2.500 χρόνια από την ιστορική Ναυμαχία της Σαλαμίνας (Τα χρήσιμα ιστορικά διδάγματα)

Τον φετινό Σεπτέμβριο συμπληρώθηκαν 2.500 χρόνια, από την περίφημη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και η ιστορική μας μνήμη ταξιδεύει νοερά,στην Αρχαία αυτή Εποχή.

Η εξέγερση των Ιωνικών πόλεων (499-494 π.Χ)ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών του  τυράννου της Μιλήτου, Αρισταγόρα.   Οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς έστειλαν στόλο (20 τριήρεις οι Αθηναίοι και 5 οι Ερετριείς)     και  ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις Ιωνικές, βάδισαν και επετέθησανκατά   των Σάρδεων (498 π.Χ.). τις οποίες και κατέκαυσαν Στους Έλληνες,όμως,  κατά   στην επιστροφή   τους     στα παράλια ,ο Περσικός Στρατός τους επιτέθηκε,  πλησίον της Εφέσου και τους κατεδίωξεΜετά από αυτό το συμβάν, οι Αθηναίοι εγκατέλειψαν την Μίλητο .
Μετά την εκστρατεία εναντίον των Σάρδεων, πολλές άλλες πόλεις επαναστάτησαν στην Μικρά Ασία, Θράκη και Κύπρο. Το 494 π.Χ., ο Περσικός και ο Ιωνικός στόλος έδωσαν μάχη έξω από την νήσο Λάδη, πλησίον του λιμανιού της Μιλήτου. Ο Περσικός στόλος αποτελείτο από 600 Φοινικικά πλοία, ο δε Ελληνικός από 353 πλοία. Τα πλοία της Χίου κατατρόπωσαν τον εχθρό και η ναυμαχία θα είχε κερδισθεί από τους κατά πολύ ανώτερους ναυτικούς των Ιωνικών πόλεων, αλλά όταν 50 πλοία από την Σάμο και άλλα 70 από την Λέσβο απεχώρησαν με δόλο, η μάχη χάθηκε. Ο Φοινικικός στόλος, ο οποίος είχε μεγάλη υπεροχή σε αριθμό πλοίων, κέρδισε την μάχη.

Η Μίλητος που πολιορκήθηκε τότε από στεριά και θάλασσα, κατελήφθη και κατεστράφη ολοσχερώς. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους σφαγιάστηκαν οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν   και μεταφέρθηκαν στην Άμπη, μια πόλη κοντά στην κοίτη του ποταμού Τίγρη. Η Μίλητος έπεσε τον έκτο χρόνο, μετά την εξέγερση της (494 π.Χ.). Ο ναός του Απόλλωνος στα Δίδυμα, ένα από τα πιο σπουδαία μαντεία της Ελλάδος κάηκε, όπως είχαν προφητεύσει οι ιερείς του, οι Βραγχίδες. 

Μετά τον θρίαμβο του Μιλτιάδη στην μάχη του  Μαραθώνα, ο στρατηγός  Θεμιστοκλής, όπως ο ίδιος δήλωνε        << δεν τον άφηνε να κοιμηθεί <<το του Μιλτιάδου τρόπαιον>> ,ενόψει του επερχόμενου Περσικού κινδύνου.  προσπάθησε να εφαρμόσει το σχέδιο του για τη ναυπήγηση του στόλου. Θα συναντήσει, όμως, εμπόδια από τους πολιτικούς αντιπάλους του, τον Ίππαρχο, τον Μεγακλή, αρχηγούς των ολιγαρχικών —οπαδών του Πεισιστράτη— και του Αριστείδη, αρχηγού των συντηρητικών. Οι αντίπαλοι τουΘεμιστοκλή δεν πιστεύουν στον περσικό κίνδυνο. Όλοι διαβλέπουν  μόνο τον κίνδυνο που σημαίνει  ισχυροποίηση του Θεμιστοκλή, αν πραγματοποιηθεί το Ναυτικό πρόγραμμα του . Έτσι όλοι αντιτίθενται με διάφορες προφάσεις, όπως το υψηλό κόστος και η σπατάλη του δημοσίου   χρήματος.   Ο Θεμιστοκλής   και οι προτάσεις τους απορρίφτηκαν, Κατάλαβε ,τότε,πως δεν θα έχει την υποστήριξη των άλλων κομμάτων και πολιτικών αρχηγών. Έτσι, αλλάζει τακτική

Ο Θεμιστοκλής χρησιμοποίησε  τότε (είναι ή πρώτη φορά που γινόταν αυτό), τα μαζικά «μέσα ενημέρωσης» της εποχής, για να ενισχύσει τη θέση του.  Γίνεται χρηματοδότης (χορηγός) ενός θεατρικού έργου   του έργου <<Μιλήτου  Αλωσις>> που έγραψε ο τραγικός ποιητής Φρύνιχος ,ο γιός του Πολυφράσμονα, με το οποίο προειδοποίησε τι θα συμβεί  όταν οι Πέρσες θα φτάσουν     και  τους βρούν Ελλάδα και   στην Ελλάδα τους βρούν απροετοίμαστους: Καταστροφή και υποδούλωση όπως συνέβη με τη Μίλητο το 494 π.Χ . Είναι μία προειδοποίηση προς τους Αθηναίους..Τόνισε δε ότι αν οι Αθηναίοι δεν είχαν αποσύρει το στόλο του άκαιρα από τα παράλια της Μιλήτου,η Μίλητος δεν θα καταστρεφόταν και τα αδέλφια τους θα ζούσαν.

