Πως δεν πάνε καθόλου καλά τα πράγματα στο Δήμο Ηρακλείου, είναι ηλίου φαεινότερον. Κι όταν λέμε στο Δήμο, δεν εννοούμε μόνο τη δημοτική αρχή. Αλλά και τον τρόπο λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, ακόμη και τον τρόπο λειτουργίας των δημοτικών παρατάξεων.
Τις πταίει, για τη γενικότερη αυτή αρνητική εικόνα; είναι το ερώτημα.
Απαντήσεις υπάρχουν πολλές. Και ποικίλες.
Φταίει, κατ’ αρχήν, ο αλλοπρόσαλλος “Κλεισθένης Ι”. Που, από τη μια ξεγυμνώνει και εξευτελίζει τη χαώδη και διαλυτική “απλή αναλογική”. Κι από την άλλη, εκφράζει, με τρόπο δραματικό, τις απώτερες προθέσεις των Συριζαίων, που επεδίωξαν και σε ένα βαθμό πέτυχαν, να δέσουν χειροπόδαρα τις δημοτικές αρχές, οι οποίες σε πολλούς Δήμους, μεταξύ των οποίων και ο Δήμος Ηρακλείου, αδυνατούν να λάβουν και να υλοποιήσουν αποφάσεις, αδυνατούν να εφαρμόσουν έστω και κατ’ ελάχιστον το βασικό τους πρόγραμμα (αν υπάρχει και όπου υπάρχει κάτι τέτοιο).
Όμως, ας μην τα ρίχνουμε όλα στον “Κλεισθένη Ι”. Αυτός άλλωστε είναι ένας νόμος που υπάρχει σήμερα, αύριο μπορεί να τροποποιηθεί, να του αλλάξουν τα φώτα και να μην τον γνωρίζει ούτε και η μάνα που τον γέννησε.
Άλλα είναι τα προβλήματα που έχουν δέσει χειροπόδαρα τη δημοτική αρχή του Ηρακλείου. Όπως, λ.χ., ένας ακήρυχτος, αλλά σκληρός και αδυσώπητος “πόλεμος”, που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια γύρω, πάνω και μέσα στη Λότζια.
Και, ποιές είναι οι αντιμαχόμενες δυνάμεις, σ’ αυτό τον ακήρυχτο, αλλά σκληρό και αδυσώπητο “πόλεμο”;
Αντιμαχόμενες δυνάμεις, που πλαγιοκοπούν και πολιορκούν τη Λότζια, και κατά καιρούς οργανώνουν επιθέσεις για την… κατάληψή της, δεν είναι ούτε τα κόμματα, ούτε δημοτικές παρατάξεις. Αλλά κάποια γνωστά τοπικά μέσα ενημέρωσης. Ή μέσα “εναγρίωσης”, που θα έλεγε κι ο αξέχαστος Γιάννης Καλαμίτσης.
Ναι. Κάποια μέσα ενημέρωσης, θέλουν να έχουν αυξημένη επιρροή στη λήψη των αποφάσεων. Και κανονίζουν ανάλογα τη γραμμή τους. Αποθεώνοντας τους μεν, ή κρεμώντας ανάποδα τους δε. Προβάλλοντας, ακόμα και με τρόπο προκλητικό τους μεν, ή “εξαφανίζοντας” τους δε.
Κι αν περιορίζονταν στα “ζήτω” ή στα γιουχαϊσματα, δεν θα μας πείραζε καθόλου. Χρειάζονται κι αυτά, γιατί τα χείλη των περισσοτέρων είναι πικρά και το γέλιο τους κάνει καλό.
Οι επιχειρούμενες παρεμβάσεις είναι το πρόβλημα. Γιατί γίνονται με τρόπο άκομψο, αντικανονικό και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ανέντιμο. Χωρίς καμιά πρόνοια για το συμφέρον του Δήμου και των δημοτών του. Αλλά με γνώμονα το πείσμα της επίτευξης όσο το δυνατόν μεγαλύτερης “επιρροής”…
Δικαιολογημένα εδώ θα ρωτήσει κάποιος: Εξυπηρετούνται ή επιδιώκονται και υλικά συμφέροντα με τον “πόλεμο” αυτό; Μια απλοϊκή απάντηση είναι πως ουδέποτε έγινε ή απειλήθηκε να γίνει ένας πόλεμος, χωρίς την επιδίωξη ή προσπορισμό και υλικών συμφερόντων. Αλλά δεν είμαστε εμείς αυτοί που μπορούμε να το κρίνουμε αυτό. Υπάρχουν άλλοι που θα μπορούσαν να δώσουν ασφαλέστερες απαντήσεις.
Επειδή όμως, τελευταία παρατηρούμε πως το πράγμα έχει ξεφύγει και η κατάσταση αγριεύει, και επειδή οι αψιμαχίες βαθμιαία τείνουν να μετατραπούν σε μια επικίνδυνη γενική σύρραξη που θα έχει εντελώς απρόβλεπτες και ολέθριες συνέπειες. κάνουμε σήμερα μια πρώτη έκκληση προς τους συμπλεκομένους, για ηρεμία και καταλαγή.
Ξέρουμε πως η έκκλησή μας έχει ελαχιστότατες πιθανότητες να εισακουστεί. Υποσχόμαστε όμως, αν το σημερινό γραπτό μας τους ενοχλήσει μία, το επόμενο θα τους πατήσει τον κάλο δυνατά. Μέχρι να τους πάρει πιο πολύ χαμπάρι ο κόσμος, που κάποτε πρέπει επιτέλους να ενδιαφερθεί για το τί εξυφαίνεται πίσω από την πλάτη του και εις βάρος του!