Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψει κανείς σε μια ομιλία την πολυσχιδή προσωπικότητα ενός ηγέτη. Γιατί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που απόψε τιμούμε, ήταν ηγέτης και παράλληλα ένας οραματιστής πολιτικός στον οποίο η Ελλάδα χρωστά πολλά. Πάνω απ’ όλα όμως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν Κρητικός με όλη τη σημασία της λέξης.
Προσωπικά είμαι περήφανος –και είμαι σίγουρος και εσείς- που είμαι συμπατριώτης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Επιτρέψτε όμως να αναφερθώ μια φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έχει σημαδέψει τη ζωή μου από τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν μια φωτογραφία που δέσποζε στο σπίτι μας και δίπλα στον αείμνηστο ήταν ο πατέρας μου, 20 ετών, φοιτητής του Μαθηματικού στη Θεσσαλονίκη. Τότε είχε συνοδεύσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, σε ομιλία του στο Κιλκίς.
Ειλικρινής, τολμηρός πολιτικός, αγωνιστής, ευφυής, με άριστο πολιτικό λόγο ήταν οι απαντήσεις του πατέρα μου όταν τον ρωτούσα παιδί για τον κατοπινό πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ. Τα χρόνια πέρασαν και η τύχη με ευνόησε να γνωρίσω από κοντά τον μεγάλο αυτόν ηγέτη. Η πρώτη ουσιαστική επαφή μου και γνωριμία μου με τον αείμνηστο Κων/νο Μητσοτάκη έγινε το 1999 στην εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ στα Χανιά. Ήμουν τότε στο πρώτο έτος των σπουδών μου και ως μέλος και στέλεχος τότε της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Πολυτεχνείου Κρήτης, είχα την ευκαιρία να τον συναντήσω και να συζητήσουμε πολλές φορές.
Οι επαφές μου με τον Κώστα Μητσοτάκη συνεχίστηκαν και ως μεταπτυχιακός φοιτητής και μέλος της κεντρικής επιτροπής της ΟΝΝΕΔ, ως διδάσκοντας του Πολυτεχνείου Κρήτης και πολιτευτής, στα συνέδρια του κόμματος κ.α. Ήταν πάντα ο ίδιος…καλός, ζεστός φιλικός, άνθρωπος. Η πολιτική δεν είχε αλλάξει τον άνθρωπο Μητσοτάκη. Το Κρητικό και φιλόξενο Μητσοτάκη… Ο Κω/νος Μητσοτάκης σε κέρδιζε από την πρώτη του κουβέντα. Ζεστός, ανθρώπινος, φιλικός, σοβαρός. Ενδιαφερόταν για τους φίλους του και για την οικογένεια τους, ρωτούσε, μάθαινε από τους ανθρώπους. Από τους πολίτες. Ήταν πάνω απ όλα άνθρωπος και η συμπεριφορά του δεν υπαγορευόταν από καμιά κοινωνική θέση, από κανένα αξίωμα. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στην αγάπη του για την Κρήτη και τους ανθρώπους της. Τους συμπατριώτες του. Τόδειχνε εξάλλου κάθε ζάλο του στα κρητικά βουνά κάθε αναπνοή του στα Χανιά. Κάθε ποτήρι τσικουδιάς που έπινε στην υγειά μας όταν τον κερνούσαν. Τόδειχνε με τον τρόπο που ως πολιτικός αντιμετώπισε τα προβλήματα της Κρήτης του…
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο πολιτικός που πορεύτηκε με ειλικρίνεια, λέγοντας την αλήθεια στο λαό σε μια εποχή που οι πολιτικοί του αντίπαλοι είχαν κάνει επάγγελμα το ψέμα. Προέβλεψε πολλά χρόνια πριν, την κρίση που ζει σήμερα η χώρα μας. Μίλησε για το ΔΝΤ και το χρέος της Ελλάδας πριν αυτά μας κτυπήσουν την πόρτα στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με όλους τους πολιτικούς χώρους με γνώμονα πάντα το καλό και το συμφέρον της χώρας. Γι αυτό και υποστήριζε πάντοτε, ότι οι πολιτικοί χώροι δεν έχουν αγεφύρωτες διαφορές.
Θα τελειώσω, με αυτό που κάποτε μου είχε πει ένας καθηγητής μου στο Πολυτεχνείο μετά από μια συνέντευξη του το 2006-7… Ο Μητσοτάκης, μου είχε πει τότε, προβλέπει τα πράγματα στην πολιτική καλύτερα και από τα μοντέλα πρόβλεψης που εφαρμόζουμε στις εργασίες μας στο μεταπτυχιακό. Λυπάμαι που χάσαμε έναν Άνθρωπο, έναν πολιτικό με διεθνή αναγνώριση. Έναν Κρητικό και έναν φίλο μας. Λυπάμαι επίσης που δεν ζει και δεν θα δει τον γιο του και πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, πρωθυπουργό.
(*) Το κείμενο αυτό ήταν ο xαιρετισμός του κ. Γιώργου Ματαλλιωτάκη στη χθεσινή εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κων/νου Μητσοτάκη.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019