Εμβρόντητοι παρακολουθούμε οι πολίτες τις φοβερές αποκαλύψεις γύρω από τα όσα συνέβαιναν στον “Οίκο Ευγηρίας” των Χανίων, που έχει μάλιστα το βαρύγδουπο τίτλο “Αγία Σκέπη”. Σκέπη, να σου πετύχει!…
Το ένα τέταρτο από τα όσα έρχονται στο φως αν είναι αληθινά, έχουμε να κάνουμε με ένα κολαστήριο. Με θύματα απόμαχους της ζωής, που υποτίθεται ότι βρήκαν εκεί ένα απάγκιο, ένα καταφύγιο που θα τους παρείχε περιποίηση και προστασία στας δυσμάς του βίου τους.
Πρόκειται για μια ανατριχιαστική περίπτωση, που ελπίζουμε να μην έχει το ταίρι της. Ελπίζουμε δηλαδή, οι άλλοι Οίκοι Ευγηρίας να ανταποκρίνονται στον χαρακτηρισμό τους και να προσφέρουν ένα αξιοπρεπές γήρας στους τροφίμους τους. Όσο βέβαια αυτό είναι δυνατόν…
Είμαστε βέβαιοι πως η Δικαιοσύνη που ήδη έχει επιληφθεί, θα ερευνήσει αυτή την τραγωδία σε βάθος, θα αναζητήσει τις ευθύνες όλων των εμπλεκομένων, και θα τις αποδώσει.
Έχουμε όμως μια απορία, που μάλλον είναι απορία όλου του κόσμου:
Οι συγγενείς των γερόντων που διέμεναν εκεί, πόσο ενδιαφέρονταν για την τύχη τους; Πόσοι απ’ αυτούς τους επισκέπτονταν για να δουν “πώς πάνε”; Ρωτούσαν, και ποιούς, για την κατάσταση και την πορεία της υγείας των προσφιλών τους προσώπων; Ή, απλώς, τους είχαν… “παρκάρει” εκεί και έπαψαν να ασχολούνται με την τύχη τους; (Να μη σπεύσει κάποιος να μας κατηγορήσει ότι γενικεύουμε το θέμα, αδικώντας πολύ κόσμο. Ξέρουμε καλά, πως σε πλείστες περιπτώσεις, ο Οίκος Ευγηρίας αποτελεί δυστυχώς μονόδρομο)
Πάντως, δεν αρκεί να πληρώνονται τα μηνιάτικα για τη φιλοξενία των γερόντων στους διαφόρους Οίκους. Πρέπει να υπάρχει και ένα στοιχειώδες έστω ενδιαφέρον των συγγενών τους, γι’ αυτούς που θυσίασαν τα πάντα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να τα κάνουν “καλούς και χρηστούς πολίτες”… Αυτό το ενδιαφέρον, δεν είμαστε βέβαιοι πως υπήρχε στο βαθμό τουλάχιστον που το απαιτούσαν οι περιστάσεις, στην περίπτωση της “Αγίας Σκέπης”, του χανιώτικου γηροκομείου.
Όταν οι γονείς δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στα παιδιά τους, η πολιτεία τους απευθύνει την σοβαρή κατηγορία για πλημμελή επιμέλεια και επιτήρηση ανηλίκων.
Άραγε, όταν τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για την τύχη των γερόντων και ανήμπορων γονέων τους, τι γίνεται; Υπάρχει περίπτωση να τους πεί έστω μια κουβέντα κάποιος; Έχει ασχοληθεί με την περίπτωσή τους η πολιτεία; Ή μήπως περιμένουμε όλοι “να το βρούν από το Θεό”;
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019