Γράφει ο Δρ Ευστράτιος Παπάνης
Λίγοι μόνο το γνωρίζουν..
Ίσως κάποια παιδιά και ενδεχομένως εκείνες οι ψυχές, που πριν πετάξουν, ντύνονται τα ενδύματα της αθωότητας, αποδιώχνοντας την οίηση, την έπαρση και τα προσχήματα.
Μερικοί λένε πως και οι ενήλικες μπορούν να το νιώσουν, όταν βουτούν τους συλλογισμούς τους στη φαντασία, στο ανεπαίσθητο ή στο παράλογο, που διαφεντεύει τις λεπτομέρειες, αλλά τις μασκαρεύει, αναγκάζοντας τις να μοιάζουν με νόηση, με αυταπόδεικτο και με πραγματικότητα.
Εξάλλου, μέσα σε αυτά τα ερμητικά κρυμμένα και στα ελάχιστα θάλλουν οι προαιώνιοι συναξαριστές του κάλλους και ασφαλίζονται τα θησαυροφυλάκια του αγαθού και της απεραντοσύνης από τα μάτια των λογικών, των πεπειραμένων και των σίγουρων.
Μόνο σε αυτούς, λοιπόν, στους μικρούς ή στους ταπεινούς και στους παράφορους, γίνεται προφανής η διαπίστωση πως οι άνθρωποι μπορούν να δουν τόσα χρώματα, όσα και τα συναισθήματα τους και να ακούσουν τόσους ήχους, όσες και οι λέξεις, που προφέρονται, όταν ξεγλιστρούν από τη λογική και αναβαπτίζονται στις λίμνες της καρδιάς ή στις ατραπούς του νου του επαναστατημένου και του ασυμβίβαστου.
Όμως η πολύχρωμη ετούτη οικουμένη και οι αρμονικές συγχορδίες της, που παραμένει τόσο απροσπέλαστα διάφανη και άρρητη όλο το χρόνο, όσο καλυμμένοι και κρυφοί παρουσιάζονται οι λογισμοί της καθημερινότητας, τα Χριστούγεννα φανερώνεται σε όλους, καλούς και κακούς, μυημένους και ανίδεους; επειδή εκείνες τις μέρες αντανακλά τα λαμπερά χρώματα του Παραδείσου, καθώς επισκιάζει τα σκότη και ενοποιεί τα αντίθετα.
Έτσι, λοιπόν, αν τα μάτια σας στις γιορτές αυτές καθηλωθούν στην πορφυρή πανδαισία ενός στολισμένου δέντρου, που αναβοσβήνει και πάλλεται και αναδύεται, κι αν οι ήχοι ξεπηδούν ακόμα και από τη μοναξιά ή τη θαλπωρή ή την ανάμνηση, δεν είναι τα χρώματα που σας ζαλίζουν και οι νότες της ευθυμίας, αλλά η έκσταση της ύπαρξης και των απείρων εκφάνσεων της, που αστραποβολά ατόφια και δονείται σαν ύμνος, γιατί απευθύνεται στο Σύμπαν και στην αναγέννηση.
Τα ίδιο φως, θυμηθείτε, σας πολιορκεί, όταν με καθάρια καρδιά δείτε το βλέμμα όσων σας περιβάλλουν, επειδή τα συναισθήματα τους είναι παλέτες με λάμψεις και οι καημοί τους ραψωδίες και μουσική και ψυχοτρόπα μελίσματα.
Κι αν προσέξετε καλύτερα, κρυμμένες ανάμεσα στα στολίδια και στις φάτνες, παραχωμένες στις αποχρώσεις και στα μαλάματα, σκεπασμένες από μελωδίες και από κάλαντα, αγωνιούν όλες οι ματιές που σας αγάπησαν, και ανασταίνονται μαζί με τα περασμένα Χριστούγεννα, που χάθηκαν από την αντίληψη και με τις ευχές, που σε άλλες διαστάσεις, μα όχι στην ζήση αυτή, εκπληρώθηκαν.
Όταν ντυθείτε κι εσείς την παιδικότητα ή ανοίξετε τα κλουβιά της ψυχής να δραπετεύσει, θα δείτε εκεί ανάμεσα στα χριστουνεννιάτικα φύλλα των δέντρων και στα αστέρια και στα χρώματα, όσους αγαπήσατε και έγιναν πένθη, να σας προσκαλούν στην έσχατη και υπέρλαμπρη μαγεία, που κοσμεί όλα τα θεία και τα ανυπέρβλητα.
Γιατί ίσως τώρα πια να γνωρίζετε πως το αιώνιο σαν φυλαχτά περισυλλέγει όσα υπήρξαν και σα να ήταν κοσμήματα στην ανάμνηση τους επενδύει, περιβάλλοντας με αυτά τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, που γίνονται αντιφέγγισμα και ριπή στο βλέμμα του Θεού.
.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019