Οι σύγχρονες κοινωνίες των χωρών και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζουν το φάσμα του μεγάλου προβλήματος της Aνεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η δυσάρεστη αυτή κατάσταση αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα του μοντέλου της οικονομικής Ανάπτυξης που εφαρμόστηκε, από τη δεκαετία του 1980 στις χώρες της Ε.Ε. και στηρίχθηκε κύρια στη νομισματική σταθερότητα, στην τιθάσευση του τέρατος του πληθωρισμού και των Δημοσίων ελλειμμάτων, που είχαν τις αυτονόητες δυσμενείς επιπτώσεις τους στον τομέα της εργασίας ,
-Iδιαίτερα όμως αυτή την περίοδο με την επέλαση της φοβερής μάστιγας του Covid19,που επέβαλε, αναγκαστικά, τον νέο θεσμό της <<Τηλεεργασίας>>προκλήθηκαν ανατροπές , προκαλώντας νέες αβεβαιότητες στην αγορά εργασίας.
Προκλήθηκε παραπέρα¨:
Αύξηση του αριθμού των ανέργων και μάλιστα των μακροχρόνιων
ανέργων.
Αύξηση του αριθμού των κοινωνικά αποκλεισμένων.
Μεγέθυνση των οικονομικών ανισοτήτων.
Αύξηση της μερικής απασχόλησης και των πρόωρα συνταξιοδοτημένων
ατόμων και
Επαναπροσδιορισμός του Κράτους Πρόνοιας.
Για να υπάρξουν αποτελεσματικές πολιτικές απασχόλησης, απαραίτητη είναι
η εξεύρεση των πραγματικών παθολογικών αιτίων της Ανεργίας.
Σε διεθνές επίπεδο, κύριο αίτιο της Ανεργίας είναι οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των τελευταίων δεκαετιών (μέσος όρος 3 %) που διαδέχθηκαν τηχρυσή μεταπολεμική περίοδο της οποίας, οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν ιδιαίτερα υψηλοί (μέσος όρος 15 % ).
Λόγω δε των ραγδαίων εξελίξεων των νέων τεχνολογιών, μεταβλήθηκε η σχέση χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας, υπέρ της δεύτερης, γεγονός που δημιούργησε αφενός απαιτήσεις ύπαρξης εξειδικευμένου προσωπικού και αφετέρου συνθήκες μαζικής ανεργίας.
Υπάρχει βέβαια η αισιόδοξη πρόβλεψη ότι η σύγχρονη κοινωνία της
Πληροφορίας θα δημιουργήσει νέες χιλιάδες θέσεις εργασίας, αρκεί να υπάρξει η
κατάλληλη επαγγελματική κατάρτιση του σχολάζοντος εργατικού δυναμικού, ώστε
να καταστεί απασχολήσιμο στο νέο εργασιακό περιβάλλον.
-Κρίσιμο στοιχείο στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης είναι η σχέση ανάμεσα στις νέες τεχνολογίες και την ανεργία, καθώς και η σχέση ανάμεσα στην παραγωγικότητα της εργασίας και την ανεργία.
Πρέπει να αρχίσει ένας ειλικρινής και διαφανής διάλογος ανάμεσα στους
Κοινωνικούς Εταίρους για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του μεγάλου
προβλήματος της Ανεργίας.
Ο διάλογος αυτός θα περιλάβει το επίκαιρο θέμα του ωραρίου εργασίας
εργασίας την εβδομάδα, τον καθορισμό του κατώτατου μισθού και του πλαφόν
των ασφαλιστικών εισφορών καθώς και την άρση των νομοθετικών εμποδίων
για την ευέλικτη αγορά εργασίας (μερική απασχόληση).
Παράλληλα πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη μια φιλόδοξη πολιτική
εκπαίδευσης – κατάρτισης των εργαζομένων η οποία θα προετοιμάσει τον άνεργο να
καταλάβει τις νέες θέσεις εργασίας,, στα πλαίσια της Κοινωνίας της Πληροφορίας και του Διεθνούς ανταγωνισμού.
Ένα σωστό βήμα αντιμετώπισης του σοβαρού αυτού προβλήματος είναι η αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων από το ΕΣΠΑ 2021-2027 , και από το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανάπτυξης. Με την ένταξη κατασκευής μεγάλων έργων Υποδομής θα υπάρξει ,σίγουρα, τόνωση της Απασχόλησης και πάταξη της μάστιγας της Ανεργίας.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019