2023: Ένα κρίσιμο έτος για το μέλλον του Ελληνικού Κράτους
Του Δημ. Κων. Σαρρή (π. Υφυπουργού-Νομάρχη Ηρακλείου)
Το 2023 ισως θα είναι το πιο κρίσιμο ίσως έτος για το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Κι αυτό όχι μόνο λόγω του πολιτειακού συστήματος που θα επικρατήσει στις επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές αλλά κυρίως για τον τρόπο που το ελληνικό κομματικό σύστημα θα διαχειριστεί τον γρίφο της αναπόφευκτης σύγκρουσης παράλληλα με τις χωρίς προηγούμενο κρίσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τρεις χώρες, Κύπρος, Τουρκία και Ελλάδα, θα βρεθούν σε παράλληλες εκλογικές διαδικασίες, μια σύμπτωση που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε επίπεδο διεθνών σχέσεων αλλά και αναπόφευκτους ιστορικούς συνειρμούς. Τα προβλήματα με την Τουρκία δεν είναι καινούργια, όμως οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι στη διαχείρισή τους.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι με ποιον τρόπο μπορούν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα να αποφύγουν εσωτερικές συγκρούσεις που θα φέρουν τη χώρα αντιμέτωπη με τις αδυναμίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος. H πιθανότητα για αυτοδύναμη κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον φαντάζει δύσκολη, αφήνοντας περιθώρια στις κομματικές παρατάξεις να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους, όπως επίσης να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Ακόμα και στο ενδεχόμενο να επιτευχθεί η αυτοδυναμία, δεν είναι σίγουρο ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση θα καταφέρει να αντιμετωπίσει μια μελλοντική κρίση από μόνη της, ειδικά αν έχει ισχνή πλειοψηφία..
Η επιμονή κυβερνητικών στελεχών για διπλές εκλογές ενισχύει τις φωνές στην αντιπολίτευση για ευρύτερη συνεργασία, θέτοντας ένα υπαρξιακό ζήτημα στα κόμματα της αριστεράς, είτε να συνεργαστούν στις αμέσως επόμενες εκλογές είτε να επιτρέψουν την οριστική επικράτηση της σημερινής κυβέρνησης. Ακόμα και στο ενδεχόμενο να επιτευχθεί η αυτοδυναμία, δεν είναι σίγουρο ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση θα καταφέρει να αντιμετωπίσει μια μελλοντική κρίση από μόνη της, ειδικά αν έχει ισχνή πλειοψηφία.
Το ιδανικότερο θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση, να έχει τη δυνατοτήτα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με την Τουρκία. Για να διατηρήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική την αξιοπιστία της και τη στήριξη των συμμάχων της θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή διαδικασία αναδίπλωσης, προτείνοντας συγκεκριμένες ιδέες επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών όπως επίσης και επιστροφής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Ήδη ξένοι παράγοντες έχουν αναγνωρίσει τις δυσκολίες διαχείρισης της Τουρκίας, αφού προγραμματίζονται ακόμη και στρατιωτικές ασκήσεις με Ηνωμένες Πολιτείες και Γαλλία κατά τη διάρκεια της δύσκολης αυτής περιόδου. Θα ήταν όμως ειρωνικό για το πολιτικό σύστημα να διαπραγματεύεται την εμπλοκή ξένων χωρών, ενώ από την άλλη τα ελληνικά κόμματα να μην μπορούν να διαπραγματευτούν μια ενδιάμεση πολιτειακή λύση μεταξύ τους, έστω και μεταβατική.
Γι’ αυτό χρειάζεται ευρύτατη συναίνεση στο εσωτερικό μέτωπο. Αν το ιδανικότερο δεν πραγματοποιηθεί, η αντιμετώπιση της όποιας εξωτερικής απειλής θα πρέπει να γίνει με μέσα αποτροπής. Αλλά και γι’ αυτό χρειάζεται μακροχρόνια συναίνεση και συνεργασία.
Η εισαγωγή ,βέβαια,της Απλής Αναλογικής από τον ΣΥΡΙΖΑ που ε’ιχε την σκοπιμότητα υπονόμευσηε της επόμενης κυβέρνηαης ήταν μία από τις απρόσμενες μεταρρυθμίσεις στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ενώ απουσίαζε παντελώς η <<κουλτουρα συνεργασιών>> πολιτικών κομμάτων σε κυβερνητικό επίπεδο,Ενώ σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιούνται παρόμοια συστήματα, αποδεικνύοντας καθημερινά τη λειτουργικότητά τους.Πέραν της ευθύνης για την επιτυχία ή όχι της απλής αναλογικής και τα τρία μεγάλα κόμματα έχουν μέρος της ευθύνης για τη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής τους επόμενους μήνες.
Εκ των πραγμάτων υπάρχει πράγματι δυσκολία μέχρι αδυναμία συνεργασίας των δύο πρώτων κομμάτων λόγω έντονης πόλωσης .Σε αυτό το σημείο καλείται να δώσει λύση το ΠΑΣΟΚ.που λόγω της δημοκρατικής ιδεολογίας μπορεί να διαδραματίσει ρόλο συνθετικό.Σε περίπτωση άκαρπης της πρώτης εντολής και άκαρπης και της δεύτερης εντολής ,που είναι πιθανότατες,η τρίτη εντολή από το ΠΑΣΟΚ μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο και να υπάρξει συνεργασία τριών και πλέον κομμάτων και κομμάτων με ρόλο σπονδυλικής στήλης.
Προϋπόθεση βέβαια είναι να λάβει το ΠΑΣΟΚ ένα υψηλό διψήφιο ποσοστό.
Εδώ ακριβώς είναι η πρόκληση για τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, να αξιοποιήσουν αυτή την εκδοχή ,που είναι μονόδρομος και να αποφύγουμε μια εσωτερική πολιτική κρίση διαρκείας παράλληλα με τις κρίσιμες Τουρκικές και Κυπριακές εκλογές με τους εθνικούς κινδύνους που εμπεριέχουν.