Τώρα που η θερμοκρασία βρίσκεται στα κάτω της, τώρα είναι που μυρίζει η δυνατή σόμπα, όπως αυτές που είχαν (και εξακολουθούν κάποιοι να διαθέτουν ακόμη) οι παλιοί καφενέδες στα χωριά μας. Να ανάβει η ξυλόσομπα με ξερά κούτσουρα, να μοσκομυρίζει ο καφενές το άρωμα του ασφένταμου και του λιόκλαδου, και τριγύρω οι παρέες να τσιμπούνε στραγάλια και να πίνουνε ρακές. Σε ένα τραπεζάκι να ανάβει η πρέφα, και να ακούγουνται σ’ όλη τη γειτονιά οι αγριοφωνάρες όσων έχασαν τα καπίκια τους… Όμορφες, χειμωνιάτικες ώρες, που σε κάνουν να ξεχνάς πως “ο χειμώνας κι αν φλεβίζει, του καλοκαιριού μυρίζει”!..