Όλος ο κόσμος σοκαρίστηκε τις τελευταίες μέρες, παρακολουθώντας τα βίντεο από τον άγριο ξυλοδαρμό 52χρονου σταθμάρχη του μετρό της Αθήνας, από δυο “μαντράχαλους”.
Σήμερα μαθαίνουμε πως η Αστυνομία, και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, κατόρθωσε να εντοπίσει και να συλλάβει τους δράστες της απάνθρωπης αυτής επίθεσης. Που όμως δεν είναι “μαντράχαλοι”, αλλά δυο ανήλικοι, ηλικίας 15 και 17 ετών.
Κάποιοι από μας, εκπλήττονται από το νεαρό της ηλικίας τους. Άλλοι όχι, αφού τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανηλίκους να πρωταγωνιστούν σε βίαιες πράξεις, επιθέσεις και επεισόδια που, όπως λέμε, “κόβουν την ανάσα”.
Δεν περνά μέρα, που να μην διαχέονται ειδήσεις για βίαια “κατορθώματα” ανηλίκων. Δείτε ένα “απάνθισμα” τέτοιων ειδήσεων:
- Παιδιά 17 και 14 χρονών μπήκαν σε σπίτι και άνοιξαν χρηματοκιβώτιο.
- 16χρονος σκότωσε με μαχαίρι 50χρονη γυναίκα.
- Σπείρα ανηλίκων διέπραττε ληστείες σε βάρος οδηγών και πεζών.
- Τετραμελής σπείρα ανηλίκων άρπαζε τσάντες από περαστικές γυναίκες.
- Τρεις πιτσιρικάδες διέπρατταν ληστείες εις βάρος οδηγών ταξί.
Να μην αναφέρουμε όσα περιστατικά καταγράφονται για ανηλίκους που κάνουν χρήση ή διακινούν ναρκωτικά, που οδηγούν παράνομα, χωρίς δίπλωμα, κ.ο.κ. Ακόμα και μεταξύ των κουκουλοφόρων που πετούν βόμβες μολότοφ στις πορείες, βρίσκουμε πολλούς ανηλίκους, ίσως οι περισσότεροι είναι ανήλικοι…
Διερωτώνται πολλοί, αφού σαν παιδιά δείχνουν τέτοιες συμπεριφορές κάποιοι νέοι μας, τί θα γίνουν άραγε όταν ενηλικιωθούν; Ο δεκαπεντάρης που δεν διστάζει να μαχαιρώσει σήμερα έναν ανήμπορο ηλικιωμένο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει μετά από πέντε – δέκα χρόνια;
Προκύπτουν όμως άλλα, πολύ βασανιστικότερα ερωτήματα, όταν συζητάμε γι’ αυτά τα φαινόμενα, όπως:
Πού οφείλεται άραγε αυτή η έξαρση της εγκληματικότητας μεταξύ των ανηλίκων; Υπάρχουν τρόποι να μετριαστεί η βία που έχει βρει πρόσφορο έδαφος εξάπλωσης στη νεολαία μας;
Ο ευκολότερος, ο πιο ανώδυνος και εν τέλει ο πιο αστείος για μας τρόπος, να αποτινάξουμε τις ευθύνες μας ως κοινωνία απέναντι στα φαινόμενα αυτά, είναι να τα αποδώσουμε στο DNA που κουβαλούν μέσα τους κάποια παιδιά.
Βέβαια, το κύριο βάρος αυτού του εκτροχιασμού, πέφτει στους ώμους της οικογένειας. Είτε πλούσια είναι αυτή, είτε ζει στη φτώχεια, ακόμα και στο περιθώριο.
Υπάρχουν γονείς που έχουν, για διάφορους λόγους, απομακρυνθεί από τα παιδιά τους. Υπάρχουν άλλοι γονείς που καθοδηγούν τα παιδιά τους σε αντικοινωνικές θεωρίες, ή και τα… εκπαιδεύουν στις κλεψιές, στις ληστείες, και σε κάθε είδους παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά.
Δυστυχώς, δεν μπορεί η πολιτεία να αστυνομεύει τις οικογένειες. Μπορεί όμως, και πρέπει, να επιδιώξει κάτι άλλο: Να ελαχιστοποιήσει την απόσταση των παιδιών από την Εκπαίδευση. Να πάρει μέτρα, ώστε ο Εκπαιδευτικός να βρίσκεται πιο κοντά στο μαθητή του. Γιατί δεν αρκεί η ανέγερση πολυτελών σχολικών συγκροτημάτων και ο εξοπλισμός τους με κάθε σύγχρονο εκπαιδευτικό μέσον. Πρέπει να επιτύχει η πολιτεία να πείσει τους Δασκάλους και τους Καθηγητές, να πάρουν στα χέρια τους την κοινωνική διαπαιδαγώγηση των μαθητών τους, να γνωρίζουν καλά τα παιδιά της τάξης τους και τα ιδιαίτερα προβλήματα που ενδεχομένως αυτά αντιμετωπίζουν σε επίπεδο οικογένειας.
Κατά τη γνώμη μας, τα πάντα εξαρτώνται από την Παιδεία. Που πρέπει να παρέχεται με σωστό τρόπο από το Σχολείο. Ώστε να δημιουργεί ισχυρές και σταθερές βάσεις, ικανές να αντέξουν το βάρος και τις αρνητικές επιδράσεις και προκλήσεις της κάθε δύσκολης εποχής.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019