Όταν, πριν λίγες εβδομάδες, πληροφορήθηκα από συγγενικό της πρόσωπο, πως η Χρύσα Βαθιανάκη, η αγαπημένη μας Χρύσα, είχε προσβληθεί από την επάρατη, και μάλιστα από την πιο επιθετική μορφή της απαίσιας αυτής ασθένειας, αισθάνθηκα ένα κόμπο να με πνίγει στο λαιμό… Ήμουνα πάντως αρκετά προετοιμασμένος, για να ακούσω απόψε πως η Χρύσα έφυγε τελικά, αφήνοντας πίσω όλους και όλα όσα αγάπησε κατά το σύντομο πέρασμά της από τούτο τον μάταιο κόσμο.
Την ήρεμη, αθόρυβη, αλλά πολύ καλλιεργημένη αυτή κοπέλα, είχα την τύχη να γνωρίσω όταν ο Δήμος Μαλεβιζίου έψαχνε έναν άνθρωπο που να ξεχώριζε για τις γνώσεις και την αφοσίωσή του στον Πολιτισμό, προκειμένου να καλύψει τη θέση της Επιμελήτριας στη νεοδημιουργηθείσα τότε Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου “Μπότης Θαλασσινός” που βρίσκεται στην Τύλισο. Στον διαγωνισμό που είχε προκηρυχθεί, η Χρύσα ξεχώρισε αμέσως. Και κλήθηκε να καλύψει ένα σημαντικό πόστο, που απαιτούσε πλήρη αφοσίωση, ειδικές γνώσεις, αλλά προπαντός αγάπη για τον τόπο μας, τον Πολιτισμό και την Ιστορία του.
Ήταν μεγάλη η χαρά της για την επιλογή που της έγινε. Και δεν άργησε να δικαιώσει απόλυτα όσους την εμπιστεύθηκαν.
Από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της, άρχισε να προσφέρει τον εαυτό της στην υπηρεσία των μεγάλων αναγκών της Πινακοθήκης. Οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία πλήθος εκδηλώσεων, πρόσφερε πολύτιμες ιδέες με βάση τις εμπειρίες και το ειλικρινές ενδιαφέρον της και έκανε δεύτερο σπίτι της την Πινακοθήκη, την οποία φρόντιζε μέρα και νύχτα, με αγάπη και πλήρη αφοσίωση. Η βοήθεια που πρόσφερε στον πολύ σημαντικό αυτό φορέα πολιτισμού, ξεπερνούσε κατά πολύ τις προσδοκίες όλων. Ήταν βέβαια σε θέση να το επιτύχει αυτό, δεδομένου ότι είχε αποκτήσει μεγάλες εμπειρίες και ειδικές γνώσεις τα χρόνια που προηγήθηκαν. Πάνω απ’ όλα όμως, η Χρύσα είχε την ικανότητα να μεταδίδει στους γύρω της τον έρωτα και το πάθος της για τον Πολιτισμό…
Οι προσωπικές επιδόσεις της, ειδικά στη ζωγραφική αλλά και σε άλλες μορφές Τέχνης, ήταν εκπληκτικές και τα έργα της κοσμούν ήδη και θα κοσμούν πάντα, πολλές αίθουσες, δημόσιες και ιδιωτικές. Παράλληλα, έδινε στην Πινακοθήκη ζωή από τη ζωή της και χωρίς υπερβολή υπήρξε η πρώτη, μεγάλη Ιέρεια του Μαλεβιζιώτικου Πολιτισμού, οι δε σπονδές της πάντα εύρισκαν πρόσφορο έδαφος για να καρποφορήσουν και να αποδώσουν χρήσιμους και μοναδικούς καρπούς.
Στην ολιγόμηνη συνεργασία που είχαμε, είχα μείνει κατάπληκτος από τη δύναμη και το πάθος που εκδήλωνε για την προαγωγή του Πολιτισμού σε επίπεδο Δήμου, αλλά και ευρύτερα. Είχε σχηματοποιήσει από νωρίς ένα ευκρινές και μεγαλεπίβολο όραμα για την πολιτιστική εξύψωση του τόπου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ωραίες, πολύωρες και δημιουργικές συζητήσεις που κάναμε και θα θυμάμαι πάντα την ευγένεια και το ήθος που την χαρακτήριζαν.
Η Χρύσα αγωνίστηκε πάρα πολύ σκληρά για την υλοποίηση των σχεδιασμών της, δυστυχώς όμως η μοίρα της επιφύλαξε ένα άδικο, σκληρό και αδυσώπητο χτύπημα.
Λυπούμαι αφάνταστα για την απώλεια της άξιας αυτής, καλλιεργημένης και χαμογελαστής μούσας των Τεχνών. Εύχομαι ολόψυχα να βρεθεί κατάλληλος συνεχιστής του σημαντικού έργου που με τόσους κόπους και θυσίες είχε ξεκινήσει και δρομολογήσει.
Στους οικείους της, ιδιαίτερα στην μητέρα και τον αδελφό της, γνωστό δικηγόρο Γιώργο Βαθιανάκη, απευθύνω εγκάρδια συλλυπητήρια.
Χρύσα, καλό ταξίδι! Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη και νοσταλγία.
Κώστας Τριγώνης
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019