Καθισμένη στο κέντρο μια κατάμεστης αίθουσας, με ανθρώπους γνωστούς μα και αγνώστους, περιμένω να ακούσω προτάσεις για την βαρέως νοσούσα παιδεία μας. Προτάσεις έχουν ακουστεί πολλές κατά καιρούς, που μας έφεραν την ελπίδα για αλλαγές στην παιδεία, που δεν έγιναν ή που δεν έγιναν σωστά, η που κι αν ψηφίστηκαν δεν εφαρμόστηκαν. Και τώρα, για άλλη μια φορά, περιμένω να ακούσω.
.Ένας χείμαρρος οι προτάσεις και οι προοπτικές για το μέλλον της παιδείας από στόματος της τέως Υπουργού παιδείας Κ. Μ. Κουτσίκου προσκεκλημένης τού Γραμματέως της Ν.Δ Λευτέρη Αυγενάκη, του οποίου η αναλυτική ομιλία επί του θέματος ακολούθησε αμέσως μετά.
Πράγματι όλες οι προτάσεις ήταν μια επένδυση στο μέλλον. Το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σε μια σύγχρονη και δημιουργική κυψέλη γνώσης και καινοτομίας. Με έμφαση στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας, της κριτικής σκέψης, της ομαδικής εργασίας για την επίλυση προβλημάτων και η εκμάθηση ψηφιακών δεξιοτήτων (χρήση υπολογιστών, ψηφιακή επικοινωνία, ασφαλής χρήση διαδικτύου), αντί για ενθάρρυνση της αποστήθισης και της παπαγαλίας..
Κι εδώ η πρώτη ένσταση . Ο όρος αποστήθιση και παπαγαλία δεν συνάδουν. Η αποστήθιση που σαν μαθήτρια αλλά και σαν δασκάλα εφήρμοσα, πλούτιζε καθημερινά το λεξιλόγιο των μαθητών με καινούριες άγνωστες λέξεις. Όταν ο μαθητής διηγιόταν με συνεχή ροή την ιστορία ή την περίληψη των μαθημάτων και δεν έδινε μονολεκτικές απαντήσεις, ασκούταν στην τέχνη του ομιλείν, προσόν σπουδαίο ο ορθός ,διαυγής, ρέων λόγος.
Αποστηθίσαμε τόσα τραγουδάκια και ποιήματα που τότε υπήρχαν στα αναγνωστικά και ποτέ δεν ξεχνιούνται κι αυτό το λένε μόρφωση. Αλλά και κανόνες και ορισμοί, φράσεις και ιστορικές επιγραφές που τότε αποστηθίσαμε δεν σβήστηκαν ποτέ από την μνήμη. Τότε που τα βιβλία δεν ήταν βιβλιοτετράδια που θα πεταχτούν στα αζήτητα με το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Άραγε η νοσταλγία που μας κατακλύζει στην θέα των παλιών αναγνωστικών, η προσπάθεια μας να τα ντύσουμε, να τα κρατήσουμε καθαρά, η αίσθηση ότι το βιβλίο μας ήταν για μας ιερό, είναι κάτι που πρέπει να καλλιεργηθεί στην νέα γενιά της ανατροπής και της θολούρας. Προσαρμογή της διδακτέας ύλης ώστε να είναι ανάλογη με τον χρόνο διδασκαλίας η πρόταση .
Σημαντική επισήμανση αλλά το πρόβλημα για την ύλη είναι πολύ βαθύτερο . Είναι κινητήριος δύναμη η κατεξοχήν αλλαγή που θα δώσει στην ελληνική παιδεία επιτέλους την ευκαιρία να γίνει κατ’ουσίαν ελληνική. Σημαντικές οι προτάσεις για επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε όλα τα πεδία. Πτυχία, τίτλοι, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κι επιλογή βάσει αυτών σε θέσεις εξουσίας. Και οι διορισμοί βάσει αυτών αλλά πολύ πιο δίκαιοι
απ’αυτούς «των Δημοκρατικών Συριζαίων» με υπολογίσιμη την προϋπηρεσία και άλλα μετρήσιμα στοιχεία.
