα.

Στο διάστημα αυτών των χρόνων, ως κληρικός της Ενορίας, ποτέ δεν δέχθηκα παρατήρηση ούτε γνώρισα κανένα επιτίμιο ενώ στους οικονομικούς ελέγχους που υπεβλήθην, δεν βρέθηκα εκτεθειμένος ούτε μία δραχμή. Όπως και τώρα στους πρόσφατους οικονομικούς ελέγχους που μου έγιναν, δεν υπήρξε καμία οικονομική ατασθαλία. Απεναντίας, στην Ενορία μας, άφησα το ποσόν των 356.500€, ποσό αρκετά σεβαστό για την περιοχή. 

Στο διάστημα αυτό είχα την τύχη και τη Χάρη του Μεγάλου Θεού, να ευλογήσω το Άγιο Όνομά του σε έξι νέες εκκλησίες, από τις οποίες οι τρεις είναι σήμερα Ενορίες απόλυτα οργανωμένες. Σε όλες προσέφερα όλη μου την αγάπη για να λειτουργήσουν σωστά και χριστιανικά και νομίζω ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. 

 Όμως το μεγάλο μου όνειρο ήταν να υλοποιηθούν στο Γάζι, δύο μεγάλα έργα ανάλογα με τις θρησκευτικές ανάγκες της περιοχής. Το πρώτο ήταν η χωροθέτηση νέου Ιερού Ναού, στο κέντρο του Γαζίου, δίπλα στο Δημαρχείο και το δεύτερο η ανέγερσις πνευματικού κέντρου και γραφείου της Ενορίας μας.

Η πρώτη μου επιθυμία πήρε σάρκα και οστά ύστερα από προσπάθειες και πολλών αγώνων είκοσι πέντε χρόνων. Σε αυτή μου την προσπάθεια είχα συμπαραστάτη και υποστηρικτή πρώτα, τον τότε Δήμαρχο Γαζίου, κ. Γεώργιο Μαρκογιαννάκη και ολοκληρώθηκε από τον τέως Δήμαρχο Μαλεβιζίου, κ.  Μαμουλάκη Κωνσταντίνο, με την αφιλοκερδή βοήθεια αρκετών γνωστών συγγενών και φίλων των οποίων τα ονόματα έχω δημοσιεύσει σε παλιότερο μου δημοσίευμα. Έτσι στις 27-8-2019 παρέλαβα το ΦΕΚ με αριθμό 186901, το οποίο περιλάμβανε τη συγκεκριμένη τροποποίηση.

Για αυτή μου την προσπάθεια, όταν είχε πλέον ολοκληρωθεί με ειρωνεύτηκε κληρικός «παραχαϊδευμένος» της Ι.Α.Κ. με τα λόγια «τι λες μωρέ πως θα κάνεις στο Γάζι εκκλησία πιο καλή και πιο μεγάλη από την εκκλησίας της Ε………που είναι στην ενορία μου». 

Όσον αφορά την ανέγερση του πνευματικού κέντρου και του γραφείου της Ενορίας μας στο χώρο αυτό που θεμελιώθηκε, έχω να πω τα εξής: 

Πρώτον έχω υπογράψει για λογαριασμό της Ενορίας 4  συμβόλαιο συνολικής αξίας, αν θυμάμαι καλά το νούμερο 150.000€, τα δύο πρώτα με την οικογένεια Λιναράκη, το τρίτο στην οικογένεια Σαρρή και το τέταρτο για λογαριασμό του Δήμου Μαλεβιζίου, που ήταν ένα μικρό προσκυρούμενο κομμάτι, με την αγορά του οποίου αποκτούσε αρτιότητα το συγκεκριμένο ακίνητο. 

Δεύτερον, με προσωπική μου παρέμβαση, έπεισα τον τέως Δήμαρχο Κώστα Μαμουλάκη, να προβεί στην εκπόνηση Μεμονωμένης πράξης Εφαρμογής για το συγκεκριμένο γεωτεμάχιο, τον οποίο και πάλι ευχαριστώ.

