Εαρινή Ισημερία (20- 21 Μαρτίου): Η πρώτη μέρα της Ανοίξεως

Οι μέρες περνούν εφιαλτικές για την ανθρωπότητα ,αλλά ο ήλιος την  πορεία του δεν την αλλάζει. 20 Μαρτίου γιορτάζει και θα γιορτάσει την Ισημερία αυτή με όλην της την μεγαλοπρέπεια. Αν κι  οι σημερινοί Έλληνες ουδέν γνωρίζουν για Ισημερίες κι Ηλιοστάσια, οι αρχαίοι λαοί παρακολουθώντας την από αιώνες πορεία του,   τον γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς . 2021 εποχή βασιλείας των στρεβλών κι άνομων, αλλά τα ουράνια δεν αλλάζουν την καθημερινή τους πορεία, παρότι   ένας διαμεσολαβητής του θανάτου κορωνοϊός  επιβουλεύεται ελευθερίες και κεκτημένα. Είκοσι Μαρτίου 2021,η πρώτη μέρα της ανοίξεως  κι η Δήμητρα στολίζει την γη με ανθούς και πρασινάδες   για να υποδεχτεί την Περσεφόνη από τα παλάτια του Πλούτωνα. Η μεγάλη γιορτή των Ισημεριών ήταν σημείο αναφορά των πολιτισμένων κοινωνιών από τα πανάρχαια χρόνια. Η μέρα νικάει τη νύχτα, το φως θριαμβεύει του σκότους, η ζωή νικάει τοn θάνατο. Η φύση, η μεγάλη μας μάνα αναγεννιέται, ανασταίνεται και μαζί της ανασταίνεται κι η ελπίδα Αρχικά ο εορτασμός της  Εαρινής Ισημερίας  σχετιζόταν με την έλευση του νέου έτους. Ήταν η πρωτοχρονιά  τους και την γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς. Ο ήλιος (ο δημιουργός της επαναλαμβανόμενης παρέλασης των εποχών) στην  διάρκεια της Άνοιξης   βρίσκεται πάνω από τον Ισημερινό της γης  και διανέμει ακριβοδίκαια τις ζωογόνες ακτίνες του και στα δύο ημισφαίρια. Μέρα και νύχτα ίσες.   Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες που μελετούσαν και γνώριζαν τις θείες λειτουργίες της φύσεως, αυτές τις μέρες τελούσαν επίσημες τελετές για την αποκάλυψη των θείων μυστικών  που  κρατάει φιλόστοργα  κρυμμένα στα βάθη της.
Ο Πυθαγόρας και οι άλλοι Ιεροφάντες της Ελευσίνος γνώριζαν την κρυμμένη σημασία των ημερών αυτών και την μετέδιδαν μόνο σ’ όσους αγαπούσαν το φως του ήλιου και του απέδιδαν θείες ιδιότητες.
Οι Ορφικοί γιόρταζαν κατά την Εαρινή Ισημερία τον θάνατο του Διόνυσου του Ζαγρέως  και την εκ νέου γέννησήν από την φύση του Ολυμπίου Διός.
Ο Θείος Ορφέας αποκαλούσε την Εαρινή Ισημερία Θεία Νύμφη που κατέρχεται από τον ουρανό στην γη κάθε χρόνο για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη .  Αυτό το θαύμα του ηλίου και  την συμμετοχή του στην αναγέννηση της φύσεως,  γιόρταζαν σε όλες  τις πολυθεϊστικές κοινωνίες. Για τους Αιγυπτίους ήταν ο Όσιρις, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες  ο Δίας, ή Απόλλων ή Φοίβος ή Διόνυσος.

Ανεξάρτητα όμως με το όνομά του, οι αρχαίοι καθιέρωσαν για τον ήλιο πολλές εορτές. Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού  της πατρώας μας παράδοσεως ,από πολιτικές και θρησκείες  η Εαρινή Ισημερία κρυμμένη πίσω από διάφορα ονόματα εορτάζεται παντού: Σαν παγκόσμια ημέρα του πολίτη, σαν γιορτή της Μητέρας, σαν ημέρα κοσμολογίας ή σαν Ανάσταση.

Σήμερα σε πολλούς  Ιερούς τόπους της Ελλάδος οι Έλληνες εορτάζουν φανερά πια ,  με διάφορες ιεροπραξίες, την νίκη του ήλιου  και την επαναγέννηση της  «ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ».

Εμείς ας  υψώσουμε σήμερα τα μάτια κι ας ατενίσουμε το φως το αληθινό. Γυμνόποδες ας ακουμπήσουμε το χώμα, να αγγίξουμε την σάρκα της μάνας γης να θυμηθούμε ότι είμαστε δικά της παιδιά. Να της ζητήσουμε συγνώμη που την σκεπάσαμε με τσιμέντο, που κατατρυπήσαμε τα σπλάχνα της ,που διώξαμε τις Αμαδρυάδες νύμφες από τα καμένα δάση, τις Νηρηίδες από τις  στερεμένες πηγές ,τις Ωκεανίδες από τις μολυσμένες θάλασσες. Και ενδεδυμένοι φως ελληνικό ας αναφωνήσουμε:

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ ΓΑΙΑ.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ ΖΩΙΔΑΚΗ

(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα – λογοτέχνις