Όμως το αναλυτικό πρόγραμμα τείνει κατά πολύ από το είναι ελληνικό. Οι μαθητές από την έναρξη της φοίτησής τους στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση αποπροσανατολίζονται από την καταγωγή και την ιστορία τους. Τελειώνουν τις σπουδές τους και καμιά γνώση δεν τους πληροφορεί για τους πραγματικούς προγόνους τους. Η Μινωική Κρήτη περνά απαρατήρητη μέσα σε δύο τρεις σελίδες της Μυθολογίας. Οι δικοί μας πατέρες (Πλάτων, Αριστοτέλης, Πυθαγόρας) αποκρύπτονται κι άλλοι πατέρες παρουσιάζονται να διεκδικούν την καταγωγή μας. Σε πορεία εντελώς αντίθετη απ΄αυτήν της πορείας του ελληνικού κόσμου, που ξεκίνησε χιλιάδες χρόνια πριν.
Η γνώση της ύπαρξης και της καταγωγής μας πρωτεύον στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων που θα τα διδάξουν στην συνέχεια στους μαθητές. Η Κλασσική Παιδεία που αποτελεί το κέντρο διδασκαλίας στα ξένα πανεπιστήμια, εμφανώς παραμερισμένη στην χώρα που την γέννησε και την εξέθρεψε. Το επισήμανε η Κ.Κουτσίκου και φαντάζει πολύ αισιόδοξο για την πορεία της Ελληνικής Παιδείας.
Βέβαια εκτός διδασκαλίας βρίσκονται και τα έργα μεγάλων τραγωδών ,εντελώς άγνωστοι οι Ορφικοί και οι Ομηρικοί ύμνοι, εντελώς άγνωστη η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και η συμβολή των Ελλήνων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Πολύ αιθεροβάμων θα πουν πολλοί, πολλά ζητάς, εδώ έχουν καταργηθεί τα αρχαία στο γυμνάσιο κι όχι τυχαία αφού η δόνηση που προκαλεί η ανάγνωση των αρχαίων ελληνικών κειμένων στον εγκέφαλο θεραπεύει μαθησιακές ανάγκες και προάγει την εξυπνάδα και την νόηση. Κάτι γνωρίζουν οι ξένοι που τα χρησιμοποιούν από το δημοτικό.
Όσο για το εκκλησιαστικό, μη κάνει τζιζ. Πιστεύω ότι θα γίνει τελικά αυτό που οι μεγάλοι θα αποφασίσουν όπως γίνεται για όλα τα μεγάλα θέματα που αφορούν την χώρα μας, με πιστό εκτελεστή τον Τσίπρα και την συμμορία του. Εξάλλου οι ψηφοφόροι σταματούν σταδιακά να νιώθουν ποίμνιο.
Υπεραμύνεται η Ν.Δ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μα εκεί οι καθηγητές θα έχουν την άδεια του ελεύθερου λόγου και θα ακουστούν πράγματα που αποκρύπτονται εντέχνως από τον Έλληνα αιώνες τώρα. Με ενθουσίασε όταν στο τρέιλερ εμφανίστηκε ή φράση ότι η Ν.Δ επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να προσκομίζει γνώσεις από άλλες πηγές κι αυτό είναι αληθινή επανάσταση. Μέχρι τώρα θεωρούνταν αντισυνταγματικό.
Πόσο μακρινή μου φάνηκε η πρόταση που χρόνια γυροφέρνει στο μυαλό μου για ίδρυση στην Ελλάδα ΔΙΕΘΝΟΎΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ! Μόνο στην Ελλάδα ταιριάζει ένα τέτοιο πανεπιστήμιο
Ας είναι, για την ώρα ειπώθηκαν πολλά με ειλικρίνεια και θέληση κι ας το ονόμασαν οι επικριτές ακραίο και νεοφιλελεύθερο πισωγύρισμα . Ήθελα να βγει αληθινό αυτό το πισωγύρισμα και να βγουν αληθινοί στα λόγια τους οι ομιλούντες κι έβλεπα όλα όσα καταποντίστηκαν να επαναφέρονται ανανεωμένα. Αξίες καταποντισμένες να αναδύονται , ιδανικά να επαναπατρίζονται, αριστεία κι ευγενής άμιλλα, να επιστρέφουν ανανεωμένες. Και την γαλανόλευκη να υψώνεται υπερήφανη στην αυλή των Σχολείων ψάλλοντας τον Εθνικό μας ύμνο.
Έβλεπα μια παιδεία ελληνικοτάτη να ξεπετιέται από την αφάνεια που την έριξαν οι εχθροί του Ελληνισμού. Εύχομαι να γίνει αληθινό το όραμά μου για μια Ελλάδα ελληνική που να μη φοβάμαι να πω πόσο πολύ αγαπώ την πατρίδα μου!
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019