Τρίτον με δική μου προσπάθεια, έγινε όλη η διαδικασία στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου, με την αφιλοκερδή συνδρομή του Δ/χου Πολιτικού Μηχανικού Μηνά Μανιαδή και της λογίστριας Άριας Μανιαδή ώστε να είναι δυνατή η έκδοση της απαιτούμενης οικοδομικής αδείας. Η αργοπορία όμως της εν λόγω υπηρεσίας ήταν η αιτία που δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την ανέγερση του πνευματικού Κέντρου. 

Τέταρτον και το κυριότερο όλων, με πολλή στέρηση και έντονες προσπάθειες καταφέραμε να μαζέψουμε σπυρί σπυρί, παρακαλώντας και ζητιανεύοντας το ποσό των 356.500€ που κληροδότησα στο ταμείο της Ενορίας, με σκοπό να εκταμιευθεί κατά την ανέγερση του νέου Ιερού Ναού ή του νέου Πνευματικού κέντρου.  Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του ποσού αυτού έχει δαπανηθεί σε έργα που κατά τη γνώμη μου δεν ήταν της άμεσης προτεραιότητας της ενορίας μας.  

Για όλη αυτήν την προσπάθεια και την προσφορά, ο εκλεκτός κληρικός δε βρήκε ένα καλό λόγο να πει ή ένα ευχαριστώ σε κανένα, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να θεμελιώσει την ύπαρξη και την παραμονή του στο Γάζι, πάνω στον κόπο τον ιδρώτα και την προσφορά άλλων, νομίζοντας ότι ο κόσμος δεν ξέρει και δε θυμάται ποιος είναι ο καθένας από εμάς. Έχω την ακριβή πληροφορία, ότι άτομα του στενού του περιβάλλοντος,  τον παρότρυναν, να με καλέσει στη θεμελίωση και η απάντησή του ήταν «Δε μου χρειάζεται η παρουσία του». Εγώ οφείλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Πρόεδρο του Δήμοτικού Συμβουλίου, Σπύρο Καλλέργη, ο οποίος θυμήθηκε να μνημονεύσει το όνομά μου την ημέρα της Θεμελίωσης.  

Ίσως δε θα έπρεπε να με παραξενέψει αυτή η στάση του, αρκεί να θυμηθώ τη συμμετοχή του στην καρατόμησή μου και την απρεπή συμπεριφορά του σε αυτά που έλαβαν χώρα. 

Είναι ο κληρικός που αγκάλιασα, που του άνοιξα το σπίτι μου και την καρδιά μου, που του φέρθηκα τόσο σωστά και ανθρώπινα όσο κανείς και τον αποκαλούσα δεύτερο μου γιο και τον προκαλώ να με διαψεύσει αν λέω ψέματα.  

Αυτός είναι ο κληρικός που μου πρότεινε όταν βρεθήκαμε με όλο το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο μέσα στον Ιερό ναό του Αγ.Νικολάου, θέλοντας να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του σε όλα τα τεκταινόμενα για τον εκ διωγμό μου από το Γάζι, να πεις ότι είσαι άρρωστος, ότι έχεις την καρδιά σου, ότι δεν μπορείς άλλο να προσφέρεις και ότι μου παρέδωσες τα της ενορίας με τη θέλησή σου. Του απάντησα αμέσως «Είσαι ψεύτης, ούτε την καρδιά μου έχω, ούτε άρρωστος είμαι, ούτε σου παρέδωσα οικειοθελώς, αλλά όλα έλαβαν χώρα με την ανοχή άλλων».  Έγινε μικροχαμός και τότε είχαμε τις πρώτες αποχωρήσεις από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο. 

Η επόμενη κίνηση ήταν να λάβω έγγραφο από την Ι.Α.Κ. για απόσπασή μου διάρκειας έξι μηνών από την Ενορία Γαζίου, στην Ενορία Κρουσώνα για να βοηθήσω τον φίλο μου και ιερέα της περιοχής, πατήρ Εμμανουήλ Φασουλάκη, λόγω προβλήματος υγείας. Δεν αρνήθηκα παρά το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν ότι το δικό μου πρόβλημα ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερο από εκείνο του παπά-Μανώλη. 

