Αρέσει δεν αρέσει, είναι απόλυτα σωστός ο χαρακτηρισμός που έδωσε σήμερα στις υποδομές της Κρήτης, ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Ευθ. Λέκκας. Είναι γερασμένες, τόνισε.
Πράγματι, αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν “γέρασαν” μέσα στα τέσσερα χρόνια των Συριζανέλ. Τις τελευταίες δεκαετίες, δεν καταβλήθηκαν οι προσπάθειες που έπρεπε να καταβληθούν. Δεν έγιναν ούτε καν οι μελέτες που απαιτούντο. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη, ηπειρωτική χώρα, όπου οι κυβερνήσεις, δηλαδή το κράτος όπως λέμε, έκαναν μελέτες και φρόντιζαν αυτές να υλοποιηθούν, χρηματοδοτούμενες από αμέτρητα κοινοτικά δισεκατομμύρια ευρώ.
Βλέπουμε τα τεράστια έργα της Εγνατίας. Βλέπουμε τον εκσυγχρονισμό της οδικής σύνδεσης Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Βλέπουμε την Ιονία οδό. Βλέπουμε τους σύγχρονους δρόμους της Πελοποννήσου, μέχρι την πρόσφατη ολοκλήρωση της οδού που συνδέει την Αθήνα με την Κόρινθο και την Πάτρα. Όπως βλέπουμε βέβαια και την Αττική οδό, και το πλήθος των οδικών έργων που εκτελέσθηκαν γενικώς στο λεκανοπέδιο Αττικής και μέσα στην ίδια την Αθήνα.
Σε αντίθεση με όλα αυτά, εδώ στην Κρήτη πηγαίναμε πάντα “με τον αραμπά”. Κλασικό παράδειγμα κακομοιριάς, ο δρόμος Ηρακλείου – Μεσαράς, αλλά και ο ΒΟΑΚ στο σύνολό του, όπου, όπως έχουμε ξαναγράψει, τα αυτοκίνητα πατούν ακόμα και σήμερα, πάνω στην άσφαλτο που είχε ρίξει η μακαρίτισσα η 7η ΜΟΜΑ, επί των ημερών του Στυλιανού Παττακού. Ούτε ασφαλτικά δεν άλλαξαν από τότε οι διάφορες παλιοκυβερνήσεις. Κι ας τάϊζε η Κρήτη όλη την Ελλάδα με τα αγροτικά προϊόντα της. Κι ας γέμιζε “μέχρι τα μπούνια” η Κρήτη τα ταμεία του κράτους με τα έσοδα από τον Τουρισμό της.
Πικρές, πικρότατες αλήθειες όλα αυτά. Που μετατρέπονται σε δηλητήριο θανατηφόρο, όταν τις ανακατεύουμε με τα ψέματα που ακούμε, όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν.
Έτσι, φθάσαμε στο σήμερα. Να παρακαλούμε και να κάνουμε δεήσεις για να βρέξει και να ποτίσει την ξεραμένη γη της ανομβρίας που αντιμετωπίζαμε τα προηγούμενα χρόνια. Και, όταν οι δεήσεις μας έπιασαν τόπο φέτος, κι ο καλός Θεός αποφάσισε (πολύ… απότομα, αλήθεια) να στείλει και στην Κρήτη τα νερά του, και μάλιστα… αναδρομικά, πνιγήκαμε! Καταστραφήκαμε! Μας πήρε και μας σήκωσε γέφυρες και δρόμους. Μας ξεγύμνωσε! “Ήτανε στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάϊδαρος”…
“Είναι γερασμένες οι υποδομές της Κρήτης”, μας είπε σήμερα ο καθηγητής κ. Λέκκας.
Το ξέρουμε, κύριε καθηγητά. Όχι μόνο γερασμένες, αλλά εντελώς ξεκουτιασμένες. Άρρωστες. Ετοιμοθάνατες! Αν σκύψεις, θα ακούσεις τον επιθανάτιο ρόγχο τους. Γεράσαμε κι εμείς, μαζί τους! Από παιδιά ακούμε παραμύθια για “εθνικές οδούς”, για “σύγχρονους δρόμους”, για χρηματοδοτήσεις, και λοιπά κουραφέξαλα. Χωρίς τίποτε απ’ όλα αυτά να υλοποιείται…
Ήδη, κάποιες περιοχές της Κρήτης, ειδικά στα δυτικά διαμερίσματα του νησιού, δεν έχουν καν οδική σύνδεση. Ούτε γέφυρες. Ούτε καν δρόμους! Είναι αποκλεισμένες! Τί να σου κάνουν οι γέφυρες τύπου “Μπέλεϋ” που έστησαν, καλή τους ώρα, τα φανταράκια μας! Σα να θέλεις να περάσεις ένα χοντρό σχοινί, από τη μύτη μιας βελόνας κεντήματος…
Α, ναι, μας υποσχέθηκαν και δέκα “ψωροεκατομμύρια”, για να νοικιάσουν μπουλντόζες οι Δήμοι και να καθαρίσουν τους δρόμους από τα μπάζα και τις κατολισθήσεις που ακόμα συνεχίζονται…
Δυστυχώς, σ’ αυτό το μαύρο χάλι βρίσκεται σήμερα η Κρήτη. Που είναι υποχρεωμένη να βαδίσει ξυπόλυτη στα αγκάθια… Ξαναγυρίσαμε στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια! Και, η πλάκα είναι, πως δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει. Ή δεν θέλουμε να το καταλάβουμε! Δεν το χωράει ο νους μας!
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019