 Ολόκληρο το θέατρο έκλαιγε με λυγμούς και οι Αθηναίοι έπαθαν τέτοια κατάθλιψη, και αντί να τον τιμήσουν που τους αφύπνισε, υποχρέωσαν τον Φρύνιχο να πληρώσει πρόστιμο χιλίων δραχμών, γιατί τους  τους θύμισε   δυσάρεστα γεγονότα , την δε τραγωδία του την απαγόρευσαν να ξαναπαιχθεί, καθότι  τους θύμισε  <<οικεία κακά>>.

Όμως με την παράσταση του Φρυνίχου ,που τόσο ενόχλησε τους Αθηναίους ,πέρασε με επιτυχία το πρόγραμμα      ναυπήγησης  του μεγάλου στόλου των 200 Αθηναϊκών τριήρεων ,ώστε όταν ήλθαν οι Πέρσες τους καταναυμάχησε, στην ναυμαχία στην Ναυμαχία της   Σαλαμίνας και σώθηκε ο Ελληνισμός. …

Ο ήρωας,όμως   Θεμιστοκλής αφού έσωσε τον Ελληνισμό ,από τον αφανισμό,με μοναδικό του κίνητρο  την αγάπη του προς την Πατρίδα ,δέχθηκε σφοδρή επίθεση από τους  Πολιτικούς αντιπάλους  του Αθηναίους,που κατατρόμαξαν με την αποθέωση του από το λαό ,,ώστε κατέφυγε διωκόμενος στην Αυλή του Ξέρξη.Οταν δε ο Πέρσης Βασιλιάς του ζήτησε να τον ακολουθήσει στην επικείμενη εκστρατεία του κατά της Ελλάδος ,αυτός  μη θέλοντας να στραφεί κατά της Πατρίδας του …αυτοκτόνησε!!!…

Διαπιστώνουμε λοιπόν για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η  ιστορική  συγγένεια και συνέχεια Αρχαίων Ελλήνων και Νεοελλήνων.

Κάθε επιτυχία της μίας πολιτικής παράταξης,υπέρ της χώρας μας , καταπολεμάται και απαξιώνεται με πάθος από την άλλη ,αντι να την ανταγωνισθεί με ευγενή άμιλλα,όπως έκανε ο Θεμιστοκλήςμε τον Μιλτιάδη , με στόχο να της αφαιρέσει πολιτική ισχύ αλλά   με εθνική ζημία. ……

Ο Φθόνος και η Αχαριστία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και των Αρχαίων και των Νεοελλήνων.

Μας αρέσει να μας χαϊδεύουν τα αυτιά με την γλυκιά μουσική της κολακείας , των φρούδων υποσχέσεων  και  μισούμε    όποιον     μας λέει την σκληρή αλήθεια  και τους κινδύνους που μας απειλούν είτε από τον κορονοϊο είτε από τους Τούρκους είτε από τα Μνημόνια και στρεφόμαστε κατά των Ευεργετών μας και πέφτουμε στην αγκαλιά  ψευδολόγων λαϊκιστών οδηγούμενοι στο βάραθρο.….…Μας αρέσει να ζούμε σε ένα φανταστικό κόσμο ,επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους άλλους ,στους ξένους ,ποτέ δεν κάνουμε αυτοκριτική για τα λάθη μας  και περιμένουμε τον από  <<μηχανής θεό >>, να μας σώσει.

Όποιος  μας επισημαίνει τον κίνδυνο τον χαρακτηρίζουμε <<κινδυνολόγο>>η <<Κασσάνδρα>> και ξεχνάμε ότι η Κασσάνδρα    προφήτευσε  σωστά την προέβλεψε σωστά άλωση της Τροίας

οι Τρώες,δεν άκουσαν  την <<κινδυνολόγο>> Κασσάνδρα,και  η Τροία αλώθηκε , ενώ η Αρχαία Αθήνα σώθηκε από τους    Πέρσες γιατί οι Αθηναίοι  αντιλήφθηκαν τον Περσικό κίνδυνο , αργά μεν αλλά έγκαιρα ,με το τέχνασμα του Θεμιστοκλή ,με  το  σοκ που υπέστησαν     από την  τραγωδία ,  του ποιητή Φρύνιχου, με το έργο του  <<Μιλήτου Αλωσις>>.

Οι πρόγονοι μας αφυπνίστηκαν, τότε ,με ένα θεατρικό έργο του τραγωδού Φρύνιχου,αλληγορικό και μηνυματικό.

Οι Νεοέλληνες πως και πότε θα αφυπνισθούμε;;;;;