Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί έχουν εισβάλει στην Ελλάδα και κατευθύνονται ολοταχώς προς την Αθήνα.
Πατριώτες, στρατιωτικοί, πολιτικοί και απλοί άνθρωποι ψάχνουν εναγωνίως τρόπους να διαφύγουν από την χώρα, προκειμένου να γλυτώσουν από την μήνη των κατακτητών, τα δεινά της κατοχής και το κυριότερο, να συνεχίσουν να αγωνίζονται για την ελευθερία της πατρίδας.
Εκείνες τις μέρες, διαδραματίζονται τραγικές σκηνές και σημειώνονται άθλια περιστατικά που δυστυχώς τα περισσότερα, έμειναν στο περιθώριο της ιστορίας.
Την ώρα που γενναίοι άνθρωποι εγκατέλειπαν τις οικογένειες τους ταξιδεύοντας στο άγνωστο μέσα στις φλόγες του πολέμου, κάποιοι πολιτικοί, αρκετοί πλούσιοι Αθηναίοι και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, αναχωρούσαν για την Αίγυπτο με τα κοστούμια, τα χρυσαφικά, τις γούνες,… τις πεθερές, τις υπηρέτριες και τα σκυλάκια τους, σαν να πήγαιναν κρουαζιέρα!
Επιβιβάστηκαν από το Πόρτο Ράφτη στο αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα», που αντί να μάχεται στο Αιγαίο, είχε μετατραπεί σε… επιβατηγό με …αποστολή να πλεύσει με τους «επώνυμους» στην Αλεξάνδρεια!
Όταν τους είδαν οι ναύτες του πολεμικού πλοίου που άφηναν κι αυτοί τα σπίτια τους, με την αλαζονεία και τον σνομπισμό τους να καταλαμβάνουν τα καρέ και τις καμπίνες, να ζητούν να τους μεταφέρουν τις δεκάδες αποσκευές τους σαν… καμαρότοι, επαναστάτησαν!
Απειλήθηκε ανταρσία!
Τελικά ο κυβερνήτης και οι αξιωματικοί ηρέμησαν την κατάσταση και το αντιτορπιλικό απέπλευσε.
Η ΒΕΜΠΟ ΚΑΛΟΓΡΙΑ!
Ανάμεσα σ αυτό το απαράδεκτο και προκλητικό τσούρμο, δεν ήταν η Σοφία Βέμπο.
Μέχρι την τελευταία στιγμή εμψύχωνε τους φαντάρους.
Δεν ονομάστηκε τυχαία «τραγουδίστρια της νίκης.»
Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στις 10 το πρωί που θα συνέχιζε το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Ζαππείου με αναμετάδοση τραγουδιών της, ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος διακόπτει τη ροή του προγράμματος και προβαίνει στην ιστορική εκείνη ανακοίνωση της επίθεσης των ιταλικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας και την άμυνα των ημετέρων.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος είχε αρχίσει…
Και μαζί του η τεράστια προσφορά της Βέμπο!
Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί την είχαν άχτι.
Ήξεραν ότι τους γελοιοποιούσε, γνώριζαν ότι ο λαός την λάτρευε και έπρεπε να την τιμωρήσουν σκληρά και παραδειγματικά.
Όταν κατέρρευσε το μέτωπο στην Μακεδονία και οι Ναζί άρχισαν την κάθοδο προς νότο, συνειδητοποίησε τον κίνδυνο που διέτρεχε και έψαξε τρόπο διαφυγής.
Φίλοι και συνεργάτες την βοήθησαν να βρει ένα πλοίο που έφευγε προς την Σούδα αρχικά και στην συνέχεια στην Αλεξάνδρεια.
Ήταν το φορτηγό «Μαρία Σταθάτου» που μετέφερε εκατοντάδες στρατιώτες του αλβανικού μετώπου.
Το πλοίο, μήκους 125 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1922 στη Μεγάλη Βρετανία.
Φορτωμένο με κάρβουνα και εκατοντάδες Κρήτες στρατιώτες, βρέθηκε στις 15 Απριλίου 1941 στο λιμάνι του Αδάμαντα της Μήλου.
Οι στρατιώτες της Κρήτης αναζητούσαν μεταφορικό μέσον για να επιστρέψουν στον τόπο τους.
