Τίτλοι Ντροπής: Χίτες – Ταγματασφαλίτες (Γερμανοτσολιάδες) – Μάυδες – Μ.Α.Δ – Τ. Ε. Α

   Για όσους δεν είχανε γεννηθεί και για όσους ξεχάσανε, παραθέτω λίγα λόγια, πολύ συνοπτικά, για το ρόλο αυτών των Οργανώσεων, Μονάδων και Ταγμάτων, έτσι για να μαθαίνομε και για να μην ξεχνούμε. Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

 

Οργάνωση Χ 

    Ήταν φιλομοναρχική αντικομμουνιστική οργάνωση που έδρασε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ιδρύθηκε το 1943 ως ομάδα αξιωματικών με στρατιωτική δομή υπό την ηγεσία του Γεώργιου Γρίβα, το σπίτι του οποίου στο Θησείο ήταν η έδρας της. Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά ως Χίτες. Παρά τη ρητορική της και κάποιες αμελητέες αντιστασιακές άοπλες ενέργειες, εξαρχής αποσκοπούσε στην ανάπτυξη όχι αντιστασιακής, αλλά αντικομμουνιστικής δράσης. Από το φθινόπωρο του 1943 η «Χ» ενεπλάκη σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Αθήνα, με αποτέλεσμα την ώσμωσή της με ποικίλους δωσιλογικούς σχηματισμούς με την ανοχή των γερμανικών κατοχικών αρχών. Στα Δεκεμβριανά συγκρούστηκε με τον ΕΛΑΣ στο Θησείο, από όπου απαγκιστρώθηκε μετά από επέμβαση βρετανικών αρμάτων. Μετά την απελευθέρωση, η οργάνωση μαζικοποιήθηκε και τα μέλη της συμμετείχαν στη Λευκή Τρομοκρατία εναντίον κομμουνιστών και αντιμοναρχικών. 

   Μετά τη Λευκή Τρομοκρατία, η οργάνωση απέκτησε πολιτικό σκέλος με το οποίο συμμετείχε στις εκλογές του 1946 και του 1950, χωρίς να εκλέξει κάποιο βουλευτή. Κατά το τέλος του 1946 ξεκίνησε να δρα στη Κύπρο. Η δράση της οργάνωσης και του κυπριακού παραρτήματος της, σταμάτησε το 1950. Η δράση της οργάνωσης, ταυτίστηκε στη συλλογική συνείδηση με τον αντικομμουνισμό, τον αντικοινοβουλευτισμό και το φιλομοναρχισμό και μνημονεύεται από τους ιδεολογικούς επιγόνους της.

 

Τάγματα Ασφαλείας

   Τα Τάγματα Ασφαλείας, επισήμως Τάγματα Ευζώνων (ευρέως γνωστά με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό Γερμανοτσολιάδες, εξ αιτίας του δωσιλογισμού τους, ή αλλιώς, Ράλληδες) ήταν παραστρατιωτικές μονάδες που έδρασαν στην Ελλάδα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε συνεργασία με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ο όρος ακριβολογεί όταν αναφέρεται στα ευζωνικά τάγματα που ιδρύθηκαν από την κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη τον Απρίλιο του 1943 και σε εθελοντικές ομάδες που οργανώθηκαν από αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού κυρίως στην Πελοπόννησο. Ο όρος χρησιμοποιείται συμπεριληπτικά και για ένοπλες ομάδες που δρούσαν ανεξάρτητα ή ενταγμένες στον Γερμανικό Στρατό και στα Ελληνικά σώματα ασφαλείας. Ο συνολικός αριθμός αυτών των ενόπλων είναι συγκρίσιμος με αυτόν του ΕΛΑΣ. Τα Τάγματα Ασφαλείας συνεργάζονταν στενά με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, τόσο ως μάχιμη δύναμη σε επιχειρήσεις όσο και σα σώμα φύλαξης αιχμαλώτων, υποστηρικτική δύναμη, και ως αποσπάσματα θανάτου. Η συνεργασία τους χαρακτηριζόταν από τους ίδιους τους Γερμανούς σε αναφορές τους ως εξαιρετική. “Τα τάγματα ασφαλείας ήταν ελληνικά στρατεύματα Εθνικιστών, που πολέμησαν εναντίον των κομμουνιστών.

   Είναι οι πολιτικοί απόγονοι και υπερασπιστές των Γερμανοτσολιάδων, των ταγμάτων ασφαλείας και των υπόλοιπων ανάλογων οργανώσεων που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους ναζί στη διάρκεια της κατοχής και πρωτοστάτησαν στα εγκλήματά τους.

 

Μονάδες Ασφάλειας Υπαίθρου

   Οι Μονάδες Ασφάλειας Υπαίθρου γνωστοί και ως Μάυδες ήταν ένοπλη οργάνωση που δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 1946 για την άμυνα της υπαίθρου και της επαρχίας απέναντι στις δυνάμεις του ΔΣΕ και βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο του Γενικού Επιτελείου Στρατού. 

   Τα μέλη τους στρατολογούνταν κυρίως από κατοίκους της υπαίθρου και συνεργάζονταν συνήθως με την Χωροφυλακή και την Εθνοφυλακή. Έδρασαν κατά κύριο λόγο στην περιοχή της Ηπείρου και στην πλειοψηφία τους αποτελούνταν από πρώην μέλη του ΕΔΕΣ. 

   Χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές ως πληροφοριοδότες, ανιχνευτές και τοπικές εφεδρείες. Διέθεταν πρόχειρη οργάνωση και ελαφρύ στρατιωτικό οπλισμό. Παρόμοιες οργανώσεις που συνήθως συγχέονται μεταξύ τους, ήταν οι Μονάδες Αποσπασμάτων Διώξεων (ΜΑΔ).

 

Μονάδες Αποσπασμάτων Διώξεως

   Οι Μονάδες Αποσπασμάτων Διώξεως (ΜΑΔ) ήταν ένοπλες παραστρατιωτικές μονάδες που συγκροτήθηκαν από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη τον Οκτώβρη του 1946. Ο ρόλος των ΜΑΔ ήταν να συμμετάσχουν, μαζί με τη Χωροφυλακή και τον Εθνικό Στρατό, στην καταδίωξη και στην καταστροφή των αντάρτικων ομάδων της Αριστεράς που δρούσαν στην επαρχία. 

   Οι ΜΑΔ είχαν στρατιωτική δομή και τα μέλη τους είχαν συνήθως στρατιωτική πείρα και γνώριζαν καλά τις περιοχές που δρούσαν. Στις ΜΑΔ μαζί με τις Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ), που ιδρύθηκαν την ίδια περίοδο, υπηρέτησαν συνολικά περίπου 41.000 ένοπλοι. Οι ΜΑΥ και τα ΜΑΔ καταργήθηκαν σταδιακά στο τέλος του 1947, μετά τη συμφωνία της Κυβέρνησης Σοφούλη και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (Νοέμβριος 1947) για τη δημιουργία του σώματος της Εθνοφρουράς. 

   Ακόμη και παπάδες εντάχθηκαν ένοπλοι στις ΜΑΥ κατά των «αθέων σλαβοκομμουνιστών» Στην πράξη επρόκειτο για νομιμοποίηση των παρακρατικών συμμοριών, οι οποίες μετατρέπονταν σε ημιστρατιωτικούς σχηματισμούς, με ρόλο βοηθητικό προς τον Στρατό και τη Χωροφυλακή σε επιχειρήσεις μικρής κλίμακας.

 

Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης

   Τα Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ), τα οποία λανθασμένα αναφέρονται πολλές φορές ως Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας, ήταν ένα ειδικό παραστρατιωτικό σώμα που συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948, κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου με απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) 

   Τα ΤΕΑ ήταν η συνέχεια των Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ) και των Μικτών Αποσπασμάτων Διώξεως (ΜΑΔ), που είχαν στελεχωθεί από άντρες δωσιλογικών και ακροδεξιών οργανώσεων, με δράση ήδη από την εποχή της Κατοχής. 

   Τα ΤΕΑ είχαν παρουσία σε όλη την ελληνική επικράτεια -εκτός από τα πιο μεγάλα αστικά κέντρα- και κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη διαδραμάτισαν ρόλο στις στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου εφαρμόζοντας τις πολιτικές του ελληνικού κράτους κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια.

   Βασικός ρόλος των ΤΕΑ ήταν εμπέδωση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος σε βάρος της Αριστεράς. 

   Τα Τάγματα είχαν επιφορτιστεί με το καθήκον της διενέργειας «φαιάς προπαγάνδας», της διανομής διαφωτιστικού υλικού, της σύνταξης καταλόγων κομμουνιστών και «συνοδοιπόρων» στην περιοχή ευθύνης τους, της συγκέντρωσης και διασταύρωσης πληροφοριών, καθώς και της άσκησης πιέσεων και εκφοβισμών προς τους πιθανούς ψηφοφόρους της ΕΔΑ (Αριστεράς).

   Μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών, το ΓΕΣ με διαταγή του μετονόμασε τα ΤΕΑ σε Τάγματα Εθνοφυλακής (ΤΕ) με την προσθήκη του τοπωνυμίου όπου βρισκόταν η έδρα του Τάγματος. Η νέα τους αποστολή οριζόταν ως: «…η συμβολή εις την διατήρησιν και εξασφάλισιν της εσωτερικής ασφαλείας της Χώρας και η εξασφάλισις της περιοχής των εκ πάσης Κομμουνιστικής ή Αναρχικής ενεργείας ως και πάσης φύσεως και μορφής εχθρικής ενεργείας».

    Το 1982 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με υπουργό Άμυνας τον Ανδρέα Παπανδρέου, αποφάσισε την διάλυση και κατάργηση των ΤΕΑ και την αντικατάστασή τους από την Εθνοφυλακή, που υπάρχει μέχρι και σήμερα.

   Μετά από τα παραπάνω εκτιμώ ότι, αποτελεί τίτλο ντροπής η ένταξη  ατόμων σ’ αυτές τις ομάδας και στους απογόνους τους.

 

   Ιανουάριος του 2022  

Σταύρος Φωτάκης

 

(*) Ο Σταύρος Φωτάκης είναι Στρατηγός ε.α, Συγγραφέας, Στιχουργός