Βρεθήκαμε όμως κάποια στιγμή με τον παραχαϊδευμένο κληρικό και του εξέφρασα ανθρωπίνως, τα  παράπονά μου για την όλη στάση του και πήρα την ακόλουθη απάντηση «Να συγχωράς μωρέ…τώρα κοντά σε αφήσαμε στον Κρουσώνα, αλλά την επόμενη φορά θα σε στείλουμε πιο μακρυά». Την ίδια απάντηση έδωσε και στη σύζυγό του όταν τον επέπληξε για τη συμπεριφορά του προς εμένα. Πράγματι αυτή του η απειλή έγινε πράξη και πριν λήξη η απόσπασίς μου στον Κρουσώνα έλαβα άλλο έγγραφο από την Ι.Α.Κ., το οποίο αφορούσε την οριστική μου απομάκρυνση  από το Γάζι και την τοποθέτησή μου στο χωριό, Ρουκάνι. 

Αυτό το διάστημα τον επισκέφθηκε μία ομάδα ενοριτών εκφράζοντας τα παράπονά τους για τη στάση του απέναντί μου και του επισήμαναν ότι θα μαζέψουν υπογραφές για τον παπά Μιχάλη γιατί ο κόσμος τον αγαπά και τον θέλει. Η απάντηση που έλαβαν ήταν η εξής: «Το ίδιο σας κάνει όσες και να μαζέψετε. Τίποτα δεν μπορείτε να κάνετε». Εδώ γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα. Αυτό το θάρρος -θράσος ποιος του το δίνει και αυτή τη σιγουριά που τη βασίζει…Έχουν απάντηση γι αυτό οι προστάτες του….

Όσον αφορά το πως άρχισε και γιατί άρχισε η απομάκρυνσή μου από το Γάζι έχω σχεδόν έτοιμο, ένα μακροσκελές δημοσίευμα στο οποίο παραθέτω όσα γράφτηκαν και όσα ειπώθηκαν και από τις δύο μεριές, ειδικότερα ό,τι μου αποκάλυψε ο Επίσκοπος Κνωσού και τότε γενικός αρχιερατικός όταν του τηλεφώνησα και τον παρεκάλεσα να μου κλείσει ένα ραντεβού για τον Αρχιεπίσκοπο, τον οποίο ήθελε να δει η οικογένεια μου. 

Στο ραντεβού αυτό δόθηκαν υποσχέσεις από τον Αρχιεπίσκοπο στην οικογένειά μου, ενώ σε άλλη επίσκεψη που με δική μου πρόταση, πραγματοποίησε το Δ.Σ. συνδέσμου κληρικών της Ι.Α.Κ., με πρόεδρο τον εκλεκτό κληρικό π.Χαράλαμπο Μουρτζάκη, δόθηκαν παρόμοιες υποσχέσεις. Ο Αρχιεπίσκοπος όταν βρεθήκαμε οι δυο μας  επέμενε να μου απονείμει το Οφύκιον του Αρχιερατικού της  ΣΤ Περιφερείας της Ι.Α.Κ. , του οποίου την πρόταση αρνήθηκα και νομίζω ότι δεν έπραξα σωστά. 

Για το εν λόγω θέμα επισκέφθηκαν κατά καιρούς την Ι.Α.Κ., εκπροσωπώντας την Ενορία Γαζίου και για λογαριασμό μου ο νυν Δήμαρχος, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και μέλη αυτού, ο τέως Δήμαρχος κ.Μαρκογιαννάκης καθώς και ο νυν πρόεδρος της Δ.Κ. Γαζίου, στους οποίους δόθηκαν υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν. 

Όλα αυτά θα δοθούν στη δημοσιότητα εάν και εφόσον χρειαστεί. 

 

Με εκτίμηση

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Γ. Μανιαδής 

Καθηγητής Θεολόγος