Ανάμεσα τους και η Σοφία Βέμπο, μεταμφιεσμένη σε καλόγρια, έτσι ώστε, αν κατά την διάρκεια του ταξιδιού, το σταματούσαν τα γερμανικά περιπολικά και γινόταν νηοψία, να μην την αναγνώριζαν οι διώκτες της.
Η ΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ
Ανάμεσα στους φαντάρους λοιπόν, ταξίδευε προς την ελευθερία και μεγάλη τραγουδίστρια.
Την αναγνώρισαν, παρά την μεταμφίεση της και άρχισαν να την αγκαλιάζουν και να την φιλάνε.
Το «Μαρία Σταθάτου» έφτασε τα ξημερώματα στην Μήλο και αγκυροβόλησε για λίγο.
Η Βέμπο λαγοκοιμόταν…
Τότε έγινε η επίθεση!
Ο Μιχάλης Ατσαλακης, στρατιώτης από την Κρήτη και συνταξιδιώτης της τραγουδίστριας, περιγράφει την κόλαση που ακολούθησε.
«Κι όπως ελιαζόμαστε και ξεψειρίζαμε τα ρούχα μας ακούμε μια βουή και παρουσιάζουνται τρία αερόπλανα.
Σε δευτερόλεφτα από τον παράδεισο επέσαμε στην κόλαση.
Πέφτουνε στο καράβι απάνω.
Εγίνηκε πανδαιμόνιο.
Άλλοι σκοτωμένοι, άλλοι στη θάλασσα. Το καράβι ήρχιξε να βουλιάζει.
Κολύμπι δεν εκάτεχα.
Εβρήκα και ήβαλα ένα σωσίβιο και έμενα στο κατάστρωμα.
Δίπλα μου εξερνούσε ένας, πιο πέρα εκάθουντανε ατάραχος κάποιος άλλος και ήτρωε αυγά ψημένα στην πλάκα τση κουζίνας του πλοίου και παραπέρα ένας επασπάτευγε τσι τσέπες στσι μαντύες και στ’ άλλα ρούχα απού είχανε πομείνει στο κατάστρωμα μετά τον πανικό που εσκόρπισε ο βοβαρδισμός του πλοίου. Ετρέξανε μερικές βάρκες και μαζώνανε ναυαγούς.
Κάποια στιγμή πλησιάζει και στο πλοίο μια βάρκα.
Ήπαιρνε κι αυτή στρατιώτες και τους ήβγανε στην παραλία.
Μου κάμανε νόημα να κατεβώ. Εκρατούσα στη μια χέρα τη μαντύα και με την άλλη ήπιασα ένα σκοινί και κατέβηκα στη βάρκα.
Στο τέλος παραλίγο να βουλήσει γιατί επέσανε μέσα πολλοί.
Με χίλια δυο βάσανα μας ήβγαλε όξω και πήραμε τσι δρόμους.
Εμείναμε στη Μήλο λίγες μέρες.»
Μαζί τους και η Βέμπο που είχε σωθεί από τον γερμανικό βομβαρδισμό και κατάφερε βγει χωρίς να τραυματιστεί στην στεριά.
Πείνα, κρύο ,φόβος…
Δυο τρεις μέρες αργότερα, ένα καΐκι, πήρε κάποιους από τους διασωθέντες και τους μετέφερε στα Χανιά.
Από κει η Σοφία Βέμπο, προωθήθηκε με πολεμικό πλοίο στην Αλεξάνδρεια, όπου συνέχισε να εμψυχώνει τραγουδώντας «τα παιδιά της Ελλάδος»
Λέγεται ότι οι Γερμανοί είχαν πληροφορηθεί ότι η Βέμπο είχε επιβιβαστεί στο μοιραίο πλοίο και για αυτό το κυνήγησαν στο Αιγαίο.
Τελικά το εντόπισαν στην Μήλο και το βούλιαξαν έξω από το λιμάνι του Αδάμαντα.
Επίσημος αριθμός των νεκρών από την επίθεση δεν υπάρχει γιατί κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια, πόσοι στρατιώτες και πολίτες ταξίδευαν στο τελευταίο μπάρκο…
militaire.gr
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019