H λατρεία του Ήλιου – «Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, χειμερινό ηλιοστάσιο»

Χιλιάδες χιλιάδων χρόνια  από σήμερα τέτπιες μέρες  οι πρωτόγονοι βρισκόταν σε πλήρη απελπισία. Κοίταζαν απογοητευμένοι τον ήλιο να οδεύει προς την δύση όλο και νωρίτεα.  .  Τυλίχτηκαν τις προβιές τους, έτρεξαν μέσα στην σπηλιά και κάθησαν κατάχαμα γύρω από την φωτιά. «Τι νωρίς που κρύφτηκε απόψε το αστέρι! Μουρμούρισαν στην δική τους ακαταλλαβίστικη γλώσσα. Κάθε πρωί αργεί πολύ   και κάθε βράδυ όλο και νωρίτερα χάνεται.»  Και δώστε χορούς και ιαχές γύρω από την φωτιά κι ικεσίες, μη και χαθεί όπως πάει το ουράνιο αστέρι. Τον λάτρευαν, τον Θεό που τυς έδινε το φως.    Του έψαλλαν δοξαστικούς ύνμους γιατί ήταν η ιδιά τους η ζωή. Χιλιάδες χρόνια παρακολουθούσαν την πορεία τους κι όταν τον έβλεπαν να χάνεται, χανόταν κι η ελπίδα τους.   Το αστέρι άκουσε τις ικεσίες γιατί  ενώ   έτεινε να εξαφανιστεί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται.  «ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΆΣΙΟ»   Τρεις ολόκληρες μέρες  σκέκεται ακίνητος   στο ουράνιο στερέωμα και την 25^η Δεκεμβρίου, κάνει στροφή κι εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα,  το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα. Η μέρα μεγαλώνει το φως νίκησε και πάλι το σκότος. Από τοτε τον έχρισαν Θεό.

Χιλιάδες χρόνια  ο ήλιος υπήρξε το πιο λατρευτικό αντικείμενο όλων των αρχαίων λαών, ανά τους  αιώνες.   Η γη χάρη σ’αυτόν λουλούδιζε και καρποφορούσε κι έδινε ομορφιά και ζωή στους ανθρώπους. Παρακολουθώντας την πορεία του ήλιου, ανακάλυψαν τον ζωδιακό κύκλο, τους  12 αστερισμούς και ανάλογα με το πέρασμα του ήλιου από τους αστερισμούς, ώρισαν το νόημα του χρόνου, τους δώδεκα μήνες , τις εποχές,τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.

 Οι πρώτες Ηλιακές θεότητες που εμφανίζονται στην Θεογονία του Ησίοδου είναι Υπερίων και Θεία, οι γεννήτορες του Ήλιου, αλλά και της Ηούς και της Σελήνης.

Αργότερα στην θρησκευτική αντίληψη των προγόνων μας κυριαρχεί η λατρεία του Ήλιου,ο οποίος είτε σαν Υπερίων,είτε σαν Απόλλων ήταν ο σημαντικότερος θεός των Ελλήνων.

 Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα. .

Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο   (21 Δεκεμβρίου) όλοι  οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την γέννηση των μονογενών υιών των Θεών                                    
Ο Διόνυσος (Απόλλων-Ζευς)     για τους Έλληνες, γεννήθηκε από την παρθένα   μέσα σε ένα σπήλαιο. Τα ζώα   οδηγούμενα από ένστικτο με την ανάσα τους ζέσταναν το βρέφος αιώνες πριν  κάνουν το ίδιο, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς  ανακήρυξε τον Διόνυσο «Υιό του». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύηση «είμαι η ζωή και ο θάνατος».

   Ο Ορφέας  και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».

   Αλλά κι  άλλων θρησκειών    μονογενείς υιοί των Θεών,  οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές  όλων των αρχαίων θρησκειών γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.

 Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν:
Ο Ώρος ,Θεός Ήλιος της Αιγύπρτου γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από την παρθένα Ίσιδα. Την γέννησή τουσηματοδοτεί ένα αστέρι. Σε είχε 12 μαθητές και σε ηλικία 12 χρονώ δίδασκε σε άλλα παιδιά.

 σταυρώθηκε ,θάφτηκε και σε τρεις μέρες αναστήθηκε.

 Ο Άτυς θεός ήλιος της Φρυγίας γεννημένος από την παρθένα Νάνα στις 25 Δεκεμβρίου . Τον στάυρωσαν ,τον έθαψαν και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε.
Ο Μίθρας, θεός ήλιος της Περσίας γεννημένος από την παρθένο  sigk moo.Διεσώθη εικόνα Μίθρα που είναι βρέφος  στην αγκαλιά της Μητέρας του, και στα πόδια τους προσφέρονται δώρα από Πέρσες Μάγους.

 Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε.
Ο Βράχμα, είναι ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα

 Ο Κρίσνα της Ινδίας γεννήθηκε από την παρθένα Ντεβέκι έκανε θάυματα κι αναστήθηκε.εκ νεκρών

Ο Βάαλ θεός ήλιος για τους Βαβυλωνίους που κρατά τον κεραυνό γεννήθηκε την 25 Δεκεμβρίου.
Ο Όσιρις (Αίγυπτος)  είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των «Κύριος Κυρίων», «Βασιλεύς Βασιλέων», «Θεός Θεών», «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν». Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.

 Ο Χριστός γεννήθηκε από την παρθένο  Μαρία στις 25 Δεκεμβρίου σε μια σπηλιά.Πάλι  το φωτεινό αστέρι, η προσκύνηση των μάγων, η σταύρωση, η τριήμερη  ταφή και ανάσταση.

Γιατί τώρα όλα αυτά τα κοινά στους περισσότερους  χαρακτηριστικά;

Γιατί γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο:

Γιατί όλοι γεννήθηκαν από παρθένες σε σπήλαιο;

Γιατί είχαν 12 μθητές;
Γιατί σταυρώθηκαν και την Τρίτη μέρα αναστήθηκαν;

Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί  γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.

. Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν  την 25^η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η  «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει  στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία  των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να  δαιμονοποιήσει.
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των  δικών τους Θεών αιώνες πριν.

 ΚΑΛΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ Συνέλληνες!

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ

 

 

(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα – λογοτέχνις