Επέτειος  100 Χρόνων από την Εθνική Απώλεια Πανάρχαιων Κοιτίδων του Ελληνισμού

Στις 13 Αυγούστου του 1922 ο ενισχυμένος Κεμαλικός στρατός πραγματοποίησε την κύρια προσβολή των ελληνικών γραμμών με γενική επίθεση στην πλέον αδύναμη θέση τους, στο νότιο τομέα και ΒΔ του Αφιόν Καραχισάρ. Τα Α΄και Β΄ Σώματα Στρατού προέβαλαν σκληρή αντίσταση αλλά την επομένη ημέρα (14 Αυγούστου 1922) η γραμμή του μετώπου διασπάστηκε και ξεκίνησε η σύμπτυξη των ελληνικών δυνάμεων. Ωστόσο, πολύ γρήγορα κάποιες από τις ελληνικές δυνάμεις περικυκλώθηκαν, υποχρεούμενες είτε να παραδοθούν και να υποστούν ταπεινωτική αιχμαλωσία, είτε να υποχωρήσουν άτακτα προς τα παράλια, καταδιωκόμενα από τις εχθρικές μονάδες. 

Η αρνητική έκβαση της Μικρασιατικής εκστρατείας οδήγησε στη μεγάλη καταστροφή, την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών και την προσφυγοποίηση 1,5 εκατομμυρίου άλλων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος με το υπόμνημά του στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες.  Στα συντρίμια της Σμύρνης τερματίσθηκε η ελληνική παρουσία 2.500 ετών στη Μικρά Ασία και ενταφιάστηκε η ιδεολογία της «Μεγάλης Ιδέας», η οποία είχε αποτελέσει επί σχεδόν έναν αιώνα τον κεντρικό άξονα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη βασική πηγή τροφοδότησης της νεοελληνικής αυτοσυνειδησίας.

Ποια όμως είναι τα κύρια αίτια της εθνικής αυτής καταστροφής; Θεωρείται, για τους πολλούς ιστορούντες, ότι το κύριο αίτιο της Μικρασιατικής καταστροφής  ο Εσωτερικός Διχασμός Βενιζελικών –Βασιλοφρόνων και η επάνοδος του Βασιλιά Κωνσταντίνου, , που προκάλεσε την μεταστροφή της στάσης Γάλλων και Ιταλών υπέρ της Τουρκίας Όμως ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ένα ακόμη βασικό αίτιο της καταστροφής ,όπως θα δούμε παρακάτω,υπήρξε και η γενναία στήριξη του καθεστώτος Κεμάλ από το επαναστατικό Ρωσικό καθεστώς του Λένιν ,σε συνδυασμό με την εναγώνια προσπάθεια των Συμμάχων της Αντάντ ,να τον αποσπάσουν από την αγκαλΙάτων Μπολσεβίκων των Νικητών της Οκτωβριανής Επανάστασης, για λόγους γεωπολιτικούς και του ελέγχου των πετρελαίωντης Μοσούλης , εγκατέλειψαν τον Βενιζέλο και την Ελλάδα στην πιο δύσκολη της στιγμή. Τότε όμως οι Σύμμαχοι νικηταί ευρέθησαν εις την ανάγκην να αναχαιτίσουν την προέλευσιν των Μπολσεβίκων.

Αποφασίστηκε λοιπόν να σταλούν στην Ουκρανία και συγκεκριμένα στην περιοχή της Κριμαίας στρατεύματα για να ενισχύσουν τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις που υπήρχαν εκεί. Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, με 23.551 άνδρες, υπό τον Ελληνοβαυαρό Στρατηγό Νίδερ ,έφτασε στην Οδησσό στις 21 Ιανουαρίου 1919. Είναι γνωστή η αποτυχία της εκστρατείας αυτής και η επικράτηση των Mπολσεβίκων. 

 Το νέο σοβιετικό καθεστώς, λόγω της Ελληνικής εναντίον του εκστρατείας, συμμάχησε κατά της Δύσης με τους Τούρκους εθνικιστές οι οποίοι πολεμούσαν εναντίον της δυτικής κυριαρχίας. Να υπενθυμίσουμε ότι τον Ιούλιο του 1920, είχε υπογραφεί η Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία γεννιόταν η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών ενώ την 1η Νοεμβρίου 1920, ο Βενιζέλος ηττήθηκε στις εκλογές που ο ίδιος προκάλεσε και τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, μετά από Δημοψήφισμα, επέστρεψε στην Ελλάδα, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Η εξέλιξη αυτή,σαφώς, δυσαρέστησε τους Συμμάχους που άλλαξαν στάση απέναντι στη χώρα μας με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Ο κυριότερος όμως λόγος ,όπως τονίσαμε παραπάνω, ήταν το γεγονός ότι προσπαθούσαννα αποσπάσουν τον Κέμάλ από την επιρροή του Λένιν και εγκατέλειψαν τον Βενιζέλο. Από τα τέλη Ιουλίου 1920, είχε αρχίσει η αποστολή όπλων και χρυσού σε πολύ μεγάλες ποσότητεςαπό τους Σοβιετικούς προς τον Κεμάλ. Πρώτη αποστολή, όπως , έγινε με τον Χαλίλ Πασά που μετέφερε στους κεμαλικούς χρυσό αξίας 100.000οθωμανικών λιρών. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο Γιουσούφ Κεμάλ (Τεγκισρέκ) παρέδωσε στον Κεμάλ 1.000.000 χρυσά ρούβλια .

Στις 16 Μαρτίου 1921, στη Μόσχα, υπογράφτηκε ανάμεσα στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση τηςΤουρκίας και τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία η λεγόμενη Συνθήκη της Μόσχας Επικεφαλής ήταν ο Βλαντιμίρ Λένιν και επικεφαλής της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ. ;Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης, οι Σοβιετικοί προμήθευσαντους εθνικιστές με όπλα και πυρομαχικά τα οποία οι Τούρκοι (τα) χρησιμοποίησαν με επιτυχία σεένα πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα το 1921-22.

Όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται.Νέα ολέθρια, για την Ελλάδα, σχέση, έχουμε την νέα συνέργεια Πούτιν Ερντογάν.Ρωσικοί Πύραυλοι S400,προσφορά στην Νατοϊκή Τουρκία, Ρώσοι κατασκευάζουν το Πυρηνικό μεγάλο Εργοστάσιο του Ακουγιού, κλπ, Ρώσοι ενθαρρύνουν τον Ερντογάν ,που έχει γίνει ο ταραξίας της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου,απειλώντας τα εθνικά Δικαιώματα της χώρας μας ,με στόχο ,τελικά, την Διάλυση της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Η όλη του δε δράση ιδιαίτερα , με τα δραματικά γεγονότα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ  είναι ενας <<πρέσβης>> του ΠΟΥΤΙΝ.

Μεγάλο Αγκάθι ,λοιπόν,για την Ελλάδα είναι ,διαχρονικά, οι ολέθριες σχέσεις, τότε, Λένιν—Κεμάλ και σήμερα Πούτιν –Ερντογάν.