Αρχαίοι πολιτισμοί και λαοί που μεγαλούργησαν με τα επιτεύγματα τους υπήρξαν κυρίως γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου και στην Ασία. Όπως οι Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι , Αιγύπτιοι, Φοίνικες, Μήδοι, Πέρσες Εβραίοι και ΄Ελληνες.
Κανένας λαός από αυτούς δεν είχε την τύχη να συνεχιστεί το όνομά του η γλώσσα του ,η ιστορία του, και οι παραδόσεις του, μονάχα των Ελλήνων.
Μια χούφτα άνθρωποι φορτώθηκαν στην ψυχή τους το μεγαλείο αυτού του λαού και με κόπο και θυσίες το κουβαλούσε από τα βάθη των αιώνων.
Επάνω στον πολιτισμό στις επιστήμες στην γλώσσα του και στις ηθικές του αξίες αυτού του λαού προσπάθησαν να οικοδομήσουν οι μετέπειτα λαοί της Ευρώπης όλο τους τον πολιτισμό.
Δεν μπόρεσαν ποτέ να ανεχθούν πως ένας μικρός λαός θα συνεχίζει να κρατά με το όνομα του το νήμα της ιστορίας του και να τους λέει Ζω υπάρχω και οι απόγονοι μου δεν με εγκατέλειψαν, συνεχίζουν να είναι οι σημερινοί Έλληνες.
Δες τε πόσο ξεκάθαρα παρουσιάζει το κόμπλεξ και το μίσος τους για τους σημερινούς Έλληνες ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές τους ο Φρίντριχ Νίτσε όπως και τόσοι άλλοι.
*Απόσπασμα από το βιβλίο του ,Φρειδερίκου Νίτσε Η γέννηση της τραγωδίας, 1872, κεφ. 15.
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του….
…….Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Όλοι ματαιοπονούν η Ελληνική ιδέα δεν πεθαίνει αφού πάντα υπάρχουν άνθρωποι στον τόπο της να κουβαλούν το βαρύ ένδοξο φορτίο των ιδανικών της.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019