Ανάμεσα στα πολλά προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο παραγωγός είναι και αυτό της ανάπτυξης ανθεκτικότητας στα διάφορα φυτοπροστατευτικά προϊόντα όπως τα ζιζανιοκτόνα. Όπως επισημαίνει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ζιζανιολογικής Εταιρείας & Μέλος του Δ.Σ. της European Weed Research Society Καθηγητής κ. Τραυλός «Πραγματικά, η ανθεκτικότητα των ζιζανίων στα ζιζανιοκτόνα είναι ένα πρόβλημα που αφορά όλο και περισσότερες γεωργικές εκμεταλλεύσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για περισσότερα από 260 διαφορετικά είδη ζιζανίων έχει ήδη καταγραφεί ανθεκτικότητα σε ένα ή περισσότερα ζιζανιοκτόνα, με τον αντίστοιχο αριθμό ειδών στη χώρα μας να ξεπερνάει τα 20.»
«Αυτό που μεγαλώνει το πρόβλημα είναι ότι η ανθεκτικότητα δυστυχώς αφορά και αρκετά δυσεξόντωτα καθώς και αρκετά ανταγωνιστικά ζιζάνια σε σημαντικές καλλιέργειες (σιτάρι, αραβόσιτο, ρύζι, ελιά, αμπέλι κ.ά.), ενώ σε αρκετές περιπτώσεις τα συγκεκριμένα ζιζάνια αποκτούν ανθεκτικότητα σε περισσότερα από ένα ζιζανιοκτόνα και μάλιστα με διαφορετικό τρόπο δράσης, περιορίζοντας σημαντικά τις δυνατότητες για αποτελεσματική χημική αντιμετώπιση των ζιζανίων.
Κάτι που θα πρέπει να προσέξουν οι παραγωγοί είναι ότι κάθε περίπτωση μειωμένης αποτελεσματικότητας των ζιζανιοκτόνων δεν ταυτίζεται υποχρεωτικά με ανθεκτικότητα. Το αντίθετο μάλλον συμβαίνει, αφού συχνά ο μειωμένος έλεγχος των ζιζανίων μετά από εφαρμογή ζιζανιοκτόνου μπορεί να οφείλεται σε μεγαλύτερο στάδιο ανάπτυξης του ζιζανίου ή της καλλιέργειας, σε μικρότερη δόση εφαρμογής από τη συνιστώμενη, σε ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές συνθήκες, σε εφαρμογή χωρίς προσθήκη προσκολλητικού, σε λανθασμένη πίεση ψεκασμού, μικρότερο όγκο ψεκαστικού υγρού ή ακατάλληλο τύπο ακροφυσίων (μπεκ) και σε πολλά άλλα αίτια. Όλα αυτά τα συναντάμε καθημερινά στις επισκοπήσεις της ομάδας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου που κάνουμε σε όλη την επικράτεια και προσπαθούμε να τα επισημαίνουμε δίνοντας και τις κατάλληλες συστάσεις σε παραγωγούς και γεωπόνους.»
«Δεν λείπουν μάλιστα και οι περιπτώσεις που ορισμένα είδη ζιζανίων είναι είτε εκτός φάσματος δράσης κάποιων ζιζανιοκτόνων είτε χαρακτηρίζονται από φυσική αντοχή ή μέτρια ευαισθησία σε συγκεκριμένα ζιζανιοκτόνα. Είμαστε λοιπόν σε συνεχή επαφή με παραγωγούς και γεωπόνους κατά τη διενέργεια των επισκοπήσεων, την καταγραφή του ιστορικού του αγρού, την αποστολή δειγμάτων αλλά και την παροχή οδηγιών και συστάσεων. Την ίδια στιγμή, δεν θα πρέπει να παραλείψω τη σημαντική συνεργασία με τον δημιουργό και επικεφαλής του International Survey of Herbicide Resistant Weeds, Dr. Ian Heap και πλήθος επιστημόνων σε θέματα που αφορούν σε πρωτόκολλα καταγραφής, διερεύνησης και επιβεβαίωσης ή όχι περιπτώσεων ανθεκτικότητας.»
«Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι είτε πρόκειται για επιβεβαιωμένη ανάπτυξη ανθεκτικότητας είτε όχι, το πρόβλημα της αντιμετώπισης των ζιζανίων παραμένει για τους παραγωγούς. Η διαφορά είναι ότι εάν δεν πρόκειται για ανθεκτικότητα, συχνά αρκούν διορθωτικές παρεμβάσεις και εφαρμογή των ζιζανιοκτόνων σύμφωνα με την ετικέτα με τα αποτελέσματα να είναι ταχύτατα και εντυπωσιακά βελτιωμένα.
Αντίθετα, όταν πρόκειται για ανθεκτικότητα, δυστυχώς περιορίζονται σημαντικά οι επιλογές των παραγωγών. Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός μεθόδων στα πλαίσια της ολοκληρωμένης διαχείρισης ζιζανίων και καλλιεργειών είναι απαραίτητος.
Το αισιόδοξο της υπόθεσης είναι ότι όλο και περισσότεροι παραγωγοί είναι πλέον αρκετά ενήμεροι για το πρόβλημα και προσπαθούν να προλάβουν καταστάσεις είτε αλλάζοντας ζιζανιοκτόνα πριν γίνουν αναποτελεσματικά είτε κάνοντας αμειψισπορά, είτε συνδυάζοντας χημικές με μηχανικές μεθόδους ή καλλιεργητικές πρακτικές που μειώνουν την πίεση από τα ζιζάνια.
Σε όλα τα επίπεδα, το να αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα και να εστιάζεις στα αίτια που ενδέχεται να το δημιουργούν είναι ένα σημαντικό βήμα, η πρόσφατη πανδημία το απέδειξε για μια ακόμη φορά. Ακόμη και το ότι οι παραγωγοί αντιλαμβάνονται πλέον ότι το ζητούμενο δεν είναι ένα χωράφι χωρίς ίχνος ζιζανίων αλλά ένα χωράφι με πυκνότητες και είδη ζιζανίων που δεν υπερβαίνουν αυτό που λέμε κατώφλι οικονομικότητας είναι μεγάλο κέρδος. Εκεί που πρέπει πλέον να εστιάσουμε είναι στην αντιμετώπιση ή καλύτερα στη διαχείριση των ζιζανίων κυρίως στα κρίσιμα στάδια ανάπτυξης της καλλιέργειας, έχοντας πάντα κατά νου τόσο το οικονομικό όσο και το περιβαλλοντικό αντίκτυπο όσων κάνουμε και φυσικά όσων προτείνουμε.»
(ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ”)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019