Δημόσια Υγεία: H επιστημονική θεραπεία και πρόληψη των νόσων

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η Δημόσια Υγεία ασχολείται με τις απειλές για την υγεία με βάση την ανάλυση της υγείας του πληθυσμού. Ο πληθυσμός μπορεί να είναι πολύ μικρός ή τόσο μεγάλος ώστε να περιλαμβάνει κάτοικους πολλών ηπείρων (για παράδειγμα, στην περίπτωση της πανδημίαςΜια από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έρχεται να λύσει η δημόσια υγεία είναι η ταχεία μεταφορά λοιμωδών νόσων λόγω της παγκοσμιοποίησης όπου καταργούνται τα σύνορα. Για παράδειγμα ένα κρούσμα Ιογενούς λοίμωξης   τύπου  COVID 19  η  SARS η M.E.R.S  κλπ μπορεί να φτάσει σε λίγες ώρες από το ένα ημισφαίριο στο άλλο (πχ ένα μολυσμένο τρόφιμο που παράγεται στην Αγγλία μπορεί να προκαλέσει επιδημία σε μια πολύ απομακρυσμένη χώρα που θα καταναλωθεί). Η παγκοσμιοποίηση επιφέρει επίσης αλλαγές στις συνήθειες ζωής, τη διατροφή, επιβάλλει άλλα πρότυπα και η διαφήμιση για κατά το πλείστον ανθυγιεινές

Η σύγχρονη πρακτική της δημόσιας υγείας για να στηριχθεί χρειάζεται διάφορες επιστήμες,  τεχνικές και διεπιστημονικές ομάδες εργαζομένων και επαγγελματίες, όπως των ιατρών που ειδικεύονται στη δημόσια υγεία / ιατρική κοινότητας / μολυσματικές ασθένειες, διατροφολόγους διαιτολόγους, επιδημιολόγους, ψυχολόγους, φαρμακοποιούς, οδοντιάτρους  κ.α. 

Από τις βασικότερες λειτουργίες της δημόσιας υγείας συνίστανται κυρίως :

• Στην προστασία και προαγωγή της υγείας, καθώς και στην πρόληψη ασθενειών
• Στον σχεδιασμό και στην αξιολόγηση υπηρεσιών υγείας

Οι κυριότερες δράσεις της δημόσιας υγείας επικεντρώνεται:

• Στη διαμόρφωση πολιτικών που προάγουν την υγεία και την βιωσιμότητα.
• Στην διατήρηση, βελτίωση και ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου της χώρας.
• Στους κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και οικονομικούς παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία του πληθυσμού και στην προσβασιμότητα στις υπηρεσίες υγείας
• Στην αποτελεσματική αντιμετώπιση επειγόντων ή εκτάκτων καταστάσεων και γεγονότων

 Διαχρονικές εξελίξεις που επηρέασαν την ανάπτυξη δημόσιας υγείας

 Διαχρονικά οι εξελίξεις που επηρέασαν την ανάπτυξη της δημόσιας υγείας διεθνώς τα τελευταία 100 χρόνια, μπορούν θεωρητικά να περιγράφουν σε τρεις περιόδους μετάβασης– αλλαγής στην υγεία:

1. Η περίοδος της πείνας (λιμών) και της μάστιγας των λοιμωδών νόσων
2. H περίοδος της επανεμφάνισης πανδημιών
3. H περίοδος των χρόνιων νόσων (μη μεταδιδόμενων νόσων)

Όμως υπάρχουν και πολλοί υποστηρικτές στο χώρο της δημόσιας υγείας που θεωρούν ότι άρχισε μία τέταρτη περίοδος μετάβασης εξαιτίας της επανεμφάνισης παλαιών και της εμφάνιση νέων λοιμωδών νόσων σε συνδυασμό με την κυριαρχία των χρόνιων νόσων. Το μοντέλο της υγείας στην περιοχή αυτή είναι ακόμα σε εξέλιξη. 

– Ο πληρέστερος ορισμός του για την Δημόσια Υγεία είναι η επιστήμη και η τέχνη να προλαμβάνεται η νόσος, να επιμηκύνεται η ζωή, να προάγεται η φυσική υγεία και η αποδοτικότητα του ανθρώπου, μέσα από την οργανωμένη προσπάθεια της κοινωνίας για την εξυγίανση του περιβάλλοντος, τον έλεγχο των λοιμωδών νόσων, την εκπαίδευση κάθε ατόμου στην ατομική υγιεινή, την οργάνωση των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών υγείας για την πρώιμη διάγνωση και προληπτική θεραπεία των νόσων και την ανάπτυξη ενός συστήματος, που να εξασφαλίζει σε κάθε άτομο ένα επίπεδο ζωής ικανό για τη διατήρηση της υγείας του τής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας>>.