Η Ηλιακή Ενέργεια στην Αγροτική Βιομηχανία  

Όταν μιλαμε για την ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, εννοουμε την ΑΝΑΠΤΥΞΗ  που στηριζεται στην αειφορια και όχι στην κατασπαταληση  των πρωτων υλων του πλανητη μας,που ουτως η αλλως οδευουν προς εξαντληση,με ταυτοχρονη προστασια του περιβαλλοντος,που ασφυκτια και από το φαινομενο του θερμοκηπιου με δυσμενεστατες επιπτωσεις στην ποιοτητα ζωης των πολιτων.

Στα πλαισια ,λοιπον,της Πρ.Αν.,κυριαρχο ρολο θα διαδραματισουν οι ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ Ενεργειας(ΗΛΙΑΚΗ,ΑΙΟΛΙΚΗ,ΒΙΟΜΑΖΑκλπ).

Ιδιαιτερα η ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ,που βασιζεται στην αξιοποιηση της εκπεμπομενης ,από την γεννηση του συμπαντος ,ζωοφορου ακτινοβολιας του

ΗΛΙΟΥ,με στοχο την υποκατασταση του ρυπογονου πετρελαιου ως κινητηριας δυναμης για την λειτουργια των οχηματων και της βιομηχανιας

Είναι γνωστο,βεβαια, ότι η ενέργεια, σε όλες της τις μορφές, από την εποχή του ανεμόμυλου μέχρι τους σύγχρονους κινητήρες «WANKEL», από

τους μοχλούς των πυραμίδων μέχρι τις γιγάντιες γερανογέφυρες και από τα πρωτόγονα καμίνια μέχρι τις υπερμεγέθεις υξικαμίνους, υπήρξε η κινητήρια

δύναμη της παραγωγικής μηχανής.

Η βιομηχανική επανάσταση του 19 ου αιώνα ήταν γέννημα της αφθονίας της παροχής της και έργο της η αλλαγή της μορφής του κόσμου τον 20ο αιώνα.

Σήμερα όμως η φάση αυτή αγγίζει το οριακό της σημείο. Κρίση ενεργειακή, περιβαλλοντική, κρίση οικονομική και κρίση δομών κατανάλωσης μαστίζουν τη σύγχρονη ανθρωπότητα.

Η διέξοδος από το φαύλο κύκλο αναγκαστικά μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της λογικής και του μοντέλου ανάπτυξης.

Η τεχνολογία άλλωστε αυτή καθ’ αυτή δεν είναι παρά ένα εργαλείο που εξυπηρετεί την κοινωνική ανάγκη που το γέννησε.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, απαιτείται η έρευνα των  δυνατοτήτων επέμβασης της «ηλιακής τεχνολογίας» σε ένα τομέα θεμελιακό και συνάμα νευραλγικό, τη ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. % των ενεργειακών της αναγκών εξάγοντας τεράστιας αξίας συνάλλαγμα, ενώ παράλληλα γίνεται μερική εκμετάλλευση μόνο του υδάτινου δυναμικού μας για δημιουργία  υδροηλεκτρικών μονάδων και ο ελληνικός λιγνίτης δεν αξιοποιείται επαρκώς, το πρόβλημα καθίσταται ιδιαίτερα οξύ.

Η μεταπολεμική πολιτική της στήριξης των ενεργειακών μας αναγκών στην εισαγωγή πετρελαίου, ενώ αφέθησαν οι ντόπιες πηγές ενέργειας

ανεκμετάλλευτες, δεν είναι άσχετη με την επιρροή των εταιρειών πετρελαίου στη διαμόρφωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας μας.

Η συνολική κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας στην Ελλάδα έφθασε ετησια πανω από τα 26,4 εκατ. τόνους ισοδύναμου πετρελαίου, με μέσο ρυθμό

αύξησης το 5,8%.

Με τις διαρκείς αυξήσεις στις τιμές των υγρών καυσίμων από τον ΟΠΕΚ, την παρατεινόμενη ασταθεια στη Μέση Ανατολή, αλλά και του Πολέμου στην Ουκρανία  κλπ. καθίσταται επιτακτική η ανάγκη αναζήτησης ανεκμετάλλευτων πηγών ενέργειας, ιδιαίτερα των ανανεώσιμων.

Η ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, παρά τα σημαντικά εμπόδια που συναντά η εφαρμογή της, μπορεί να καλύψει σημαντικό ποσοστό των απαιτούμενων αναγκών μας σε ενέργεια, ιδιαίτερα δε ενδιαφέρουσα θεωρείται η συμβολή της στην ικανοποίηση αναγκών του βιομηχανικού τομέα.

Η βιομηχανία συμμετέχει με τη μερίδα του λέοντος σε ολόκληρο το φάσμα των ενεργειακών καταναλώσεων.

Το ποσοστό στην Ελλάδα κυμαίνεται από 45 – 50% και είναι από τα  μεγαλύτερα της Ευρώπης.

Για να μπορέσουμε να υποκαταστήσουμε τις συμβατικές ενεργειακές πηγές με την ηλιακή ενέργεια πρέπει να γνωρίζουμε τη μορφή και τον τρόπο

που η ενέργεια καταναλώνεται τελικά. κατανάλωση, τα ποσοστά των διαφόρων μορφών ενέργειας (ηλεκτρισμός,

κίνηση, θερμότητα). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην υφαντουργία, τη χημική βιομηχανία, τις βιομηχανίες ειδών διατροφής και επεξεργασίας γεωργικών

προϊόντων, το 60-70% καταναλώνεται με τη μορφή θερμικής ενέργειας και μάλιστα σχετικά χαμηλής θερμοκρασίας μικρότερης από 300 βαθμούςΚελσίου.

