Δίνουμε τέλος στην Βία κατά των Γυναικών πριν να είναι αργά

  Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα κατά της βίας των γυναικών από το 1981. Μια ημέρα που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι οι γυναίκες δεν είναι αντικείμενα, αλλά ανθρώπινες οντότητες με δικαιώματα, άποψη, θέλω, πιστεύω. Έχουν φωνή!!
Αυτή η ημερομηνία επιλέχθηκε για να τιμήσει τις αδελφές Mirabal, τρεις πολιτικές ακτιβίστριες από τη Δομινικανή Δημοκρατία, που δολοφονήθηκαν βίαια το 1960 με εντολή του κυβερνήτη της χώρας, Rafael Trujillo (1930-1961).
Η βία κατά των γυναικών ορίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη, ως «κάθε πράξη βίας με βάση το φύλο που έχει ως αποτέλεσμα ή είναι πιθανό να έχει ως αποτέλεσμα σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη ή ταλαιπωρία στις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων απειλών τέτοιων πράξεων, εξαναγκασμού ή αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας, είτε συμβαίνει σε δημόσια είτε σε ιδιωτική ζωή».

Ο συμβολισμός αυτής της ημέρας αφορά μια κατάρα που συνοδεύει την ανθρωπότητα επί αιώνες, χωρίς να γνωρίζει σύνορα, λαούς ή ταξικούς διαχωρισμούς. Καθώς, μάλιστα, η οικογένεια εδραιώνεται ως βασικός πυρήνας της κοινωνικής ζωής, η έμφυλη βία μετατρέπεται, όλο και πιο συχνά, σε ενδοοικογενειακή. Και τότε τα θύματά της πολλαπλασιάζονται, αφού δίπλα στις γυναίκες απλώνεται και στα παιδιά.. Πρόκειται για πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Ένα σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας. Ένα αίσθημα προκαλεί σταθερά: τον φόβο. Και ένα στοιχείο τη συνοδεύει συνήθως: η σιωπή.
Αποτελεί με άλλα λόγια ένα σαράκι που αναπτύσσεται ύπουλα στο σώμα κάθε κοινωνίας ακόμα και των πιο αναπτυγμένων. 
Η πανδημία του κορωνοϊού βάζει, δυστυχώς, και εδώ την αρνητική σφραγίδα της, καθώς οι αναγκαστικοί περιορισμοί  λειτούργησαν ως θερμοκήπιο για την ένταση του προβλήματος. Παντού ο περιορισμός των μετακινήσεων,  η ανασφάλεια, το άγχος και η απομόνωση αύξησαν τα περιστατικά βίας. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι και στην Ελλάδα, στο πρώτο «απαγορευτικό», και μόνο τον Απρίλιο, έγιναν 1.070 καταγγελίες. Αριθμός τετραπλάσιος του Μαρτίου. Στις τραγικές αυτές περιπτώσεις, ο θύτης δεν ενδιαφέρεται ούτε για την καταγωγή του θύματος, ούτε για τη μόρφωση ή το οικονομικό του υπόβαθρο. Σκοπός του είναι να διαλύσει την προσωπικότητα της γυναίκας. Να καταστείλει κάθε κομμάτι της δημιουργικότητάς της. 

Οι συνέπειες για μια σύγχρονη χώρα είναι προφανείς: η οικονομία στερείται την πολύτιμη προσφορά ενός παραγωγικού μέρους του πληθυσμού. Η κοινωνία χάνει τη συνοχή της, καθώς διαλύονται τα οικογενειακά κύτταρά της. Ενώ πληθαίνουν τα τραύματα στις επόμενες γενεές.  Κυρίως, όμως, διαιωνίζεται η ανισότητα μεταξύ των πολιτών, που ναρκοθετεί κάθε πρόοδο και σε κάθε επίπεδο.
Η καταπολέμηση της βίας που ασκείται εναντίον των γυναικών, μέσα και έξω από την οικογένεια, οφείλει, συνεπώς να αποτελεί μόνιμο βραχίονα της κοινωνικής πολιτικής του κράτους και αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Με εκπαίδευση και μέτρα πρόληψης. Αλλά, ταυτόχρονα, με φροντίδα των θυμάτων και τιμωρία των ενόχων. Στον τομέα της ισότητας έχουν γίνει πολλά, πάρα πολλά, και η παράταξή μας ήταν πρωτοπόρα στον αγώνα αυτό. Όμως η μάχη συνεχίζεται όσο  η βία παραμένει ζωντανή. Πρωτοστατήσαμε σε θέματα ισότητας των φύλων, αλλά και αγωνιζόμαστε για οτιδήποτε αποτελεί κατάφορη παραβίασή της.

ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΥΣΗ!!!

ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΓΑ!!!

Να τιμήσουμε ως κοινωνία τη μνήμη των δολοφονημένων γυναικών, με το να μην επιτρέψουμε να υπάρξει ξανά καμία άλλη Ελένη, Γαρυφαλλιά, Καρολάιν.

Γιατί η βία κατά των γυναικών τελικά, είναι βία εναντίον όλων. Και καμία κοινωνία δεν βάδισε ποτέ μπροστά, όταν οι ανθρώπινες σχέσεις πήγαν προς  τα πίσω . Κάθε αφαίρεση δικαιωμάτων σημαίνει πρόσθεση προβλημάτων. Συνεπώς, τώρα είναι η ώρα και η λύση βρίσκεται στα χέρια της καθεμιάς και του καθενός από εμάς.

(*) Η κ. Μαρία Αντωνακάκη είναι Υπεύθυνη Τομέα Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των φύλων & Αναπλ Τομέα Υγείας της ΔΕΕΠ (ΝΟΔΕ) Ν.Δ. Ηρακλείου