Αυτές τις απαιτήσεις η σημερινή τεχνολογία για την εκμετάλλευση της ΗΛΙΑΚΗΣ ενέργειας είναι δυνατόν να τις καλύψει εξ’ ολοκλήρου, αρκεί να μελετηθούν σωστά τα συστήματα συλλογής διανομής της ενέργειας και να προσαρμοσθούν στις ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας της κάθε εγκατάστασης.

Για την κατηγορία αυτή μπορούν να χρησιμοποιηθούν:

α) Επίπεδοι συλλέκτες σαν κι αυτούς που κυκλοφορούν στο ελληνικό εμπόριο καθώς και μοντέλα βελτιωμένα που υπάρχουν στη διεθνή αγορά. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται κυμαίνονται από 60 – 120 ο C.

β) Συγκεντρωτικοί συλλέκτες όπου η προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία μετά την ανάκλαση σε κατάλληλη κατοπτρική επιφάνεια εστιάζεται σε ένα θερμολέβητα. Εκεί το ρευστό που χρησιμεύει για τη μεταφορά θερμότητας, θερμαίνεται σε 200 -400 ο C.

Συλλέκτες τέτοιου είδους κατασκευάζονται στο εξωτερικό σε μεγάλη ποικιλία δεν είναι ισως ακόμη διαθέσιμοι στην Ελληνική αγορά.

Συγκεντρωτικά συστήματα συλλεκτών ηλιακής ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αν ο υπέρθερμος

ατμός εκτονωθεί σε μια στροβιλογεννήτρια.

Ο συνολικός βαθμός απόδοσης που προκύπτει από τις διαδοχικές μετατροπές φωτεινή ενέργεια – θερμική ενέργεια – μηχανική ενέργεια – ηλεκτρική ενέργεια είναι της τάξεως του 15-25% και θεωρείται αρκετά

ικανοποιητικός.

Μελλοντικά προβλέπεται να λειτουργήσουν (υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση) ηλιοθερμικές μονάδες ισχύος μερικών εκατοντάδων KW, όπου

παράλληλα με την παραγωγή μηχανικής ή ηλεκτρικής ενέργειας, η συλλεγόμενη ηλιακή ενέργεια θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τη μορφή

θερμότητας, για πολλές βιομηχανικές χρήσεις, όπως:

-Παραγωγή ατμού κάτω από πίεση για τις βιομηχανίες τροφίμων.

-Θερμική τροφοδότηση των ψυκτικών μονάδων που λειτουργούν με  απορρόφηση

-Παροχή θερμότητας σε εγκαταστάσεις αφαλάτωσης θαλάσσιου νερού

Για την αυτόνομη όμως και συνεχή λειτουργία αυτών των εγκαταστάσεων απαιτούνται αρκετά μεγάλες επιφάνειες διαθέσιμες για την

τοποθέτηση των συλλεκτών και των δεξαμενών αποθήκευσης θερμότητας.

Το ενεργειακό δυναμικό που προέρχεται από τον ήλιο, δεν θα μπορέσει να αξιοποιηθεί στις βιομηχανικές χρήσεις, εάν κατ’ αρχήν η «ηλιακή θερμίδα» δεν γίνει συναγωνιστική στην αγορά ενέργειας.

Η «ηλιακή θερμίδα» έχει φθηνότερη τιμή όταν καταναλώνεται άμεσα τη στιγμή της παραγωγής της και ακριβότερη όταν χρειάζεται να αποθηκευτεί για

να χρησιμοποιηθεί αργότερα, καθότι συνυπολογίζεται και το κόστος του συστήματος αποθήκευσης, όπως και οι πρόσθετες απώλειες.

Υπάρχουν όμως παραγωγικές διαδικασίες όπου το μέγιστο της ηλιακής παροχής συμπίπτει με την περίοδο της έντονης ενεργειακής ζήτησης. Τέτοιες

είναι π.χ. οι βιομηχανίες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων, τα ΓΕΩΡΓΙΚΑ ΞΗΡΑΝΤΗΡΙΑ, τα ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ κλπ.

Αυτές οι κατηγορίες αποτελούν το πιο πρόσφορο έδαφος που ταιριάζει στις Ελληνικές και ιδιαίτερα στις Κρητικές κλιματολογικές συνθήκες.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι:

Έχει σήμερα συμφέρον η Βιομηχανία μας να επενδύσει σε τεχνολογία κεφάλαια ?

Η απαντηση είναι ανεπιφύλακτα ΝΑΙ  ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΟΣΤΟΕ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥΚΑΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ,ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΙ ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΟ…

Απαιτείται λοιπόν η χαραξη μιας νεας ενεργειακης πολιτικής ,από την ,που θα προτάσσει τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και θα προωθεί την εφαρμογή της ηλιακής ενέργειας στη Βιομηχανία,ιδιαιτερα στην Aγροτικη ,για την οποια υπαρχουν σημαντικες δυνατοτητες αξοποιησης της στην Ελλαδα και ιδιαιτερα στο νησι μας την Κρητη, προς οφελος της Ελληνικης οικονομιας.